برای داشتن جامعه‌ای سالم و پویا حفظ سلامت خانواده دارای اهمیت است که این امر مستلزم نقش‌آفرینی سازنده و مثبت زنان در خانواده و جامعه است.

مهم‌ترین و ارزشمندترین نقش زنان در جامعه ایفای نقش همسر و مادر است که در آموزه‌های دینی نیز به آن تاکید شده است. در دوران حاضر که زنان غربی به‌عنوان الگویی برای حضور زن در جامعه بدون حد و مرز با به نمایش گذاشتن بدن خود برای اهداف سودجویانه و لذت‌جویانه معرفی شده‌اند و از سوی دیگر الگوی زن شرقی براساس دیدگاه‌های مردسالانه و سنتی باید در خانه بماند و به خانه‌داری و تربیت فرزندان مشغول باشد، الگوی سومی نیز تعریف شده که از منظومه فکری مقام معظم رهبری و منطبق با آئین اسلام است و با عنوان الگوی زن انقلابی شناخته شده است.

در این الگو، زنان علاوه بر حضور در جامعه و ایفای نقش‌های مدیریتی در مشاغل مختلف اجتماعی و دولتی، در خانه نیز به وظایف زنانه خود می‌پردازند و در این راه حمایت همه‌جانبه مردان در نقش همسر و پدر از زنان بسیار مهم است و در ایجاد حس امنیت برای زنان در جامعه و خانه تاثیر بسیار زیادی دارد. 

در راستای تبیین الگوی زن انقلابی و زنان تاثیرگذار در استان همدان، خبرگزاری ایسنا به گفت‌وگو با دو نفر از بانوان همدانی بانو ایمانی، فعال فرهنگی و مونا اسکندری، نویسنده ادبیات پایداری پرداخته است.

تغییرات فرهنگی به تدریج و از طریق تغییر در افکار و نگرش‌ها شکل می‌گیرد

صغری ایمانی، فعال فرهنگی در همدان با تاکید بر نقش مردان در ایجاد امنیت و فضا دادن به بانوان برای حضور در جامعه، بیان کرد: تفکر پدرم این بود که زنان باید استقلال داشته باشند و علاوه بر خانه‌داری، همسرداری و تربیت فرزندان در فعالیت‌های اجتماعی نیز مشارکت داشته باشند. 

وی با بیان تجربیات و خاطرات خود درباره استخدام در اداره پست در سال ۱۳۵۰، گفت: در این سال با حجاب کامل به استخدام اداره پست درآمدم اما شرط استخدام، کنار گذاشتن چادر بود که با مشورت با خانواده و حمایت پدرم با روسری و مانتو به سر کار رفتم و در آن زمان بسیاری از کارمندان خانم حجاب نداشتند. 

این فعال فرهنگی با اشاره به فعالیت‌های فرهنگی، انقلابی و اجتماعی خود در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی، بیان کرد: طی ۱۱ سال با وجود داشتن ۶ فرزند در سال ۱۳۶۳ رئیس اداری مالی استان بودم و شرایط کاری سختی را داشتم. 

وی افزود: در دوران انقلاب نیز با همکاری دوستان به چاپ و توزیع  اعلامیه می‌پرداختیم و پس از انقلاب نیز برای به ثمر رسیدن نهال انقلاب به تلاش خود ادامه دادم و از طرف استانداری به عنوان رابط بین بانوان کارمند در همدان با ادارات دیگر انتخاب شدم. 

ایمانی در ادامه با بیان اینکه انجام تغییرات در جامعه‌ای که بسیاری از خانم‌های کارمند حجاب نداشتند و در دفاتر کار خانم و آقا کنار یکدیگر بودند، نیاز به بررسی و برنامه‌ریزی داشت، اظهار کرد: با برگزاری جلسات مختلف و بازدید از دفاتر به این نتیجه رسیدیم که با استفاده از اساتید حوزه و دانشگاه به برگزاری جلسات برای بانوان کارمند اقدام کنیم. 

وی به برگزاری این جلسات طی مدت هفت سال اشاره کرد و گفت: در این مدت تعداد ۵۰۰ نفر از بانوان کارمند به حجاب روی آوردند و ارتباط بهتر و نزدیک‌ترین میان ما و بانوان برقرار شد. 

