در این یادداشت آمده است:

آثار روان‌شناختی

فکر فرزندآوری و سلامت روانی پدر و مادر فکر: فرزندآوری یکی از خاصیت‌های زیربنایی و بسیار موثر در ایجاد آرامش، تحکیم و کارآمدی خانواده است.

لذت پدر و مادر شدن: تولد نوزاد، ملاقات فرزند برای اولین بار و انتقال او از بیمارستان به خانه یکی از بهترین، لذت بخش ‌ترین و دوست داشتنی ترین لحظات است که می ‌توان در خانواده از آن صحبت کرد.

روان‌شناسان معتقدند کودکان، والدین را از تنهایی رهایی می‌ بخشند و موجب نشاط و شادابی و افزایش کارآمدی و پختگی شخصیت والدین می ‌شوند.

احساس مفید بودن: وقتی والدین از فرزندان خود مراقبت می‌کنند، توانایی خود را برای مراقبت از نسل آینده اثبات می‌کنند و باعث ایجاد اعتماد به نفس در آنها می ‌شود.

رشد و تعالی شخصیت والدین: دانش، تجربه، گذر زمان و حتی عقد، ازدواج و شروع زندگی مشترک برخی از موقعیت‌ها و نقش‌های بزرگسالی را به وجود نمی‌آورند؛ وجود تجربه فرزندپروری مجموعه کاملی از ارزش‌ها را به ساختار شخصیت والدین اضافه می‌کند.

امید به آینده: با ورود فرزند به کانون گرم خانواده، زندگی سرشار از امید و تلاش برای کسب موفقیت خواهد شد.

آثار و فواید جسمانی

کاهش فشار خون والدین

افزایش تمایل به یادگیری

استفاده بیشتر از قدرت تعقل

افزایش اعتماد به نفس

امکان بیشتر درک زیبایی‌ها

افزایش شادی والدین

کاهش سرطان سینه در مادران دارای چند فرزند

بهبود حافظه مادران

آثار خانوادگی

عشق به زندگی و تداوم خانواده: نبود فرزند در محیط خانواده یکی از عوامل ناپایداری در زندگی مشترک است؛ فرزند به منزله پیوندی بین پدر و مادر است.

پویایی خانواده: تولد فرزند و فرزندان جدید، فرصتی برای تنوع دادن به زندگی و رهایی از دلتنگی و ایجاد بالندگی را در آدمی بیدار می‌کند.

پیشرفت اقتصادی و برکت: در خانواده آموزه‌های اسلام، تشکیل خانواده و فرزندآوری را نه تنها باعث مشکلات معیشتی در خانواده نمی‌داند، بلکه پیشرفت معیشتی را پس از ازدواج و صاحب فرزند شدن به واسطه تلاش و برکت همراه آن تضمین کرده است.

کارآمدی خانواده: در فرهنگ اسلامی، هسته اولیه خانواده را مرد و زن تشکیل می‌دهد و وجود فرزندان آن را کارآمد و کامل می‌کند؛ با توجه به تجربه بیشتر مردم داشتن ثمره نیکو، عامل دلگرمی و احساس شادکامی و نشاط می‌شود.

انتهای پیام