به گزارش ایسنا، در سراسر نوار غزه هنوز افراد زیادی هستند که به یاد می‌آورند چطور در سال ۱۹۴۸ مجبور به ترک خانه‌ها و سرزمین پدری‌شان در جایی شدند که اکنون در اشغال رژیم صهیونیستی است و به‌عنوان اسرائیل شناخته می‌شود. آنها تا پیش از آغاز جنگ علیه غزه در اکتبر ۲۰۲۳ کماکان امیدوار بودند که روزی به همراه اعضای خانوادهایشان به خانه خود بازگردند.

اما اکنون، پس از نزدیک به دو سال جنگ مرگبار و حملات بی‌وقفه علیه مردم باریکه که منجر به شهادت بیش از ۶۳ هزار نفر، اغلب غیرنظامی شده است و قصد رژیم صهیونیستی برای تصرف غزه، این چشم‌انداز از همیشه دورتر به نظر می‌رسید.

به نوشته نیویورک تایمز، بسیاری از اهالی غزه می‌گویند که همیشه در سایه نکبت زندگی کرده‌اند. از همان لحظات اولیه جنگ، همزمان با شروع بمباران‌ها و اعلامیه‌های دستور تخلیه گسترده توسط هواپیماهای جنگی رژیم صهیونیستی، نگرانی‌های آنها از وقوع نکبتی دیگر افزایش یافت. از آن زمان، نزدیک به دو میلیون نفر - حدود ۹۰ درصد از جمعیت - از خانه‌های خود رانده شده و در غزه آواره شده‌اند که طبق گزارش سازمان ملل متحد برای بسیاری از آنها بارها و بارها، این اتفاق افتاده است.

وزارت جنگ رژیم صهیونیستی در هفته‌های اخیر، طرحی را برای کوچاندن بخش عمده‌ای از جمعیت غزه به منطقه‌ای در نزدیکی مرز غزه و مصر ترویج کرده که کارشناسان حقوقی هشدار می‌دهند با آواره کردن نامحدود صدها هزار نفر، قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند. فلسطینی‌ها در شمال غزه اکنون دوباره با این چشم‌انداز روبرو هستند، زیرا ارتش اسرائیل قصد حمله کامل به شهر غزه را دارد.

«عبدالله ابو سمرا» معلم بازنشسته فلسطینی که در ۱۹۴۸، زمانی که تنها ۱۰ سال داشت مجبور به ترک خانه خود شد، در این باره گفت: «ما اکنون در یک نکبت بزرگ‌تر هستیم.»

تلاش صهیونیست‌ها برای تغییر جمعیتی غزه

آوارگی گسترده فلسطینی‌ها در نزدیک به ۸۰ سال پیش - از جمله حل‌نشدنی‌ترین مسائل در درگیری طولانی بین دو طرف است، چرا که فلسطینی‌ها و فرزندان آنها حق بازگشت به سرزمینی را که در سال ۱۹۴۸ از آن کوچانده شدند، مطالبه می‌کنند و اسرائیل آن را رد می‌کند. «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر این رژیم نیز ادعا می‌کند که دستورات آوارگی ارتش، موقت است تا غیرنظامیان از آسیب دور شوند و تلفات کاهش یابد.

اما «ولکر تورک» رئیس حقوق بشر سازمان ملل خاطر نشان کرد: به نظر می‌رسد آواره کردن غیرنظامیان و تخریب محله‌های غزه توسط اسرائیل، تلاشی برای تغییر جمعیتی دائمی در غزه است که مغایر با قوانین بین‌المللی و معادل پاکسازی قومی است.

رژیم صهیونیستی به‌علاوه، مهاجرت «داوطلبانه» را برای ترک کامل غزه تشویق می‌کند اما کشورهایی که مایل به پذیرش تعداد زیادی از آنها باشند، پیدا نکرده است. کارشناسان حقوق بشر می‌گویند که هرگونه مهاجرت گسترده و به اصطلاح داوطلبانه نیز نوعی پاکسازی قومی خواهد بود، زیرا شرایط غزه چنان غیرقابل سکونت شده است که بسیاری از ساکنان غزه چاره‌ای جز ترک آن نخواهند داشت.

ادبیاتی که برخی از اعضای کابینه نتانیاهو به کار برده‌اند، بر ترس فلسطینی‌ها افزوده است. «بتسلئل اسموتریچ» وزیر دارایی صهیونیستی گفته است که «نیروهای اسرائیلی هر آنچه از نوار غزه باقی مانده است را نابود می‌کنند و در حال فتح، پاکسازی و ماندن در غزه تا نابودی حماس هستند».

در سال جاری، برقراری آتش‌بس برای مدت کوتاهی به برخی از ساکنان غزه اجازه داد تا به محله‌های خود بازگردند. اما بسیاری فقط آوار پیدا کردند. تقریباً ۸۰ درصد ساختمان‌ها آسیب دیده یا ویران شده‌اند و با گسترش عملیات نظامی اسرائیل، تعداد بیشتری از آنها در حال تخریب هستند. بانک جهانی تخمین زده است که بازسازی خانه‌های ویران شده می‌تواند ۸۰ سال طول بکشد.

به نوشته روزنامه آمریکایی، برای بسیاری از فلسطینی‌ها، روز نکبت نه تنها یک خاطره‌ آسیب‌زا، بلکه یک مسئله‌ هویتی نیز هست. طبق گزارش سازمان ملل، حدود ۱.۷ میلیون نفر از ۲.۲ میلیون نفر جمعیت غزه یا از جنگ مربوط به تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ آواره شده‌اند یا از فرزندان آنها هستند. و در حالی که اکثر آنها هرگز در خارج از غزه زندگی نکرده‌اند، بسیاری خود را آواره از سرزمین‌هایی می‌دانند که خانواده‌هایشان از آنها گریخته‌اند - از جمله روستاهایی که تقریباً از نقشه محو شده‌اند.

نگرانی از تکرار تاریخ

بازماندگان جنگ ۱۹۴۸ می‌گویند که در آن زمان به صدها هزار فلسطینی گفته شد که پس از چند روز یا چند هفته اجازه بازگشت به روستاهای خود در جایی که اکنون تحت اشغال اسرائیل است را خواهند داشت. بسیاری فقط چند وسیله و کلید درهای ورودی خود را برداشتند.

اما هرگز به آنها اجازه بازگشت داده نشد.

نیویورک تایمز در ادامه نوشت: کلید خانه که اغلب «کلید بازگشت» نامیده می‌شود، چنان نماد قدرتمندی برای فلسطینی‌هاست که بسیاری از خانواده‌ها حتی برای خانه‌هایی در اسرائیل که دیگر وجود ندارند، کلید خود را نگه می‌دارند.

در جنگ فعلی غزه، اظهارات تند سران صهیونیست، ترس فلسطینی‌ها را از تکرار تاریخ برانگیخته است.

بسیاری، از جمله سازمان دیده‌بان حقوق بشر، این آوارگی را بخشی از سیاست اسرائیل می‌دانند که معادل جنایت علیه بشریت است. دو گروه برجسته اسرائیلی به برخی دیگر از سازمان‌های بین‌المللی پیوسته‌اند و کابینه نتانیاهو را به دلیل کشتن ده‌ها هزار فلسطینی، ویران کردن مناطق وسیعی از آن، آواره کردن تقریباً تمام جمعیت غزه و محدود کردن غذا، به ارتکاب نسل‌کشی متهم کرده‌اند. هرچند که رژیم صهیونیستی تمام این اتهامات را رد می‌کند.

انتهای پیام