به گزارش ایسنا، شب‌های گرم تابستان در اواسط ماه اوت، شرایط ایده‌آلی را برای رصد سه خوشه ستاره‌ای باشکوه فراهم می‌کند که در ماه‌های آینده برای رصدگران آسمان نیم‌کره شمالی زمین قابل مشاهده هستند.
به نقل از اسپیس، خوشه‌های ستاره‌ای به گروه‌هایی از ستاره‌ها گفته می‌شود که با کمک نیروی گرانش به هم اتصال یافته‌اند و از ابر میان‌ستاره‌ای یکسانی تشکیل شده‌اند. این خوشه‌های ستاره‌ای از ۱۲ تا صدها عضو متغیر هستند و به عنوان خوشه‌های باز و خوشه‌های کروی طبقه‌بندی می‌شوند.
خوشه‌های ستاره‌ای باز معمولاً در بازوهای مارپیچی متراکم کهکشان راه شیری قرار دارند که در آنها گرانش ستاره‌های در حال عبور می‌تواند به اعضای بیرونی فشار بیاورد و آنها را در طول میلیون‌ها سال از هم جدا کند. در مقابل، خوشه‌های کروی معمولاً در هاله کهکشانی واقع در بالا و پایین قرص آن یافت می‌شوند. این گروه‌های کروی که محکم به هم پیوسته‌اند، اغلب صدها هزار جرم ستاره‌ای را در خود جای داده‌اند و میزبان برخی از قدیمی‌ترین ستاره‌های کهکشان ما هستند.
کهکشان راه شیری تقریباً ۱۵۰ خوشه کروی و بیش از ۱۰۰۰ خوشه ستاره‌ای باز دارد. برخی از آنها به اندازه‌ای روشن هستند که با چشم غیر مسلح مانند لکه‌ای شیری رنگ در آسمان تاریک دیده می‌شوند. اگر نیم ساعت به چشمان خود فرصت دهید تا با تاریکی سازگار شوند و آسمان را بررسی کنند، تشخیص اهداف اعماق فضا آسان‌تر می‌شود.
رصد با کمک دوربین دوچشمی، نور تابیده‌شده از یک خوشه ستاره‌ای را با وضوح بیشتری به نمایش می‌گذارد یا حتی به بیننده امکان می‌دهد که برخی از ستاره‌های درخشان‌تر تشکیل‌دهنده آن را تفکیک کنند. یک تلسکوپ با دیافراگم ۶ اینچ یا بیشتر به آشکار کردن ماهیت باشکوه شهرهای ستاره‌ای دیدنی که آسمان شب را پر کرده‌اند، کمک خواهد کرد.
در ادامه با سه خوشه ستاره‌ای آشنا می‌شویم که در اوت ۲۰۲۵ رصد خواهند شد.
خوشه بزرگ هرکول
براساس اطلاعات منتشرشده در وب‌سایت EarthSky.org، «خوشه بزرگ هرکول»(Great Hercules Cluster) یا «مسیه ۱۳»(Messier 13) در فاصله حدود ۲۵ هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی «هرکول» واقع شده است که می‌توان آن را بین ستارگان درخشان «کرکس نشسته»(Vega) و «ژوبین‌دار»(Arcturus) یافت.
وقتی خوشه بزرگ هرکول را در ساعات پس از غروب خورشید پیدا کردید، تلاش کنید تا شکل الماس‌مانند چهار ستاره موسوم به صورت‌واره «کیستون»(Keystone) را در قلب صورت فلکی شناسایی کنید. اگر به کمی کمک نیاز دارید، یک اپلیکیشن نجوم روی تلفن همراه هوشمند می‌تواند شما را مستقیماً به سمت هدفتان راهنمایی کند.
دوربین دوچشمی یا تلسکوپ خود را بین دو ستاره کیستون موسوم به «زتا هرکول»(Zeta Herculis) و «اتا هرکول»(Eta Herculis) که نزدیکترین ستاره‌ها به صورت فلکی «گاوران»(Bootes) هستند، بچرخانید تا نور باستانی ساطع‌شده از ۱۰۰ هزار ستاره خوشه کروی هرکول را ببینید.
خوشه ستاره‌ای قلائص
در ساعات پیش از طلوع خورشید در ماه اوت، به افق شرقی نگاه کنید تا صورت فلکی «گاو»(Taurus) را که در سمت راست بالای سیاره‌های زهره و مشتری چشمک می‌زند، بیابید. خوشه ستاره‌ای باز «قلائص»(Hyades) به صورت یک آرایه Vشکل از ستاره‌ها دیده می‌شود که نمایان‌گر صورت گاو در سمت راست دو شاخ آن با ستاره‌های «بتا گاو»(Elnath) و «زتا گاو»(Tianguan) است.
خوشه ستاره‌ای قلائص با فاصله تنها ۱۵۰ سال نوری از زمین، یکی از نزدیکترین خوشه‌های ستاره‌ای باز به زمین است. به نظر می‌رسد ستاره سرخ‌رنگ «دبران»(Aldebaran) که نمایان‌گر چشم راست گاو نر است، بخشی از این خوشه باشد اما در واقع تنها ۶۵ سال نوری از ما فاصله دارد.
خوشه پروین
«خوشه پروین»(Pleiades) یا «مسیه ۴۵»(Messier 45) یکی از مشهورترین خوشه‌های باز در آسمان شب است. این خوشه میزبان بیش از هزار ستاره به رنگ سفید و آبی است اما ظاهر آن هنگام مشاهده از طریق دوربین دوچشمی، تحت سلطه هفت عضو درخشانش قرار دارد. از این رو، لقب «هفت خواهر»(Seven Sisters) را گرفته است.
در اواسط ماه اوت، خوشه پروین را تقریباً ۱۰ درجه بالاتر از خوشه قلائص در آسمان صبح زود خواهید یافت.
انتهای پیام
نظرات