به گزارش ایسنا، هر شنبه، شهرک‌نشینان یهودی گوسفندان خود را از میان باغ‌های زیتونی که «رزق ابو نعیم» و خانواده‌اش نسل‌هاست از آنها مراقبت می‌کنند، عبور می‌دهند، شاخه‌های درختان را می‌شکنند و به ریشه‌های آنها آسیب می‌رسانند. شهرک‌نشینان افراطی، مسلح و گاهی نقابدار، گله‌های خود را برای نوشیدن از منابع آب اندک خانواده هدایت می‌کنند، در حالی که ابو نعیم از چادرهای متزلزل المغیر (روستایی در رام‌الله)، جایی که او در آن زندگی می‌کند، نظاره‌گر است.

بخش‌های وسیعی از مزرعه و گندم خانواده‌اش توسط شهرک‌نشینان صهیونیست که در تپه‌های اطراف، پاسگاه‌ها، اردوگاه‌های غیرقانونی که در نهایت به شهرک‌های بزرگ تبدیل می‌شوند، برپا کرده‌اند، تصرف شده است.

او گفت جاده‌های جدید از میان زمینی که گله گوسفندان خودش در آن چرا می‌کنند، عبور می‌کند و شهرک‌نشینان معمولاً حیوانات او را می‌دزدند. ابو نعیم توضیح می‌دهد که شش ماه پیش، یک شهرک‌نشین نقابدار مجهز به اسلحه، ساعت ۳ بامداد به خانه‌اش حمله کرد. او همچنین گفت که در دسامبر گذشته، مهاجمان شبانه به خانه پسرش در همان نزدیکی حمله‌ور شدند، چادرها را پاره کردند و پنل‌های خورشیدی را دزدیدند.

اعضای خانواده او شبانه به شکل نوبتی از گوسفندان خود در برابر حملات شهرک‌نشینان محافظت می‌کنند.

ابونعیم گفت که شهرک‌نشینان بارها به او گفته‌اند «برو. از اینجا برو. برو.»

او ادامه داد: «من ۷۰ سال سن دارم و تمام عمرم اینجا بوده‌ام. اما شما دیروز آمدید و حالا می‌خواهید من بروم، از خانه بروم.»

فلسطینی ساکن کرانه باختری تاکید کرد که «اینجا خانه‌ی من است.»

اما سرنوشت کشاورزی که تلاش می‌کند از دل چشم‌اندازی که از زمان‌های کتاب مقدس با گوسفندان و درختان زیتون گره‌دار پر شده، امرار معاش کند، ممکن است از دنیای مدرن ابرقدرت‌های متخاصم دور به نظر برسد.

روزنامه نیویورک تایمز در گزارش خود با تشریح وضعیت فلسطینیان در این منطقه که حتی زندگی روزمره و عادی‌شان تحت تاثیر خشونت شهرک‌نشنیان صهیونیست و زورگویی آنها قرار دارد، روایت چند تن از آنها از این شرایط را نقل کرده و آورده است: اما این تپه‌ها و دهکده‌های دورافتاده در مرکز یک درگیری ژئوپلیتیکی لاینحل قرار دارند، چراکه برای بسیاری از یهودیان، فلسطین یک سرزمین مادری مشروع است.

حتی در حالی که جنگ غزه در دو سال گذشته توجه جهانیان را به خود جلب کرده بود، واقعیت‌های میدانی در کرانه‌ی باختری در حال تغییر بود و نبرد برای کنترل سرزمین‌های بیت‌لحم و اریحا، رام‌الله و الخلیل تشدید شد.

به نوشته نیویورک تایمز، شهرک‌نشینان یهودی افراطی و کشاورزان فلسطینی، سربازان پیاده این درگیری بی‌پایان هستند که امتداد جنگ سال ۱۹۴۸ است که با تأسیس اسرائیل همراه بود. از زمان حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ نیز دولت راست افراطی اسرائیل، دستورالعمل گسترش شهرک‌ها در سراسر کرانه باختری را پذیرفته و منطقه را تکه تکه از مجموعه‌ای از روستاهای فلسطینی به هم چسبیده به مجموعه‌ای از محله‌های اسرائیلی تبدیل کرده است.

کارزار خشونت‌آمیز بی‌وقفه این شهرک‌نشینان که منتقدان می‌گویند تا حد زیادی توسط ارتش اسرائیل نادیده گرفته می‌شود، شامل آزار و اذیت وحشیانه، ضرب و شتم، حتی قتل و همچنین ایجاد موانع جاده‌ای با تأثیر بالا و تعطیلی روستاها است. این اقدامات با افزایش شدید تصرف زمین توسط دولت و تخریب روستاها برای مجبور کردن فلسطینی‌ها به ترک زمین‌هایشان همراه است.

بنابر این گزارش، بسیاری از این شهرک‌نشینان جوانان افراطی هستند که دیدگاه‌هایشان حتی از ایدئولوژی راست افراطی دولت نیز فراتر می‌رود. آنها عموماً طبق دستور مستقیم فرماندهی نظامی اسرائیل عمل نمی‌کنند اما می‌دانند که ارتش اغلب آنها را نادیده می‌گیرد و حتی اقداماتشان را تسهیل می‌کند.

