معلمان بی‌ادعایی که هر آنچه در توان دارند در طبق اخلاص می‌گذارند تا به آنان که خاص هستند آموزش دهند، آن‌ها که یادگیری، پرورش استعدادها و توانمندی‌های‌شان و بهره‌مندی از همه امکانات شهروندی حق‌شان است و صد البته این وظیفه سنگین و ویژه بر دوش معلمانی است آن‌ها نیز در آموزش و شیوه رفتار با دانش آموزان ناتوان، خاص هستند.

اما در این میان، این معلم‌های زحمت‌کش که از صدا می‌افتند تا افرادی را به صدا درآورند، با مشکلات مختلفی مواجه هستند که برای حل آن‌ها نیازمند توجه ویژه مسئولان و خانواده‌ها هستند.

زمان‌های طلایی یادگیری که به علت عدم توجه یا ناآگاهی از بین می‌رود

یکی از معلم‌های دانش آموزان ناشنوای خراسان شمالی در گفت و گو با ایسنا، گفت: یکی از مشکلاتی که معلم‌ها و دانش آموزان ناشنوا در این استان دارند این است که زمانی تعدادی از آن‌ها به مدرسه فرستاده می‌شوند که در کل با زبان اشاره و لب خوانی، بیگانه هستند.

وی افزود: در واقع تعدادی از دانش آموزان ناشنوا از سوی خانواده‌ها آنقدر دیر به مدرسه فرستاده می‌شوند که وقتی در مدرسه حضور می‌یابند مانند این است که در دنیایی دیگر قرار گرفته و یا از دنیای دیگر آمده‌اند.

این معلم خراسان شمالی با اشاره به اینکه این مشکل در زمان‌های گذشته خیلی زیاد بوده ولی الان بهتر شده است، ادامه داد: اما هنوز هم با این مشکل مواجه هستیم و خانواده‌هایی هستند که متاسفانه به معلولیت فرزند خود توجه جدی ندارند و از سوی دیگر برخی از خانواده‌ها نیز هستند که نسبت به این موضوع آگاهی ندارند که اگر امر آموزش را در سنین خیلی کم برای فرزند خود شروع کنند تا مقدار خیلی زیادی مشکلات این بچه‌ها حل می‌شود.

وی تاکیدکرد: دو سالگی، سن طلایی گفتار درمانی برای یک کودک ناشنوا و تا سن چهار سالگی زمان طلایی برای کاشت حلزون است، اما متاسفانه تعدادی از خانواده‌ها به این موضوع توجهی ندارند.

این معلم دانش آموزان ناشنوای خراسان شمالی تصریح کرد: این تاخیرها سبب می‌شود تا بچه‌های ناشنوا در سنین بالا به کلاس آمادگی فرستاده شوند اما میزان یادگیری در سنین بالا چقدر است که یک ناشنوا بتواند در آن سن هم لب خوانی و هم زبان اشاره را یاد بگیرد؟! و در نتیجه باید تلاش معلم چندین برابر شود تا بتواند آن‌ها را به فرد ناشنوا یاد دهد.

وی با بیان اینکه همیشه سعی می‌کنم تا در پایه اول به دانش آموزان ناشنوا درس بدهم، گفت: سن یکی از دانش آموزان پایه اول من در چند سال گذشته ۱۴ سال و یکی دیگر ۱۱ سال بود.

وی در ادامه به همکاری خانواده‌های دانش آموزان ناشنوا نیز اشاره کرد و افزود: همکاری تعدادی از خانواده‌ها با معلم‌های مدرسه کم است، در واقع همیشه برنامه گفتار درمان و تربیت شنیداری به دانش آموز ناشنوا داده می‌شود تا خانواده ها در منزل با آن‌ها کار کنند اما در بسیاری از مواقع چنین امری دیده نمی‌شود.

بطالبویی ادامه داد: از سوی دیگر کتاب زبان آموز موردی است که دانش آموز ناشنوا باید با همکاری خانواده در منزل انجام دهد که آن نیز انجام نمی‌شود و تمام کارهایی که باید خانواده‌ها در منزل انجام دهند، معلم‌ها در مدرسه برای دانش آموزان انجام می‌دهند.

