پیاده‌روی چیزی بیش از حرکت رو به جلو محسوب می‌شود؛ این کار تفکر را سازماندهی می‌کند، خلاقیت را برمی‌انگیزد و دقت توجه را افزایش می‌دهد. دانشمندان مدت‌هاست که این موضوع را بررسی کرده‌اند که چگونه حرکت بر بینایی تاثیر می‌گذارد اما تاثیرات آن بر شنوایی کمتر مشخص شده است.

اکنون، شینیو چن و همکاران وی در دانشگاه «وورتسبورگ» آلمان، تصمیم گرفتند که این راز را کشف کنند. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد، پیاده‌روی به‌طور فعال شنوایی را برای بهبود جهت‌یابی تنظیم می‌کند. وقتی شرکت‌کنندگان در مسیری به شکل عدد هشت انگلیسی راه می‌رفتند، مغز آنان به صداها واکنش قوی‌تری نشان می‌داد.

آنان دریافتند که همچنین جهت چرخش بر افزایش یا سرکوب پاسخ‌ها در هر گوش تاثیر دارد.

طبق گزارش نوروساینس، صداهای ناگهانی انفجاری، به ویژه هنگامی که در یک گوش پخش می‌شدند، واکنش‌های عصبی متمایزی را ایجاد می‌کردند. محققان اظهار کردند که مغز صداهای پس‌زمینه معمول را فیلتر می‌کند، توجه به صداهای جدید را افزایش می‌دهد و از واکنش‌های سریع‌تر در محیط‌های پویا پشتیبانی می‌کند.

ارتباط بین پیاده‌روی و شنوایی

محققان از الکتروانسفالوگرافی سیار(EEG) استفاده کردند که فعالیت مغز را در حین حرکت طبیعی افراد ثبت می‌کند. ۳۵ شرکت‌کننده در حالی که به صداهای ریتمیک گوش می‌دادند، در امتداد یک مسیر راه رفتند. این صداها زمینه را برای پاسخ‌های حالت پایدار شنوایی یا آزمایش شنوایی «ای‌اس‌اس‌آر»(ASSR) ایجاد کردند که نشان دهنده چگونگی همگام‌سازی مغز با صداهای مداوم است. محققان با مقایسه ایستادن، گام برداشتن و راه رفتن، ارزیابی کردند که چگونه حرکت، پویایی شنوایی را تغییر می‌دهد.

دو آزمایش انجام شد؛ در آزمایش اول، شرکت‌کنندگان به سادگی در حالی که ثابت ایستاده بودند، در جای خود گام برمی‌داشتند یا راه می‌رفتند و به صداهای مداوم گوش می‌دادند. در آزمایش دوم، گاهی اوقات صداها با انفجارهای ناگهانی سر و صدا قطع می‌شدند و صداهای محیطی غیرقابل پیش‌بینی را تقلید می‌کردند. این طرح به محققان اجازه داد تا هم الگوهای شنوایی پایدار و هم واکنش‌ها به تغییرات غیرمنتظره را آزمایش کنند.

تقویت شنوایی 

نتایج اولین آزمایش نشان داد که راه رفتن، پاسخ‌های شنوایی را تقویت می‌کند. شرکت‌کنندگان در طول راه رفتن، آزمایش شنوایی «ای‌اس‌اس‌آر»  قوی‌تری نسبت به ایستادن یا قدم برداشتن نشان دادند.

گام برداشتن در جای خود اما نه به اندازه راه رفتن واقعی فعالیت شنوایی را افزایش داد. این یافته نشان می‌دهد که حرکت هدفمند در فضا، چیزی است که قوی‌ترین تغییرات مغزی را ایجاد می‌کند. به نظر می‌رسد راه رفتن با جهت و هدف، شنوایی را بیشتر از حرکت ایستا تقویت می‌کند.

تغییر توجه با جهت

نتایج تحقیق کنونی، تاثیر قابل‌توجهی در جهت راه رفتن را آشکار کرد؛ در طول چرخش به چپ، سیگنال‌های گوش چپ غالب و پس از آن، سیگنال‌های گوش راست اولویت پیدا کردند. محققان دریافتند که مغز به‌طور پویا توجه شنیداری را مطابق با حرکت بدن تنظیم می‌کند.

اولویت صداهای محیطی 

آزمایش دوم بررسی کرد که چگونه راه رفتن، پاسخ‌ها به انفجارهای صوتی ناگهانی را شکل می‌دهد. وقتی انفجارهای صوتی از یک گوش، با تقلید صداهای محیطی نشات گرفتند، پاسخ‌های مغز در حین راه رفتن قوی‌تر می‌شدند.

این نتیجه نشان می‌دهد که پیاده‌روی، مغز را برای حساسیت ویژه به نشانه‌های محیطی آماده و در زندگی روزمره، چنین نشانه‌هایی ما را از نزدیک شدن وسایل نقلیه، تغییر مکالمات یا تهدیدهای نادیده آگاه می‌کنند. به نظر می‌رسد پیاده‌روی آمادگی برای تشخیص این سیگنال‌ها را افزایش می‌دهد.

چرا پیاده‌روی شنوایی را تقویت می‌کند؟

این نتایج کاربردهای بالقوه‌ای فراتر از علوم اعصاب دارند و می‌توانند در طراحی وسایل کمک ناوبری برای افراد دارای اختلالات بینایی مفید باشند.  جلسات پیاده‌روی ممکن است خلاقیت را تحریک کنند زیرا مغز انعطاف‌پذیرتر و پذیرای نشانه‌ها می‌شود.

نتایج تحقیقات قبلی نشان داد که پیاده‌روی، بینایی، به ویژه بینایی محیطی را افزایش می‌دهد، چن و همکارانش نیز این اصل را به شنوایی تعمیم می‌دهند. نتایج تحقیقات حیوانی نیز از این اثر بین وجهی پشتیبانی می‌کنند؛ موش‌ها در حین دویدن، حتی در تاریکی، فعالیت نورون‌های بینایی بیشتری نشان دادند و انسان‌ها هنگام دوچرخه‌سواری پاسخ‌های بینایی قوی‌تری ثبت کردند.

اکنون، شواهد شنیداری نیز همین مکانیسم را تایید می‌کنند. در مجموع، یافته‌ها استراتژی جهانی مغز را نشان می‌دهند؛ حرکت، افزایش حس را در حواس متعدد افزایش می‌دهد.

چن و همکارانش با نشان دادن اینکه چگونه راه رفتن به‌صورت پویا پردازش شنوایی را تغییر شکل می‌دهد، بر اهمیت مطالعه مغز در دنیای واقعی تاکید می‌کنند. ذهن ما ایستا نیست و با هر قدم تکامل می‌یابند.

بهبود پیاده‌روی با شنوایی 

پیاده‌روی پردازش شنوایی را از چندین طریق افزایش می‌دهد، پاسخ‌های مغز به صداهای مداوم را تقویت می‌کند، به صورت پویا توجه شنوایی را با جهت تغییر و حساسیت به نشانه‌های محیطی را افزایش می‌دهد.

بنابراین، پیاده‌روی نه فقط عمل حرکتی، بلکه راهبرد حسی نیز محسوب می‌شود. هر قدم، مغز را دوباره تنظیم می‌کند و ما را برای جهت‌یابی و تعامل موثرتر با محیط اطرافمان آماده می‌کند. ما به جای اینکه راه‌ رفتن منفعلانه‌ای داشته باشیم، با هر قدم شنوندگان فعالی هستیم.

نتایج این تحقیق در مجله «جی نوروسکای» (JNeurosci) منتشر شده است.

انتهای پیام