محققان دانشگاه فناوری کوئینزلند استرالیا، روشی یکپارچه برای مقایسه مداخلات کشاورزی متمرکز بر اقلیم ارائه کردند. این چارچوب همه چیز ازجمله استفاده هوشمندانه‌تر از کود تا محصولات مهندسی زیستی و اصلاح خاک را در یک راستا قرار می‌دهد و به سیاست‌گذاران و کشاورزان کمک می‌کند تا دریابند کدام گزینه‌ها بیشترین و سریع‌ترین تاثیر را دارند.

کلودیا ویکرز، محقق ارشد این تحقیق اظهار کرد: کشاورزی هم منتشرکننده اصلی و هم دروازه عظیم کربن است.  تخمین زده می‌شود که زمین‌های کشاورزی جهان سالانه بیش از ۱۱۵ گیگاتن دی‌اکسیدکربن از طریق فتوسنتز جذب می‌کنند. حتی پیشرفت‌های جزئی در نحوه جذب، استفاده و ذخیره کربن توسط محصولات، اگر در زمین‌های کشاورزی موجود اعمال شود، می‌تواند مزایای اقلیمی عظیمی به همراه داشته باشد.

راهکارهای اقلیمی پیشنهادی بسیار متفاوت هستند، برخی زیست‌شناسی گیاهان را هدف قرار می‌دهند، در حالی‌که برخی دیگر خاک‌ها یا شیوه‌های مدیریتی را تغییر شکل می‌دهند؛ این امر مقایسه راهبردها را چالش برانگیز می‌کند.

یکی از یافته‌های اصلی این تحقیق، کاهش وابستگی به کودهای نیتروژن مصنوعی است که فوری‌ترین فرصت در مقیاس گیگاتن را ارائه می‌دهد. تولید نیتروژن انرژی‌بر است و پس از استفاده، کودها می‌توانند موجب انتشار گاز گلخانه‌ای قوی اکسید نیتروژن شوند.

محققان تخمین می‌زنند که این نوآوری‌ها در صورت توسعه و استقرار در مقیاس بزرگ، می‌توانند در مجموع تا ۲۶۰ گیگاتن کاهش معادل دی اکسیدکربن را در طول قرن آینده به همراه داشته باشند.

برخی از موارد مانند افزودن بیوچار، کشت پوششی و عملیات خاکورزی حفاظتی ممکن است، دستاوردهای متوسطی در هر مزرعه داشته باشند، اما وقتی در میلیون‌ها هکتار به کار گرفته شوند، به مسائل اقلیمی مرتبط می‌شوند.

سایت ارث گزارش کرد، پرداختن به پیامدهای اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی بسیار مهم است. شیوه‌هایی که موجب افزایش بازده یا تاب‌آوری می‌شوند، به‌عنوان مثال، بیوچار که ظرفیت نگهداری آب را در خاک‌های مستعد خشکسالی بهبود می‌بخشد، احتمال بیشتری برای پایبندی دارند.

نتایج این تحقیق در مجله‌ «فیزیولوژی گیاهی» (Plant Physiology) منتشر شده است.

انتهای پیام