میزان قبولی و میانگین نمره دانش‌آموزان، خرداد هر سال سوژه خبرها می‌شود و در میان همه علت‌هایی که برای این مشکل روایت می‌شود، کمتر کسی به این موضوع توجه دارد که مدرسه برای دانش‌آموزان است و باید از آنها نیز نظرخواهی کرد.
امیرحسین مزروعی، دانش‌آموز کاشانی کلاس هفتم در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: مدرسه باید برنامه‌هایی مثل جشن و اردو هم داشته باشد. مدارس خارج، دانش‌آموزان همراه با معلم و همکلاس‌های خود به طبیعت می‌روند و واقعیت‌های زندگی را تجربه می‌کنند، اما اردوهای ما، هیچ آموزش خاصی برای ما ندارد.
آرتین صاحب‌قدم، دانش‌آموز کلاس هشتم نیز گفت: مدرسه با موسیقی و هنر باید همراه باشد. زنگ تفریح، موسیقی پخش شود تا روحیه بچه‌ها عوض شود. حتی آموزش با استفاده از هنر، یادگیری و اثر بیشتری دارد و بچه‌ها را به درس علاقه‌مند می‌کند.
وی با اشاره به دوران تحصیل خود در تهران افزود: آموزش هنر، نیاز دانش‌آموزان است و باید ساعت بیشتری به هنر و انجمن‌های هنری اختصاص پیدا کند. مدرسه باید نمایشگاه‌های نقاشی و کارهای هنری داشته باشد. امکانات و تجهیزات همه مدارس باید مشابه باشد، اما این‌طور نیست.
امیرمهدی میرحسینی یکی دیگر از دانش‌آموزان نیز گفت: درس‌ها متناسب با نیاز جامعه و دانش‌آموزان نیست. جامعه امروز با کامپیوتر، اینترنت و هوش مصنوعی اداره می‌شود، اما در مدارس، آوردن ماشین حساب و گوشی هم ممنوع است.
وی اضافه کرد: استفاده از آموزش الکترونیک، بچه‌ها را به درس و مدرسه علاقه‌مند می‌کند. آموزش الکترونیک باعث می‌شود که بچه‌ها بیشتر و بهتر یاد بگیرند و حتی درس را در خانه بارها تکرار کنند تا یاد بگیرند.
امیرعلی خداجو، یک دانش‌آموز کلاس هشتم نیز گفت: مدرسه خوب، جای رشد شخصیت دانش‌آموزان است. معلم باید مهارت‌های زندگی به ما یاد بدهد است و چشمان دانش‌آموز را به روی حقایق زندگی باز کند تا زندگی را بهتر درک کنیم.
وی اضافه کرد: مدرسه خوب، بچه‌ها را استعدادیابی می‌کند و راه رشد و پرورش آنها را فراهم می‌کند. فعالیت‌های فوق‌برنامه فرهنگی و ورزشی در کنار درس، انگیزه را بیشتر می‌کند و باعث ایجاد احساسات خوب در دانش‌آموزان می‌شود.
علی آجرلو، دانش‌آموز آشنا با فلسفه نیز اظهار کرد: مدرسه خوب با نظر دانش‌آموزان اداره می‌شود. رفتار و اخلاق معلم می‌تواند موجب علاقه به محیط مدرسه شود و مدرسه برای من جای امن و خوبی خواهد بود. آموزش باید بر مبنای کارگروهی باشد و مسئولیت‌پذیری با دادن مسئولیت‌های کوچک به بچه‌ها آموزش داده شود.
وی افزود: مدرسه خوب، دو هفته یکبار، یک زنگ آزاد برای فعالیت دلخواه دانش‌آموزان دارد. انجمن‌های هنری، علمی و داوطلبانه دارد تا معلم و دانش‌آموز رفتار متقابل را تمرین کنند. بچه‌ها باید روش‌های حل مسئله و مدیریت اختلاف‌ها را یاد بگیرند.
این دانش‌آموز اضافه کرد: کنکور و دانشگاه باعث شده که برخی خانواده‌ها و مدرسه‌ها، می‌خواهند آموزش را پیش ببرند و بچه‌ها نمره خوبی بگیرند درحالی‌که مدرسه باید دانش‌آموزان را از ابعاد گوناگون پرورش داده و برای زندگی آماده کند و سلامت روان، مهم‌تر از هر چیز است.
