به گزارش ایسنا، چاقی نه تنها بر ظاهر افراد اثر می‌گذارد؛ بلکه با بیماری‌های جدی همچون دیابت نوع دو، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی ارتباط مستقیم دارد. همین موضوع باعث شده است که یافتن روش‌های نوین و موثر برای کاهش وزن به یک اولویت جهانی بدل شود. از آنجا که تغییر سبک زندگی به تنهایی در بسیاری از افراد کافی نیست، پژوهشگران همواره در پی داروهایی بوده‌اند که بتوانند کاهش وزن قابل توجه و پایدار ایجاد کنند.

در سال‌های اخیر داروی «سماگلوتید» با نام تجاری اوزمپیک، به دلیل اثرات چشمگیرش در کمک به کاهش وزن و کنترل قند خون، توجه بسیاری را جلب کرده است. با این حال، پرسشی اساسی باقی مانده بود: آیا افزایش دوز این دارو می‌تواند نتایج بهتری به همراه داشته باشد یا خیر؟ پاسخ به این پرسش از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا می‌تواند مسیر تازه‌ای در درمان چاقی و دیابت نوع دو بگشاید.

گروهی از پژوهشگران بین‌المللی در دو کارآزمایی بالینی گسترده به بررسی این موضوع پرداختند. آن‌ها در قالب پژوهشی که در نشریه The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شده است، به آزمایش دوز بالاتر سماگلوتید پرداختند. این محققان که به دانشگاه‌ها و مراکز علمی گوناگون وابسته‌اند، دوز ۷.۲ میلی‌گرمی این دارو را با دوز تأییدشده ۲.۴ میلی‌گرمی و همچنین دارونما مقایسه کردند.

روش اجرای پژوهش به گونه‌ای بود که شرکت‌کنندگان به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: گروهی دوز بالاتر دارو، گروهی دوز معمول و گروهی دارونما دریافت کردند. این روند طی ۷۲ هفته ادامه یافت و در کنار دارو، همگی مشاوره‌های تغذیه‌ای و توصیه‌های افزایش فعالیت بدنی را نیز دریافت کردند تا شرایط آزمایش به واقعیت زندگی نزدیک‌تر باشد.

نتایج نشان دادند که افراد بدون دیابت با دوز ۷.۲ میلی‌گرمی به طور متوسط نزدیک به ۱۹ درصد وزن خود را کاهش دادند؛ رقمی که بیشتر از کاهش ۱۶ درصدی با دوز معمول و تنها ۴ درصد با دارونما بود. جالب‌تر آنکه تقریباً نیمی از این افراد بیش از ۲۰ درصد وزن بدن خود را از دست دادند و حدود یک‌سوم حتی ۲۵ درصد یا بیشتر وزن کم کردند. این کاهش وزن همراه با بهبود در دور کمر، فشار خون، قند خون و کلسترول بود.

در افراد مبتلا به دیابت نوع دو، مصرف دوز بالاتر باعث کاهش میانگین ۱۳ درصدی وزن شد، در حالی که این عدد برای دوز معمول ۱۰ درصد و برای دارونما کمتر از ۴ درصد بود. همچنین سطح قند خون و اندازه دور کمر این افراد نیز به شکل محسوسی کاهش یافت.

پژوهشگران تاکید کردند که این دوز بالاتر در مجموع ایمن و قابل تحمل بود. عوارض جانبی بیشتر شامل مشکلات گوارشی مانند تهوع و اسهال یا احساس گزگز در بدن بود که معمولاً گذرا بودند و به ندرت باعث خروج فرد از مطالعه شدند. همچنین، افزایش موارد جدی مانند افت شدید قند خون یا مشکلات خطرناک دیگر مشاهده نشد.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که افزایش دوز سماگلوتید می‌تواند به افراد بیشتری کمک کند تا به اهداف سلامتی خود برسند و خطرات ناشی از چاقی را کاهش دهند. البته محققان یادآور می‌شوند که نیاز به بررسی‌های بیشتر برای روشن شدن آثار طولانی‌مدت این روش همچنان وجود دارد.

اهمیت نتایج زمانی آشکارتر می‌شود که بدانیم چاقی و دیابت از مهم‌ترین معضلات بهداشتی در مقیاس جهانی هستند. درمان‌های دارویی که هم در کاهش وزن و هم در بهبود شاخص‌های متابولیکی موثر باشند، می‌توانند بار سنگینی را از دوش سیستم‌های درمانی و خود بیماران بردارند. اگرچه هنوز پرسش‌های بسیاری باقی است، اما این گام تازه می‌تواند آغازگر مسیر جدیدی در کنترل یکی از جدی‌ترین مشکلات سلامت قرن حاضر باشد.

انتهای پیام