فاطمه عادل‌مند گفت: تاب‌آوری زوجی به عنوان یک سازه روان‌شناختی، به توانایی زوجین در سازگاری مثبت با شرایط دشوار و حفظ پایداری رابطه اشاره دارد.
وی افزود: نظریه سیستم‌های خانواده تأکید دارد که رابطه زوجی یک نظام پویا است که تغییرات و فشارهای بیرونی می‌توانند آن را متأثر کنند؛ بنابراین تاب‌آوری در روابط زوجین صرفاً ویژگی فردی نیست، بلکه حاصل تعاملات دوسویه، الگو های ارتباطی و انسجام عاطفی میان همسران است.
عادل‌مند تصریح کرد: از منظر نظریه دلبستگی، زوجینی که سبک دلبستگی ایمن دارند، بیشتر قادرند در شرایط بحرانی به یکدیگر تکیه کنند و حمایت متقابل نشان دهند؛ در حالی که سبک‌های اجتنابی یا مضطرب، اغلب موجب افزایش تنش و کاهش تاب‌آوری می‌شوند.
مؤلفه‌های تاب‌آوری زوجی
این روان‌شناس مؤلفه‌های اصلی تاب‌آوری را شامل ارتباط مؤثر، حل تعارض سازنده، انسجام و همبستگی عاطفی، انعطاف پذیری و معنا بخشی به تجربه‌ها عنوان کرد.
عادل‌مند با اشاره به اینکه ارتباط صادقانه درباره نیازها و احساسات و پرهیز از سرزنش زیربنای تاب‌آوری است، اظهار کرد: زوج‌های تاب‌آور، بحران‌ها را تهدید صرف نمی‌بینند، بلکه فرصتی برای رشد شخصی و مشترک تعبیر می‌کنند.
به گفته وی، عوامل فردی مانند عزت نفس، تنظیم هیجان، سلامت روان و مهارت‌های مقابله‌ای هر یک از همسران، عوامل بین فردی مثل کیفیت رابطه، اعتماد متقابل و حمایت اجتماعی و همچنین عوامل محیطی مانند منابع اجتماعی، حمایت خانواده گسترده، وضعیت اقتصادی و هنجارهای فرهنگی، همگی نقش مهمی در میزان تاب‌آوری دارند.
این روان‌شناس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی شیراز ادامه داد: تحقیقات نشان می‌دهد زوجین تاب آور سطح رضایت زناشویی بالاتری دارند، کمتر دچار طلاق و جدایی می‌شوند و فرزندانشان از سلامت روانی و عملکرد تحصیلی بهتری برخوردارند.
راهکارهایی برای تقویت تاب‌آوری زوجی
عادل‌مند توصیه کرد: آموزش مهارت‌های ارتباطی از جمله گوش دادن فعال و بیان غیرتهاجمی احساسات، مدیریت استرس و تنظیم هیجان با روش‌هایی مانند مراقبه و تنفس عمیق، ایجاد تجربیات مثبت و خاطره سازی، حمایت متقابل در شرایط بحران و مراجعه به مشاوره خانواده در مواقع تعارض شدید، از اقدامات مؤثر در افزایش تاب‌آوری هستند.
به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز در روز چهارشنبه ۲۶ شهریور، وی در پایان یادآور شد: تاب‌آوری در روابط زوجین فرایندی پویا، تعاملی و قابل یادگیری است، این توانایی نه تنها به همسران کمک می‌کند بحران‌ها را پشت سر بگذارند، بلکه زمینه‌ساز شکل‌گیری رابطه‌ای عمیق‌تر، صمیمانه‌تر و پایدارتر است و می‌تواند علاوه بر نقش محافظتی، موتور رشد زندگی مشترک باشد.
انتهای پیام
نظرات