به گزارش ایسنا، قراردادهای تحت برنامه «راکت کارگو»(Rocket Cargo) نیروی هوایی آمریکا نسبتاً کوچک هستند. ارزش قرارداد «بلو اوریجین»(Blue Origin) ۱.۳۷ میلیون دلار و ارزش قرارداد استارت‌آپ دفاعی «اندوریل اینداستریز»(Anduril Industries) یک میلیون دلار است، اما این قراردادها می‌توانند اولین گام‌ها در تحول نحوه حمل و نقل بار برای «پنتاگون» باشند.

به نقل از تک کرانچ، قراردادهای مطالعاتی از این دست، نشانه‌ای قوی هستند مبنی بر این که کدام شرکت‌ها بعداً برای جذب سرمایه‌های کلان‌تر رقابت خواهند کرد. قرارداد آندوریل به ویژه جذاب است و نشان می‌دهد که این استارت‌آپ دفاعی در حال ورود به یک خط تجاری کاملاً جدید است.

این دو قرارداد تحت برنامه «REGAL» آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا هستند. بلو اوریجین به درخواست تک‌کرانچ برای اظهار نظر پاسخی نداد و سخنگوی آندوریل نیز تک‌کرانچ را به آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا ارجاع داد.

REGAL بازوی آزمایشی برنامه بزرگتر راکت کارگو در آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکاست که بر سرویس‌دهی از طریق حمل و نقل مداری تمرکز دارد. نیروی هوایی می‌خواهد این قابلیت‌ها را از طریق قراردادهای خدماتی، مشابه قرارداد وزارت دفاع آمریکا با خطوط هوایی تجاری به دست بیاورد. هدف برنامه REGAL، اثبات کارآیی موشک‌های تجاری و قابل استفاده مجدد، سیستم‌های ورود مجدد و سیستم‌های حمل و نقل بار است تا امکان تحویل به مناطق دورافتاده یا صعب‌العبور را در کمتر از یک ساعت فراهم کند.

اگرچه اطلاعات عمومی زیادی درباره دامنه کار یا جدول زمانی REGAL وجود ندارد، اما درخواست‌های پیشنهادی که زمینه‌ساز جوایز هستند، اطلاعات جالبی را در خود دارند.

بر اساس فهرست پراکنده‌ قراردادها، قرارداد بلو اوریجین برای تحلیل چگونگی پشتیبانی فناوری آن از حمل و نقل مواد از نقطه‌ای به نقطه دیگر بسته شده است. محل ذکرشده برای این عملکرد، جزیره مریت در فلوریداست که خانه‌ بلو اوریجین در ساحل فضایی و محل توسعه‌ موشک سنگین «نیو گلن»(New Glenn) است.

این برنامه حاکی از آن است که آندوریل چگونگی توسعه یک کانتینر بازگشت را مطالعه خواهد کرد که بتواند بین پنج تا 10 تن بار مفید را از زمین به مدار ببرد و به زمین بازگرداند. این برنامه تأکید می‌کند که کانتینر باید با سنگ‌های مختلف کار کند و یک سیستم حفاظت حرارتی نیز ارائه شود. کانتینر بار مفید آندوریل باید چندین محموله تعریف‌شده توسط دولت را ادغام کند و در پلتفرم‌های گوناگون کارآیی داشته باشد.

بازگشت به جو، مشکلی است که حل کردن آن در پروازهای فضایی به طرز مشهودی دشوار است. توسعه موادی که بتوانند در برابر بازگشت به جو دوام بیاورند و محفظه‌ای که محتویات داخل آن به طور کامل از بین نروند، یک چالش است. تعداد انگشت‌شماری از استارت‌آپ‌ها مانند «واردا اسپیس اینداستریز»(Varda Space Industries)، کپسول‌های بازگشت به جو را برای تولید در فضا توسعه داده‌اند و کپسول «دراگون»(Dragon) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX)، محموله‌ها و فضانوردان را از ایستگاه فضایی بین‌المللی به زمین بازمی‌گرداند، اما در کل، تعداد شرکت‌هایی که می‌توانند این قابلیت را ارائه دهند، محدود است.

اگر خدمات حمل بار موشکی به بلوغ برسد، پنتاگون می‌تواند سرویس‌دهی آنها را خریداری کند؛ به این صورت که بارهای حجیم سوار بر یک موشک سنگین تجاری‌سازی شده و برای تخلیه سریع، درون یک کپسول به زمین بازگردند. آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا اعلام کرد که این برنامه در بلندمدت حتی می‌تواند شامل حمل و نقل نقطه به نقطه انسان نیز باشد.

انتهای پیام