به گزارش ایسنا، نشریه انگلیسی گزارش میدهد اوضاع برای سربازان ارتش اوکراین در مقطع کنونی سختتر از هر زمان شده است؛ سربازانی که از یک سو در عرصه سیاسی دولتشان را تحت فشار برای پذیرش خواستههای روسیه در مذاکرات میبینند و از سوی دیگر در عرصه میدانی از فرط خستگی توانشان برای ادامه دادن به جنگ تحلیل رفته و در مواجهه با تداوم زنجیره پیروزیهای ارتش روسیه از خود سوال میکنند کی جنگ تمام میشود و آیا انتخاب گزینهای به جز ادامه دادن به جنگ برای آنها باقی مانده است؟
روزنامه «گاردین» در این مطلب به شرح وضعیت ۲ نفر از این سربازان به نامهای «بوهدان» و «ایوان» پرداخته است؛ سربازانی که ۶۲ روز در خط مقدم نبرد در غرب شهر پوکروفسک مستقر بودهاند.
گاردین مینویسد: «بوهدان و ایوان تقریباً در تمام مدت ۶۲ روز استقرارشان در خط مقدم غرب پوکروفسک در مخفیگاه بودهاند؛ مخفیگاه نخست آنها مغازه ای در روستا بود. این ۲ سرباز که به تیپ ۳۱ پیادهنظام ارتش اوکراین تعلق دارند مدتی بعد پس از یک درگیری مرگبار با سربازان روسی مجبور شدند تقریبا ۷ هفته را در یک زیرزمین کوچک پنهان شده و زنده بمانند. در این مدت غذا، آب، سیگار و سایر مایحتاج توسط یک پهپاد خودی به آنجا منتقل میشد؛ توالت آنها همان اتاق ۳ متر مربعیشان بود و نزدیکترین همخدمتیهایشان حدود ۲۰۰ متر با آنها فاصله داشتند. تنها امید آنها همان پنهان شدن در آن زیر زمین بود زیرا میدانستند اگر شناسایی شوند یک پهپاد روسی میتواند همه آنها را بکشد.»
هر چند که مشخصه اصلی جنگ اوکراین، نبردهای پهپادی دانسته شده اما به سادگی نقش نیروهای پیادهنظام در این جنگ فراموش شده است. سربازان نیروی زمینی اوکراین در بسیاری از بخشهای خط مقدم نبرد باید بیسروصدا و در حالی که خطرات هوایی از بالای سر آنها را تحتالشعاع قرار میداده مواضعشان را حفظ میکردند.
بوهدان که نسبت به ایوان پرحرفتر است میگوید: «من نمیتوانم به شکل مناسبی بخوابم. اینجا بیش از حد برای من آرام است.»
اواخر سپتامبر که این سربازان پیادهنظام اوکراین عازم خط مقدم شدند، به نظر میرسید تلاشهای دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ حدودا چهار ساله اوکراین پس از اجلاس رهبران آمریکا و روسیه در آلاسکا در بنبست قرار گرفته است.
اما وقتی که این خدمه در پایان ماه نوامبر از جنوب شرقی منطقه دنیپروپتروسک بازگشتند، طرح صلح جدید روسیه و آمریکا پدیدار شد؛ طرح صلحی که طبق آن اوکراین تمام استان دونتسک، درست در شرق موقعیت سربازان را واگذار میکند؛ از نواحی تصرف شده توسط روسیه در جنگ چشمپوشی میکند و از پیوستن به ائتلاف ناتو به طور دائمی انصراف میدهد و تنها در این صورت مسکو حاضر به در نظر گرفتن صلح خواهد بود.
به نوشته گاردین، این در واقع درخواستی برای «تسلیم» بود و اوکراین با آن مخالفت کرد. اما بعدا روسیه طرح اصلاحشده را که با اعمال نظر اوکراین تهیه شد «غیرقابل قبول» خواند.
به نوشته گاردین اگر اوکراین به جنگ ادامه دهد، نیروهای پیادهنظامی مانند بوهدان ۴۱ ساله که قبل از داوطلب شدن برای خدمت نظامی در سال ۲۰۲۲ عایق حرارتی نصب میکرد و ایوان، تعمیرکار ۴۵ ساله که در ماه ژوئیه به ارتش پیوست، باز مجبور خواهند شد جان خود را به خطر بیندازند و باز هم تا اطلاع ثانوی مقاومت کنند.
بوهدان در حالی که هنوز دستها و یونیفرمش خاکآلود است میگوید: «البته هیچکس نمیخواهد جنگ ادامه یابد، زیرا جانهای زیادی فدا شدند و قربانیان زیادی گرفت. اما در عین حال ما نمیخواهیم تسلیم شویم و نمیخواهیم اراضی خود را واگذار کنیم زیرا نمیخواهیم آن فداکاریها هدر بروند.»
همه مثل بوهدان و ایوان نیستند
روزنامه انگلیسی مینویسد: «دیگر اعضای این واحد نظامی نیز با این حس آشنا هستند. آندری، یک گروهبان ۳۱ ساله مسئول عملیاتهای پهپادی در مقر فرماندهی واحد مذکور، وقتی با پرسش در مورد واگذاری اراضی توسط اوکراین در ازای صلح مواجه شد گفت: "میخواهید صادق باشم؟ این واقعا مزخرف است." گروه همخدمتیهای او که بی سروصدا گوش میدادند، با خندهای ناگهانی با او موافقت کردند.»