فعال فرهنگی با تاکید بر اینکه اثرگذاری فعالیت‌های انقلابی به صورت غیرمستقیم و در قالب جلسات و سخنرانی‌ها صورت می‌گرفت، افزود: هدف این بود که بدون اینکه بر خانم‌ها فشار زیادی وارد شود، تغییرات در افکار و نگرش‌ها به تدریج و از طریق گفت‌وگوهای فرهنگی و سخنرانی‌های موثر صورت بگیرد. 

وی به مشکلات و تبعیض‌های جنسیتی در فضای کاری و اجتماعی در آن زمان نیز اشاره کرد و گفت: خانم‌ها در محیط‌های انقلابی و اداری با محدودیت‌هایی مانند نداشتن حق صحبت و نشستن در جایگاه‌های اول مواجه بودند و تلاش می‌شد که این موانع برداشته شود. 

وی همچنین به فعالیت‌های انقلابی در ادارات و نفوذ انقلاب در ذهن و فکر کارمندان، اشاره کرد و افزود: این تغییرات به صورت دستوری نبوده بلکه از طریق آگاهی و تغییر نگرش‌ها رخ داده است. 

ایمانی با یادآوری یکی از خاطرات خود که به قبل از انقلاب مربوط است، گفت: خواهر و برادری کارمند اداره پست و همکار ما بودند؛ یکی از روزها با صدای فریاد این خانم که از شهادت برادرش که همکار ما نیز بود توسط ساواک خبر داد، همگی ناراحت شدیم. پس از چند روز باخبر شدیم که مامور ساواک کشته شده و با جمع‌آوری مبلغی شیرینی تهیه کردیم و بین همکاران پخش کردیم که از ساواک تماس گرفتند و از من پرسیدند که شیرینی خریده‌اید و پخش کرده‌اید و من را از طرف خانواده‌ام که در آن زمان سه فرزند داشتم تهدید کردند. 

وی افزود: در زمانی دیگر نیز برای تعطیلی اداره اقدام کردیم که از طرف رییس اداره پست تهدید شدیم و من به همراه چند نفر خانم همکار دیگر گفتیم که بچه‌ها در خانه تنها هستند و ما می‌رویم و اداره را تعطیل کردیم. 

ایمانی به تأثیرگذاری جلسات برای بانوان اشاره کرد و گفت: از میان همین بانوان بسیاری خانواده شهید شدند و در زمان جنگ نیز به فعالیت‌های فرهنگی و نظامی از طریق آموزش‌های عملیاتی و نظامی در پادگان ابوذر می‌پرداختند. 

وی در ادامه به تشکیل صندوق قرض‌الحسنه، انجمن اسلامی و بسیج، سازمان تبلیغات اشاره کرد و گفت: سازماندهی خانم‌هایی که برای سخنرانی در جلسات خانگی حاضر می‌شدند از مهم‌ترین اقدامات آن زمان بود که برای آنان کارت هم صادر می‌کردیم و موضوع سخنرانی‌های انقلابی با هدف جذب بانوان در گروه‌های مختلف بود. 

این فعال فرهنگی به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی پس از انقلاب خود مانند نظارت بر انتخابات و حضور در شورای حل اختلاف اشاره کرد و گفت: ۲۳ سال است که در شورای حل اختلاف مشغول به فعالیت هستم.

مادرم الگویی بزرگ و نمونه‌ای از تواضع، فداکاری و مدیریت در خانواده است 

مونا اسکندری، نویسنده ادبیات پایداری، با بیان اینکه مادر در مدیریت ۶ فرزند، بدون همراهی پدر، توانمند بود و نقش فعال و مؤثری در خانواده داشت، بیان کرد: پدرم فردی با شخصیت مقتدر و مسئولیت‌پذیر بود که در کنار خانواده، نقش حمایتی و مدیریتی داشت، حتی زمانی که در سازمان‌های نظامی و امنیتی فعالیت می‌کرد و در دوران انقلاب، با وجود شرایط سخت، خانواده را حمایت می‌کرد. 

وی به محدودیت‌های زمان ازدواج پدر و مادرش اشاره کرد و گفت: آنان در دوران پهلوی ازدواج کردند و در آن زمان کمبود مراجع و رساله‌های دینی وجود داشت اما مادر به تفسیر و فهم احکام دینی می‌پرداخت و انقلاب اسلامی را بسیار مهم می‌دانست. 