ارسلان امامی، دانش‌آموز یک مدرسه غیردولتی نیز گفت: مدرسه به نظر من باید طوری باشد که بچه‌ها با هم صمیمی باشند و درباره موضوع بیهوده با یکدیگر بحث نکنند. مدیر و معاون با بچه‌ها صمیمی باشند و تنها اولویت آنها، درس خواندن بچه‌ها نباشد و به فکر تفریح دانش‌آموزان در مدرسه باشند.
وی افزود: درس‌ها باید متناسب با شرایط دانش‌آموزان باشد. درس‌هایی که در زندگی ما کاربردی ندارد از کتاب درسی حذف شود. من هدفی دارم و با همه توان برای رسیدن به آن تلاش می‌کنم. خانواده و مدرسه باید راه‌های بهتر زندگی و تحصیل را به ما نشان بدهند، اما دخالت و اجبار نکنند.
این دانش‌آموز با اشاره به رقابت‌های کلاسی اضافه کرد: رقابت در کلاس باعث دلخوری بچه‌ها و برهم خوردن دوستی آنها می‌شود. رقابت باید در قالب کارگروهی و دوستی باشد. مسابقه و رقابت باید باعث رشد همه بچه‌های کلاس شود نه اینکه فقط دانش‌آموزان ممتاز جایزه بگیرند.
فاطمه اسماعیلی، یکی دیگر از دانش‌آموزان نیز گفت: سیستم آموزشی نامناسب است. حجم محتوای درسی سنگین است. زمان شروع کلاس‌ها زود است در حالی که در کشورهای پیشرفته مثل ژاپن و فنلاند این‌طور نیست و در ایران علت تکلیف‌های سنگین خانه را نمی‌دانیم.
وی اظهار کرد: برخی دانش‌آموزان، محیط کلاس و مدرسه را کثیف می‌کنند چون یاد نگرفته‌اند که باید مسئولیت‌پذیر باشند. یادگیری باید بین معلم و دانش آموز تعاملی باشد.برخی بچه‌ها یاد نگرفته‌اند که باید شرایط کلاس را رعایت کنند.
این دانش‌آموز افزود: خانواده نیز باید به رفتار بچه‌ها نظارت کند. کسی به معلم و همکلاس‌های خود احترام می‌گذارد، حتما این فرهنگ را در خانه یادگرفته است. بچه‌ها نباید در مدرسه قلدری کنند و سخت‌گیری بی‌مورد نسبت به دانش‌آموزان، باعث استرس می‌شود.
اسماعیلی تأکید کرد: خانواده نباید فرزند خود را با دیگران مقایسه کنند. من می‌توانم از دیگران الگو بگیرم، اما برای مقایسه، هرگز این کار را نمی‌کنم. بچه‌ها در اثر فشار خانواده، دچار اضطراب می‌شوند و از نظر روحی به‌هم می‌ریزند هرچند که برخی معلمان نیز گاهی فضای رقابتی نادرست ایجاد می‌کنند.
وی گفت: خانه، اصلی‌ترین محیط برای پیشرفت دانش‌آموزان است که پدر و مادر یا خواهر و برادرها می‌توانند نقش الگو و راهنما را برای ما داشته باشند و به ما انگیزه بدهند .
به گزارش ایسنا، راه توسعه کشورها از مدرسه آغاز می‌شود و هزینه کردن در این مسیر به‌عنوان سرمایه‌گذاری تلقی می‌شود. اعتبارهای بالایی برای تجهیز مدارس، کتابخانه، آزمایشگاه، زمین بازی، وسایل ورزشی، استخر، سالن نمایش و حتی گلخانه و بوفه اختصاص می‌یابد. نقشه جامع علمی کشور و سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش بر این اساس تدوین شده است که با مدارس سنتی نمی‌توان دانش‌آموختگان را برای زندگی فردا آماده کرد و برای پرورش شهروندان دانا و توانا، نیازمند تحول در عرصه تعلیم و تربیت هستیم و مفهوم مدرسه باید بازتعریف شود.
انتهای پیام
نظرات