اما تمام سربازان اوکراینی همچون بوهدان و ایوان روحیه جنگندگی خود را حفظ نکردهاند. یک روانشناس ارتش اوکراین گفت سوای کشتهها و زخمیها، بین سه تا پنج درصد کسانی که از ماموریت رزمی در خط مقدم بازمیگردند نیاز به معاینه یا درمان دارند. بوهدان و ایوان مدتی تحت نظر بودند تا اطمینان حاصل شود باز هم میتوانند به جبهه اعزام شوند.
در ماه اکتبر رکورد سربازان فراری از ارتش اوکراین شکسته شد و به رقم ۲۱۶۰۲ رسید. یکی از اصلیترین معضلات کنونی ارتش اوکراین، کمبود نیروهای ذخیره است به این معنی که در زمینه تامین نیروهای ذخیره تازهنفس و آماده برای جایگزین شدن به جای نیروهای خسته و فرسوده به مشکل و کمبود برخورده است. در این وضعیت مستقر شدن سربازان برای مدتی طولانی در خط مقدم بیش از هر زمان رایج شده است. ماه گذشته میلادی فاش شد که «سرهی تیشچنکو» یک پزشک بهیار تیپ سیام، ۴۷۱ روز را در یک موقعیت جنگی در استان دونتسک سپری کرده است.
به نوشته گاردین، بوهدان و ایوان انتظار نداشتند برای یک چنین مدت طولانی در خط مقدم حضور یابند. بوهدان که پدر پنج فرزند است میگوید: «ابتدا به همسرم گفتم ۲ هفته آنجا خواهم بود.اما او بعدا با همه تماس میگرفت و تقریبا مغزشان را خورد از بس که پرسید چرا انقدر بازگشت من طولانی شد؟» در این مدت اما این سربازان خبر نداشتن خانوادههایشان چقدر نگران هستند.
در ادامه این گزارش آمده است: «هر چند اپراتورهای پهپادها در خط مقدم از طریق استارلینک به اینترنت دسترسی داشته و میتوانند با خانوادههای خود تماس ویدیویی بگیرند اما اعضای نیروی پیاده نظام چنین گزینهای ندارند. آنها میتوانند پیامهای رادیویی برای اعضای خانواده خود بفرستند، اما اعضای خانواده آنها مجاز به ارسال پیام پاسخ متقابل نیستند.»
جنگ پهپادی همه چیز را تغییر داده است
طبق این گزارش حضور گسترده پهپادها تاکتیکهای روسیه را اساسا تغییر داده است. آنها مدتهاست حملات زرهی که در سال ۲۰۲۳ رایج بودند را کنار گذاشتهاند زیرا تانکهای زیادی از آنها از بین رفت. اما به جایش رو به کاوش مداوم مواضع پراکنده اوکراینیها به منظور یافتن نقاط ضعف، یا پلهای ضعیفتر که در نتیجه آن میتوانند حملات اساسیتری را رقم بزنند آوردهاند؛ رویکردی که در شرق شهر «هولیایپول» در استان زاپوریژیا در جنوب غرب اوکراین در طی ماه گذشته میلادی برجسته بوده و باعث فتح نزدیک به ۶ مایل از اراضی شده است.
روسلان، یک فرمانده گردان در تیپ ۳۱ پیادهنظام، میگوید روسها «در گروههای ۲ یا سه نفره نفوذ میکنند» تا از شناسایی شدن توسط پهپادها در «منطقه کشتار» یعنی در حد فاصل ۱۵ کیلومتری در هر ۲ سمت خط مقدم جلوگیری کنند. برخی از آنها لباسهای عایق حرارت میپوشند تا از شناسایی شدن توسط دوربینهای ردیاب حرارتی که به وضوح بدن انسان را با رنگ سفید در پسزمینه سیاه مشخص میکنند، جلوگیری کنند.
این فرمانده ادعا میکند: «اگر ما آنها را ببینیم به احتمال ۹۵ درصد کشته خواهند شد.»
او در عین حال اذعان میکند شرایط آبوهوایی وخیم نظیر مه یا باران شدید کار روسها را برای انباشت کردن قوایشان در پشت خط مقدم با ماموریت حمله و فاش ساختن مواضع مدافعان راحتتر میکند.
جستن از مرگ
ایوان و بوهدان چندی پیش به یکباره در ساعت هفت صبح در موقعیت خطرناکی قرار گرفتند؛ این زمانی بود که سه سرباز روس در فاصله ۱۰ تا ۱۵ متری مواضع آنها پدیدار شدند. اوکراینیها با شلیک فوری به سمت آنها ۲ نفر از آنها را کشتند اما یکی که زنده مانده بود فورا برای حملات پهپادی علیه مواضع آنها درخواست داد و سپس یک پهپاد اوکراینی او را کشت.
این باعث شد که این نیروهای پیادهنظام پراکنده شوند و بعد از گذشت زمانی بار دیگر در آن زیرزمین جمع شوند. در یک مقطع دیگر نیز یک پهپاد روسی ورودی آنجا را بمباران کرده و فروریزش آوار باعث بسته شدن نیمی از آنجا شد. بوهدان یادآوری کرد: «فکر میکردیم دوباره برمیگردد. اگر ۲ بمب دیگر میانداخت کار ما تمام میشد.»
بوهدان در پاسخ به این سوال که آیا حاضر هستند برای یک ماموریت ۶۲ روزه دیگر به خط مقدم رفته و جانشان را به خطر بیندازند، گفت: «غیر از این چه انتخاب دیگری داریم؟»
انتهای پیام
نظرات