وی همچنین به نقش پدر در تربیت و پرورش فرزندان اشاره کرد و افزود: پدر در زمان‌های مختلف، در کنار مادر، مسئولیت‌هایی مانند پختن غذا، نظافت و مراقبت از بچه‌ها را بر عهده داشت و این همکاری باعث تقویت روابط خانوادگی و پایه‌ریزی عشق و احترام در خانواده شد. 

نویسنده ادبیات پایداری، از روزهای کودکی و نقش مادر در تربیت و مدیریت خانواده گفت و خاطرنشان کرد: من و برادران و خواهرانم در کنار مادر، مسئولیت‌هایی مانند پخت‌وپز، نظافت و مراقبت از بچه‌ها را بر عهده داشتیم. 

اسکندری همچنین به علاقه‌اش به داشتن مادری خانه‌دار اشاره کرد و گفت: در آن زمان، تصویری ایده‌آل از یک مادر خانه‌دار و خانواده‌ای منسجم در ذهنم نقش بسته بود. 

وی درباره ازدواج خودش نیز بیان کرد: ازدواج من سنتی و بر پایه فلسفه الهی بود و پس از تولد فرزندم محمد، زندگی‌ام تغییر کرد و از فعالیت‌های ادبی فاصله گرفتم اما این تغییر به نفع خودم و خانواده‌ام بوده است. 

اسکندری به نقش مادر در تربیت و حمایت از وی اشاره کرد و گفت: مادرم همواره در کنار خانواده و در فعالیت‌های فرهنگی، نقش مهمی ایفا کرده است. 

وی با اشاره به فعالیت‌های ادبی و هنری خودش و شروع کار در عکاسی و نویسندگی، تاکید کرد: نقد سازنده و دلسوزانه، نقش مهمی در رشد و پیشرفت هنری و ادبی افراد دارد و تجربیات اولیه‌ در این زمینه، وی را قوی‌تر و حرفه‌ای‌تر کرده است. 

اسکندری درباره مشکلات و چالش‌هایی که در مسیر فعالیت‌های فرهنگی و ادبی با آن مواجه شده، نیز گفت: در استان همدان، همواره تلاش کرده‌ام تا نام و جایگاه ادبیات و نویسندگی این منطقه را در سطح ملی و بین‌المللی ارتقاء دهم. 

این نویسنده ادبیات پایداری با بیان اینکه برای حفظ و ارتقاء جایگاه ادبیات در استان همدان و نقش زنان فعال تلاش بسیاری شده است، افزود: آموزش و پرورش نسل جدید در مسیر تعالی فرهنگی و هنری بسیار دارای اهمیت است. 

وی درباره بیماری خود که درگیری شدید استخوان‌ها و دردهای متعددی را برای وی به همراه دارد نیز تاکید کرد: با حفظ روحیه‌ام به ایمان و اعتماد به خدا تکیه دارم. 

اسکندری با اشاره به روند درمان سخت و نگرانی‌هایش درباره آینده و تربیت فرزندانش، تصریح کرد: اعتقاد دارم خداوند برنامه‌ای برای زندگی‌ و تربیت فرزندانم دارد و باید به اراده الهی اعتماد کنم.

وی از تلاش‌های خود برای نوشتن و انتشار کتاب‌هایی در حوزه‌های مختلف، از جمله خاطرات و داستان‌های شهدا و فعالیت‌های انتشارات مختلف برای نشر آثارش خبر داد و از اهمیت خدمت به خانواده و جامعه و نقش زنان در این مسیر گفت و تاکید کرد: داشتن ایمان و صبر در مواجهه با مشکلات راه‌گشاست.

به‌گزارش ایسنا، شرکت در جشنواره‌های ملی و بین‌المللی، کسب بیش از ۴۰ رتبه کشوری، استانی، و بین‌المللی در حوزه داستان‌نویسی و حضور در جشنواره شهید سلیمانی در بیروت، که برای اولین بار نام ایران در کنار ۳۰ کشور دیگر در این جشنواره برده شد و اسکندری به عنوان یکی از ۱۰ کاندیدای برتر انتخاب شد، از جمله کارنامه ادبی و هنری مونا اسکندری است. 

انتهای پیام