عدم تمایل فعالیت گفتاردرمان در برخی شهرستان‌ها

امرالله اکرامی رئیس مدارس استثنایی اداره کل آموزش و پرورش خراسان شمالی نیز در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه در حال حاضر تعداد دانش آموزان ناشنوا در این استان ۲۱۱ نفر است، گفت: ۹۷ نفر از این تعداد در مدارس استثنایی و مابقی در مدارس عادی به صورت تلفیقی در حال تحصیل هستند.

وی با اشاره به اینکه معلم توانبخشی یکی از مشکلات ما برای آموزش دانش آموزان ناشنوا است، اظهار کرد: در حال حاضر ۱۲ معلم در بخش گفتاردرمانی فعالیت می‌کنند و مدارس شهرستان‌های گرمه، جاجرم و راز و جرگلان فاقد معلم گفتار درمان است.

وی افزود: برای مدارس استثنایی این شهرها سهیمه استخدامی در سال گذشته اخذ شده اما معلمی تمایل به فعالیت در این شهرها نیست.

اکرامی ادامه داد: از سوی دیگر قیمت تجهیزات توانبخشی در بخش ناشنوایان بالا است، به طوری که قیمت یک سمعک از ۲۰ میلیون تومان شروع می شود تا ۱۰۰ میلیون تومان. اعتباری که به مدارس استثنایی داده می‌شود بابت خدمات حمایتی است نه خرید تجهیزات و از سوی دیگر بسیاری از خانواده نیز توان خرید سمعک را ندارند.

وی بیان کرد: علاوه بر آن، هزینه خرید باطری سمعک که باید هر هفته تعویض شود نیز بالا است هر چند بهزیستی در باطری به این افراد می‌دهد اما باز هم کفاف نیاز را نمی‌دهد.

تسلط جامعه به زبان اشاره یکی از نیازهای اصلی ناشنوایان

وی با اشاره به اینکه سن طلایی کار با افراد ناشنوا جهت بهبود و تقویت آن‌ها از دو سالگی است، تصریح کرد: دانش آموزان ناشنوا از سن دو سالگی پذیرش می‌شوند و به آن‌ها آموزش‌های گفتار درمانی ارائه می‌شود.

اکرامی به زبان «ایما و اشاره» اشاره کرد و گفت: معلم‌های مدارس با این زبان به طور کامل آشنا هستند اما آیا خانواده این بچه‌ها و جامعه نیز با آن آشنا است؟ در همین راستا درصدد هستیم از آبان کلاس‌های ایما و اشاره برای گروه مخالف برگزار کنیم.

گران بودن تجهیزات توانبخشی از مشکلات معلمان و دانش آموزان ناشنوا

علی متقیان مدیر کل آموزش و پرورش خراسان شمالی همچنین در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه یکی از مهمترین نیازهای دانش آموزان ناشنوا ارتباط با اجتماع است، گفت: در این میان برای رفع این نیاز و ایجاد ارتباط با اجتماع نیازمند امر توانبخشی هستند اما قیمت تجهیزات توانبخشی بالا است.

وی ادامه داد: یکی از مهمترین مشکلاتی که مدارس استثنایی با دانش آموزان ناشنوا دارند این است که تعدادی از خانواده‌ها خیلی دیر برای آموزش فرزندان خود اقدام می‌کنند و به عنوان مثال در سن ۶ سالگی برای آموزش گفتاردرمان، زبان اشاره و ... بچه‌های خود اقدام می‌کنند که این برهه زمانی دیر است و تقریبا فایده‌ای ندارد.

وی تاکید کرد: باید خانواده‌ها آگاه باشند که برای امر گفتار درمانی و زبان اشاره باید در سن کمتر از چهارسالگی فرزند خود اقدام کنند.

تلاش معلمان برای دانش آموزان ناشنوا در کلاس‌های چندپایه

رئیس اداره آموزش و پرورش استثنایی خراسان شمالی در ادامه در ارتباط با مشکلات معلم‌های دانش آموزان ناشنوا نیز بیان کرد: باید تمام کلاس‌های درس به تجهیزات نوین توانبخشی مجهز باشند که هنوز استان ما به این مرحله نرسیده است و به عنوان مثال باید برای هر دانش آموز یک دستگاه SM وجود داشته باشد تا صداهای مزاحم را بر طرف کند و فقط بتواند صدای معلم را بشنود.

وی افزود: اغلب کلاس‌ها به دلیل تعداد کم دانش آموزان چند پایه است و یک معلم مجبور است به دانش آموزان ناشنوای چند پایه درس دهد.

انتهای پیام