محمدرضا فیروزنیا در گفت‌وگو با ایسنا درباره ایده‌ اصلی نمایشگاه «بیگانه»، اظهار کرد: این مجموعه بخشی از تجربه چندساله‌ من در طراحی زنده و بی‌واسطه از چهره‌ آشنایان است که در این نمایشگاه به‌طور خاص بر چهره‌ مادرم متمرکز شده است. علاقه‌مند بودم این آثار را به‌عنوان بخشی از روند کاری و زیست شخصی خود ارائه دهم تا تجربه‌ام را با دیگران به اشتراک بگذارم.

وی ادامه داد: نمایشگاه شامل حدود ۲۴ اثر است که بیشتر آن‌ها طراحی‌هایی از مدل زنده‌ هستند و تعدادی نقاشی نیز در میان آن‌ها دیده می‌شود. 

این هنرمند درباره عنوان نمایشگاه اظهار کرد: انتخاب نام «بیگانه» برای مجموعه‌ای که محور آن چهره‌ مادر است، شاید در نگاه نخست متناقض به نظر برسد، اما این عنوان از احساسی درونی سرچشمه گرفته است. حس بیگانگی، مفهومی است که همواره در وجودم احساس کرده‌ام و در این مجموعه کوشیده‌ام آن را در زندگی دیگری، یعنی مادرم، نشان دهم. شاید این انتخاب برای سوژه‌ای چون مادر عجیب باشد، اما واقعیت این است که انسان امروز، با وجود گسترش ارتباطات اجتماعی، بیش از هر زمان دیگری، حتی با نزدیک‌ترین افراد خود بیگانه است.

فیروزنیا با اشاره به پیشینه‌ خانوادگی خود گفت: مادرم اهل اصفهان بود و پس از ازدواج با پدرم، از محیط گرم و کویری زادگاهش به منطقه‌ای کوهستانی مهاجرت کرد. این تجربه‌ زیستی در من نیز تأثیر گذاشت و نوعی احساس دوگانه‌ تعلق و بیگانگی نسبت به هر دو اقلیم در من ایجاد کرده است؛ تجربه‌ای عمیق و شخصی که در آثارم بازتاب یافته است.

وی به فرآیند خلق آثار خود اشاره و اظهار کرد: طراحی‌ها بر پایه‌ مدل زنده، بدون هیچ پیش‌زمینه یا تعیین قبلی از حالت، ژست یا نورپردازی شکل گرفته‌اند. در لحظه‌هایی که از پیش برنامه‌ریزی نشده بودند، پس از یافتن موقعیت و اتمسفر مناسب، طراحی را آغاز می‌کردم. این آثار در واقع برش‌هایی از زندگی خود من‌ هستند، همراه با حالات عاطفی مشترکی که میان من و سوژه‌هایم شکل گرفته است.

فیروزنیا درباره سبک آثار خود گفت: از منظر من، در دوران معاصر، تعریف دقیق و ثابت از سبک دشوار است؛ اما شاید بتوان آثار این مجموعه را میان رئالیسم و اکسپرسیونیسم در نوسان دانست.

وی درباره چالش‌های برگزاری نمایشگاه بیان کرد: هماهنگ‌سازی روند طراحی با شرایط روحی و جسمی مدل، که اغلب مادرم بود، از دشوارترین بخش‌های کار به شمار می‌رفت. گاهی من آماده‌ کار بودم، اما مدل از نظر روحی یا جسمی آمادگی نداشت، یا بالعکس. یافتن نظمی صمیمی و جدی برای ادامه‌ کار در چنین شرایطی، برایم یک مسیر چالش‌برانگیز بود.

این هنرمند در ادامه به یکی از آثار شاخص نمایشگاه اشاره و اظهار کرد: در یکی از طراحی‌ها، مادرم را در حالی که به ‌دلیل میگرن شدید روی مبل دراز کشیده بود و پارچه‌ای روی صورتش قرار داشت، طراحی کردم. در آن لحظه، نمی‌دانستم واکنشم همدلانه است یا خودخواهانه، اما احساس کردم در حال ثبت لحظه‌ای حقیقی از زندگی هستم.

فیروزنیا درباره جنبه‌های فنی آثار خود تأکید کرد: ویژگی مهم این مجموعه، بی‌واسطگی طراحی و اصرار بر خصلت‌های طراحانه است. باور دارم که طراحی و نقاشی همچنان قادر است تجربه‌های انسانی را منتقل کند؛ تجربه‌هایی که حتی رسانه‌های مدرن نیز نمی‌توانند بازتاب دهند.

انتهای پیام