بر اساس داده‌هاي مديريت بحران شهرداري تهران كه از سال 2004 تا 2009 به ثبت رسيده است، بيشترين زلزله‌هاي خفيف سال‌هاي اخير در تهران بر روي گسل نياوران بوده است.

به گزارش خبرنگار علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دكتر محمد رضا عباسي، عضو هيات علمي پژوهشگاه بين‌المللي زلزله شناسي كه در نشست بررسي ريسك زلزله در تهران سخن مي‌گفت، خاطرنشان كرد: براساس بررسي‌هاي صورت گرفته و زلزله‌هاي ثبت شده گسل‌هاي نياوران، طرشت و لويزان از فعالترين گسل‌هاي تهران هستند. اين درحالي است كه گسل نياوران با 43 كيلومتر طول كه گسلي چپ‌گراست بيشترين رويداد لرزه‌يي را داشته است.

وي با اشاره به گسل‌هاي تهران تصريح كرد: علاوه بر گسل‌هاي لويزان و طرشت، در جنوب تهران، گسل پارچين وجود دارد كه در مرز كوه و دشت قرار دارد. همچنين گسل ديگري به نام گسل پيشوا ورامين بخش ديگري از اين منطقه كوهستاني را به خود اختصاص مي‌دهد كه نسبت به گسل‌هاي ديگر جوان‌تر است.

عباسي با بيان اين كه دو رويداد زلزله در امتداد گسل طرشت و يك زلزله در گسل لويزان به ثبت رسيده است گفت:‌ بر روي بخشي از گسل نياوران، سد لتيان بنا شده كه به دليل موقعيت جغرافيايي منطقه امكان دسترسي به آنجا مشكل است.

وي درباره‌ ساز و كار زلزله در منطقه گسل نياوران خاطرنشان كرد: ساز و كار كنوني زلزله‌ها در محدوده گسل نياوران، امتداد لغز با مولفه‌ كوچكي از كشش است.

عباسي در ادامه در رابطه با چگونگي تشخيص و تعيين فعال بودن گسل‌ها اظهار كرد: براي شناسايي گسل‌هاي لرزه‌خيز ابتدا بايد شواهد زمين‌شناسي و لرزه‌خيزي تاريخي آن و داده‌هاي دستگاهي ثبت زمين لرزه را در منطقه مورد نظر مورد بررسي قرار دهيم كه حداقل براي تشخيص لرزه‌خيز بودن هر گسل بايد دو مورد از اين شواهد را پيدا كنيم.

وي با اشاره به موقعيت مكاني شهر تهران كه در منطقه‌يي با قدمت 3 تا 6 ميليون سال بنا شده خاطرنشان كرد: صفحه عربي سالانه 3 سانتي‌متر به سمت شمال حركت مي‌كند كه در نتيجه پوسته‌ي ايران سالي 3 سانتي‌متر كوتاه مي‌شود كه يك سوم آن در بخش زاگرس، يك سوم در بخش ايران مركزي و يك سوم در منطقه البرز (تهران) جذب مي‌شود. در واقع صفحه منطقه البرز سالانه حدود 5 تا 6 ميلي متر كوتاه‌تر مي‌شود كه همين مساله موجب زمين لرزه مي‌شود.

انتهاي پيام