به گزارش ایسنا، کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی صبح جمعه، طرح «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر این رژیم را برای حمله گسترده به غزه و ورود به مناطقی که ارتش در ۲۲ ماه گذشته در آنها عملیاتی انجام نداده است، تصویب کرد. طرح این رژیم پس از آواره کردن و انتقال ساکنان به مناطق و جوامعی در منطقه مرکزی، منطقه مواصی خان یونس و رفح که در حال حاضر مملو از آوارگان است، شامل ورود به مناطقی است که قبلا به آنجا وارد نشده بود. این به معنای فشرده کردن بیشتر جمعیت در محدوده نوار غزه است. علیرغم مخالفت شدید نهاد نظامی، به ویژه «ایال زامیر» رئیس ستاد ارتش و رهبران امنیتی این رژیم با طرح حمله به شهر غزه که توسط مقامات سیاسی طراحی شده بود، نتانیاهو و متحدانش «بتسلئیل اسموتریچ» وزیر دارایی و «ایتامار بن گویر» وزیر امنیت داخلی از این اقدام حمایت میکنند. ارتش با ایده اشغال نوار غزه مخالف است و استدلال میکند که این امر به مرگ زندانیان اسرائیلی در غزه منجر میشود.
طبق گزارش العربی الجدید، نتانیاهو طرح حمله به شهر غزه را با هدف حل و فصل جنگ با حماس و واگذاری نوار غزه به یک نیروی عربی که به اراضی اشغالی حمله نکند، توجیه کرد، مشروط بر اینکه دولت آینده در غزه غیرنظامی باشد و شامل حماس یا تشکیلات خودگردان فلسطین نباشد. در طول ۲۲ ماه، اشغالگران اسرائیلی در چندین منطقه از نوار غزه فعالیت کردند، از شمال در اکتبر و نوامبر ۲۰۲۳ شروع کردند و سپس بین دسامبر و مه ۲۰۲۴ به شهر غزه و خان یونس رفتند. در این دوره، اشغالگران بخش عمدهای از زیرساختها را نابود کردند. در طول این دوره، نتانیاهو بارها ادعا کرد که گردانهای وابسته به القسام، شاخه نظامی حماس را نابود کرده است. او پیش از این از نابودی ۲۰ گردان از ۲۴ گردان القسام خبر داده بود. با این حال، نبردهایی که در این مناطق رخ داد، بعدا نادرستی روایت اسرائیل را ثابت کرد. اشغالگران پیش از این سه بار در شمال نوار غزه، به ویژه در دوره «طرح ژنرالها» قبل از توافق ژانویه ۲۰۲۵، عملیات انجام داده بودند. به دنبال از سرگیری جنگ علیه غزه در مارس گذشته، اشغالگران به عملیات در شهر خان یونس بازگشتند؛ شهری که پیش از این ادعا کرده بود از عناصر مقاومت مسلح و زیرساختهای نظامی پاکسازی شده است. با این حال، مقاومت خسارات زیادی به آنها وارد کرد و تقریبا سه عملیات جدید برای اسارت سربازان و افسران اسرائیلی انجام داد.
شکل و ماهیت حمله به غزه
با تصمیم اخیر کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی برای حمله به غزه، بحثها بر شکل و ماهیت اقدام نظامی در آن منطقه، به ویژه با توجه به ویژگی شهری و محیط جنگی پیچیده آن، از جمله مناطقی که ارتش اشغالگر قبلا هرگز در آنها عملیاتی انجام نداده بود، متمرکز شده است. طبق برآوردها، علاوه بر گروههای وابسته به گردانهای القدس و سایر شاخههای نظامی، چهار تا شش گردان وابسته به گردانهای القسام به تنهایی در شهر غزه وجود دارند که نبردها را شدید و سخت خواهد کرد. در ماه مه گذشته، ارتش اشغالگر عملیات نظامی جدیدی را با نام «ارابههای گدعون» آغاز کرد اما تعدادی از وزرای کابینه معتقد بودند که این عملیات به اهداف خود نرسیده است، به ویژه پس از کشته شدن ۴۰ سرباز و زخمی شدن دهها نفر در طول ژوئن و ژوئیه.

محیط پیچیده
«رامی ابو زبیده» پژوهشگر و متخصص امور نظامی گفت که اشغالگران با شهر غزه به عنوان یک محیط جنگی شهری پیچیده و کاملا خصمانه رفتار میکنند که انجام یک حمله جامع و سریع به شهر را دشوار میکند.
ابو زبیده به العربی الجدید توضیح داد که محتملترین سناریو، یک یورش و لشکرکشی توسط واحدهای نخبه (ویژه) و نیروهای متخصص، مانند گردان گولانی و تیپ کماندوها، با پشتیبانی خودروهای زرهی و تحت پوشش هوایی سنگین، از جمله هواپیما، عملیات بمباران مداوم و «کمربندهای آتش» است. هدف، کنترل مناطق خاص و جستجوی تونلها، جنگندهها و تجهیزات نظامی است.
