به گزارش ایسنا، حسین نوحدانی از جمله چهره‌هایی است که نامش در تاریخ علم ایران با تلاش برای پیوند میان پژوهش‌های بنیادین و نیازهای حیاتی کشور گره خورده است؛ دانشمندی که مسیر علمی‌اش از دانشگاه تهران آغاز شد، در معتبرترین مؤسسات پژوهشی آلمان ادامه یافت و سرانجام با تأسیس انستیتو آب و انرژی در دانشگاه صنعتی شریف، بخشی از زیربنای پژوهش‌های نوین کشور را بنیان گذاشت. نگاه آینده‌نگر او به بحران‌های آب، انرژی و توسعه پایدار و پیگیری پروژه‌های نوآورانه مانند نمک‌زدایی آب دریا با بهره‌گیری از انرژی هسته‌ای، نوحدانی را به یکی از پیشگامان کم‌نام اما اثرگذار علم در ایران تبدیل کرد؛ پژوهشگری که فقدانش، به گفته بسیاری از همکارانش، «ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای جامعه دانشگاهی» است.

دکتر حسین نوحدانی از مفاخر علمی گیلان در سال ۱۳۰۸ خورشیدی در روستای نوحدان لشت‌نشا از توابع رشت دیده به هستی گشود و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت تهران به اتمام رساند.

وی در سال ۱۳۳۱ از دانشگاه علوم دانشگاه تهران در رشته فیزیک لیسانس گرفت و برای ادامه‌ تحصیل عازم آلمان شد و در سال ۱۳۴۰ از دانشگاه هامبورگ دکترای فیزیک گرفت.

نوحدانی در حین تحصیل دوره‌ شبانه‌ الکتروتکنیک مدرسه مهندسی شهر هامبورگ را به پایان برد و در این رشته مدرک مهندسی گرفت و در آلمان به عنوان آسیستان مؤسسه‌ بین‌المللی ماکس پلانک گوتینگس به مطالعات تجربی و علمی پرداخت و مدت یک سال نیز با انستیتو فیزیک هسته‌ای دانشگاه کیل آلمان به همکاری علمی پرداخت.

حضور او در این مرکز، زمینه همکاری‌اش با گروه‌هایی را فراهم کرد که روی فناوری‌های نوین در حوزه انرژی و پروژه‌های مرتبط با نمک‌زدایی آب دریا با بهره‌گیری از رآکتورهای هسته‌ای کار می‌کردند؛ پروژه‌هایی که در همان دهه‌ها جزء ایده‌های پیشرو در جهان محسوب می‌شد.

با وجود موفقیت‌های علمی در آلمان، نوحدانی تصمیم گرفت به ایران بازگردد. او پس از بازگشت، نقش مهمی در تأسیس انستیتو آب و انرژی دانشگاه صنعتی شریف ایفا کرد و نخستین رئیس این مرکز علمی شد. این انستیتو که مأموریت آن توسعه پژوهش در حوزه آب، انرژی‌ نو و فناوری‌های پایدار بود، به یکی از پایه‌های مهم پیشرفت علمی کشور در این حوزه‌ها تبدیل شد.

نوحدانی از نخستین افرادی بود که ضرورت حل بحران‌های آبی ایران با استفاده از فناوری‌های نوین را مطرح کرد. نگاه او به موضوع توسعه مبتنی بر علم، فناوری‌های انرژی، مدیریت منابع آب و نقش راهبردی پژوهش در آینده کشور باعث شد فعالیتش فراتر از نقش یک پژوهشگر صرف شود و در سطح سیاست‌گذاری علمی نیز اثرگذار باشد.

درگذشت او با واکنش گسترده جامعه علمی و دانشگاهی همراه بود. بسیاری از همکارانش در پیام‌های تسلیت خود، از وی به‌عنوان دانشمندی فروتن، آینده‌نگر و سختکوش یاد کردند که «بخشی از عمر علمی‌اش را وقف ایجاد زیرساخت‌هایی کرد که نسل‌های بعدی از ثمراتش بهره‌مند خواهند شد».

خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) درگذشت وی را به جامعه علمی تسلیت می‌گوید. 

انتهای پیام