در بسیاری از موارد، این ارتش است که فلسطینی‌ها را مجبور به تخلیه می‌کند یا پس از اینکه شهرک‌نشینان آنها را مجبور به فرار می‌کنند، دستور تخریب خانه‌هایشان را می‌دهد.

رسانه آمریکایی با تاکید بر اینکه هدف از این رویه، تشدید خشونت و آوارگی در کرانه باختری است، خاطر نشان کرد که به‌رغم چندین بار تلاش و درخواست‌های متعدد نتوانسته است با هیچ شهرنشینی وارد گفت وگو شود، چراکه همگی آنها از این کار سر باز زده‌اند.

دولت راست افراطی اسرائیل در مورد ماموریت خود شفاف بوده است: خرابکاری در آنچه دیپلمات‌ها راه‌حل دو دولتی می‌نامند و هدف آن برای زندگی ملت‌های اسرائیلی و فلسطینی در کنار هم. «بتسلئل اسموتریچ» وزیر دارایی راست افراطی هم به تازگی گفته است  «هر شهر، هر محله، هر واحد مسکونی، میخ دیگری بر تابوت این ایده خطرناک است.»

سال‌هاست که سازمان ملل، ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی هشدار داده‌اند که گسترش مداوم شهرک‌های اسرائیلی در نهایت ایجاد یک کشور فلسطینی پیوسته را غیرممکن می‌کند.

در سراسر کرانه باختری، روستاییان و کشاورزان فلسطینی در حالی که شاهد تصاحب زمین‌های خود با سرعتی بی‌سابقه هستند، ناامیدی را تجربه می‌کنند. و این ترس وجود دارد که این تغییرات دیگر غیرقابل برگشت شده باشند.

نیویورک تایمز با اشاره به اینکه برای تهیه گزارش خود دو ماه را در ۱۲ روستای کرانه باختری وقت گذرانده است، وضعیت خانواده‌ای را شرح داد که دختر ۲۱ ساله آنها در ماه فوریه در اثر انفجاری که توسط سربازان اسرائیلی که به خانه‌شان حمله کرده بودند و ادعا می‌کردند که به دنبال تروریست هستند، کشته شد.

روزنامه نیویورک تایمز با مطالعه داده‌های نقشه‌برداری و احکام دادگاه که گسترش ادعاهای دولت اسرائیل بر زمین‌هایی که مدت‌ها در دست فلسطینی‌ها بوده است را مستند می‌کند، افزود: ما از ساخت موانع جاده‌ای اسرائیلی که برای محدود کردن حرکات فلسطینی‌ها طراحی شده بود در تاریخ ۲۲ دسامبر ساعت ۱۱:۵۳ صبح عکس گرفتیم و نصب نرده‌هایی را دیدیم که کشاورزان را از زمین‌هایشان جدا می‌کرد.

به نوشته رسانه آمریکایی، حمله اسرائیل تقریباً موجودیت آزاد فلسطینی‌ها را در کرانه باختری از بین برده است. در حالی که تشکیلات خودگردان فلسطین بخشی از کرانه باختری را اداره می‌کند، ارتش اسرائیل همچنان قدرت اشغالگر کل قلمرو است و قانون نظامی جایگزین قوانین تشکیلات خودگردان می‌شود.

متاسفانه رویه‌های قانونی کمی وجود دارد و روستاییان فلسطینی تحت کنترل شهرک‌نشینان خودسر و اعضای دسته‌های نظامی هستند که تقریباً قدرت کامل بر آنها اعمال می‌کنند. شهرک‌نشینان که تابع قوانین مدنی و کیفری اسرائیل هستند و نه حوزه قضایی ارتش، به ندرت به دلیل اقدامات افراطی یا خشونت‌آمیز بازداشت یا دستگیر می‌شوند، در حالی‌که ارتش به طور معمول فلسطینی‌ها را بدون توضیح یا توجیهی اندک دستگیر می‌کند.

به‌عنوان مثال، ارتش صهیونیستی در اواخر نوامبر، عملیاتی را که آن را عملیات ضد تروریستی در شهر طوباس در کرانه باختری نامید، آغاز کرد و ۲۲ فلسطینی را دستگیر کرد. در ۱۰ دسامبر، مقامات اسرائیلی ساخت ۷۶۴ خانه در سه شهرک در کرانه باختری را تصویب کردند و  روز قبل از آن، ارتش حدود ۲۰ هکتار از درختان زیتون را در روستایی در جنوب نابلس ریشه‌کن کرد.

نیویورک تایمز در ادامه، این رفتارها را کارزاری برای منزوی کردن فلسطینی‌ها و بیرون راندن آنها از سرزمین‌های اجدادی‌شان توصیف کرد که بی سروصدا و بدون آنکه توجه جهانیان را به خود جلب کند، در جریان است، درحالی که هیچ‌کس برای آن مسئول دانسته نمی‌شود.

انتهای پیام