به گزارش ایسنا، این نانودارو، دارویی هدفمند برای بیماران مبتلا به سرطان پستان (HER۲-Positive) با فناوری پیچیده آنتی‌بادی‌ـ‌داروی کونژوگه (ADC) تولید شده و عملکرد آن بر پایه ردیابی نانومقیاس سلول‌های توموری طراحی شده است. براساس اطلاعات ارائه‌شده، این دارو با تاییدیه رسمی سازمان غذا و دارو و پروانه صادرات، اکنون در مقیاس صنعتی تولید شده و نیاز بیماران داخلی را بدون اتکا به واردات پوشش می‌دهد.

اندازه بازار سالانه آن بیش از ۲۰۰ هزار ویال برآورد می‌شود؛ ظرفیتی که در صورت تأمین داخلی، وابستگی کشور را به واردات یکی از گران‌ترین داروهای سرطان به حداقل می‌رساند.

یکی از مهم‌ترین مزیت‌های تدرُکس، اختلاف چشمگیر قیمت آن با نمونه خارجی است. قیمت نمونه داخلی این دارو ۲۲ میلیون تومان (حدود ۲۰۰ دلار) به‌ازای هر ویال است، در حالی که نمونه مشابه خارجی ۳۰۳۶ دلار قیمت دارد؛ یعنی بیش از ۱۵ برابر گران‌تر از نمونه داخلی. این اختلاف قیمت، علاوه بر کاهش هزینه‌های خانواده‌ها، منجر به صرفه‌جویی ارزی چند ده میلیون دلاری برای کشور شده است. تنها در سال ۱۴۰۳، برآوردها نشان می‌دهد که استفاده از این داروی داخلی رقمی معادل ۱۲۰میلیون دلار کاهش مصرف انرژی و هزینه‌های جانبی را نیز به همراه داشته است؛ عددی که اهمیت تولید فناوری‌محور و بومی را دوچندان می‌کند.

بر اساس داده‌های ارائه‌شده، تولید این دارو نه‌فقط جایگزین واردات است، بلکه ارزش صادراتی چند میلیون دلاری نیز دارد و می‌تواند سهم ایران را در بازار جهانی داروهای هدفمند افزایش دهد. فناوری ADC که ترکیبی از آنتی‌بادی اختصاصی و داروی فعال است، از پیچیده‌ترین فناوری‌های داروسازی جهان محسوب می‌شود و ورود ایران به این حوزه بیانگر یک جهش فناورانه جدی است.

به نقل از ستاد نانو، در کنار صرفه‌جویی ارزی و کاهش هزینه‌های درمان، این دارو تأثیر مستقیمی بر افزایش کیفیت زندگی بیماران سرطانی دارد. دسترسی پایدار، امکان درمان منظم، کاهش فشار روانی و مالی بر خانواده‌ها  و نیز افزایش امید به بهبود، از مهم‌ترین دستاوردهای اجتماعی تولید داخلی این دارو به شمار می‌رود.

انتهای پیام