وی توضیح داد که چالشهای پیش روی اشغالگران در اجرای طرح حمله به شهر غزه بسیار زیاد است که مهمترین آنها شبکههای تونلی، نزدیکی ساختمانها، احتمال مینگذاری قبلی، دشواری تشخیص بین مبارزان مقاومت و ضعف کنترل دقیق اطلاعاتی در یک محیط شهری به هم پیوسته است. در مورد محورهای تهاجم مورد انتظار، طبق تجربیات عملیاتی قبلی، این محورها شامل محور شمالی، محور غربی از سمت شهرک «کریم» و جاده دریایی، محور جنوب غربی از سمت تل الهوی و خیابان رشید و محور شرقی از طریق محلههای الزیتون و الشجاعیه میشود. به گفته ابوزبیده، استفاده از نفوذ زمینی یا دریایی برای نفوذ به مناطق غربی یا شمالی مجاور ساحل نیز منتفی نیست.
این پژوهشگر نظامی در مورد تاکتیکهای مقاومت خاطرنشان کرد که آنها بر چهار حلقه دفاعی به هم پیوسته، شامل مهندسی دفاعی، میدانهای مین، مواد منفجره استتار شده، ساخت تلههای انفجاری و تونلهای انفجاری، تکیه دارند. آنها همچنین از تونلهای جنگی برای انجام کمین و عملیات جنگ چریکی با استفاده از واحدهای کوچک متحرک مجهز به سلاحهای ضد تانک و موشکهای سبک، واحدهای توپخانه و خمپارهانداز برای منحرف کردن اشغالگران و هدف قرار دادن مواضع آنها استفاده میکنند.

وی معتقد است که مقاومت دارای تجربیات میدانی انباشته شدهای در طول ۲۲ ماه درگیری است که آن را قادر میسازد تا از طریق تاکتیکهایی مانند کمینهای ترکیبی، کار گذاشتن و انفجار مواد منفجره از راه دور، حمله از طریق تونلها برای ضربه زدن به تشکیلات دشمن، فریب میدانی با نصب تلههای انفجاری در ساختمانها یا ایجاد نقاط جعلی، استفاده از جنگ روانی با انتشار کلیپهایی که هدف قرار دادن نیروهای اسرائیلی را مستند میکند، با مراحل مختلف جنگ سازگار شود.
«محمد الاخرس» پژوهشگر و متخصص امور سیاسی گفت: ساختار ارائه شده توسط رهبران ارتش و رئیس ستاد ارتش اسرائیل مبتنی بر ایده محاصره است نه تهاجم. این یک الگوی عملیاتی است که در آغاز عملیات ارابههای گدعون اجرا شد که هدف آن کاهش تماس مستقیم با مقاومت و وادار کردن غیرنظامیان به ترک مناطق خود و نگه داشتن نیروهای مقاومت در داخل برای محاصره آنها و وادار کردنشان به ترک یا تسلیم است.
الاخرس به العربی الجدید گفت: ارتش رژیم صهیونیستی به سیاست «یورش» گرایش دارد، به معنای ورود موقت و عدم ماندن در منطقه. در همین حال، جناح راست اسرائیل به دنبال حفظ نیروها تا حد امکان در محل است که امکان ایجاد یک واقعیت سیاسی جدید را فراهم میکند که میتواند الحاق یا شهرکسازی را توجیه کند و مانع از بازگشت فلسطینیان به سرزمینهای خود پس از تخریب سیستماتیک خانهها و مناطق مسکونی شود.
الاخرس در مورد مقاومت فلسطین توضیح داد که روش اساسی آن مبتنی بر فرسایش و نبرد با قابلیتهای انسانی دقیق و محاسبهشده برای به حداقل رساندن تلفات در بین مبارزان است. با این حال، ماهیت حمله اسرائیل، ماهیت پاسخ را تعیین خواهد کرد.
وی خاطرنشان کرد که اگر نیروهای اشغالگر مناطقی را محاصره کنند و از خروج مبارزان یا جابجایی ساکنان جلوگیری کنند، نتیجه یک رویارویی و درگیری مستقیم خواهد بود و همه خود را در وضعیت سختی خواهند یافت.
الاخرس تأکید کرد که این الگوی عملیاتی همچنان به ماهیت رفتار عملیاتی رژیم صهیونیستی در طول تهاجم به شهر غزه مرتبط خواهد بود که نحوه برخورد مقاومت فلسطین با آن و روش عملیاتی رویارویی و نبرد را تعیین خواهد کرد.
انتهای پیام
نظرات