رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی از تاسیس انجمن ایرانی دوستداران "اقبال لاهوری" در آینده نزدیک خبرداد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)-منطقه همدان، "غلامعلی حداد عادل" امروز در همایش ملی" پیوندهای فرهنگی ادبی ایران و هند" در دانشگاه بوعلی سینا افزود: تاسیس این انجمن از نشانه های توجه هند پس از انقلاب اسلامی ایران است.

وی تصریح کرد: توجه به اشعار "بیدل دهلوی" نیز پس از انقلاب اسلامی افزایش یافته به طوریکه می توان گفت بیدل در سه دهه اخیر در ایران از نو متولد شده است.

حداد عادل همچنین تالیف دایره المعارف شش جلدی زبان و ادب فارسی در شبه قاره هند را یادآور شد و بیان کرد: تا کنون دو جلد به چاپ رسیده، جلد سوم آماده چاپ است و سه جلد دیگر در دست تالیف است.

وی روابط ایران و هند را منحصر به روابط فرهنگی ندانست و افزود: خوشبختانه این دو کشور در روابط سیاسی خوبی دارند به طوریکه امروز شاهد هستیم هند تحریم نفتی ایران را نپذیرفته و خودش تصمیم گیری می کند.

این نماینده مجلس اضافه کرد: باید روابط دانشگاهی ایران و هند نیز تقویت شود، در دانشگاه تهران دانشکده مطالعات جهان تاسیس شده یا به زودی تاسیس خواهد شد.

وی اظهارکرد: امروزه به برکت انقلاب اسلامی با فرهنگ خودمان آشتی و اعتماد به نفس پیدا کرده ایم تا به فرهنگ ایرانی اسلامی خود برگردیم، بازگشت به این فرهنگ مستلزم این است که آثار این فرهنگ را در سایر نقاط دنیا به ویژه هند بشناسیم که زمینه ای برای هند شناسی در ایران است.

حداد عادل با تقدیر از دانشگاه بوعلی در برگزاری این همایش، گفت: پیام همایش این است که هندشناسی و توجه به روابط ایران و هند دیگر تنها در محافل علمی تهران محدود نمانده بلکه شهرهای بزرگ و با سابقه ای مانند همدان نیز به طور مستقل اقدام به کارهای علمی و تحقیقی در این زمینه می کند.

وی تاکید کرد: ایران شناسی بدون هند شناسی ممکن نیست همانطور که هندشناسی بدون ایران شناسی امکان ندارد.

وی ایران و هند را به دو آیینه در برابر یکدیگر تشبیه کرد که تصویر در این آیینه ها بی نهایت بار تکرار می شود و گفت: این دو کشور از هزاران سال پیش با یکدیگر پیوند داشته اند که متاسفانه در یکی دو قرن اخیر به علت تسلط استعمار در ایران رابطه قدیمی ما از حالت گسترده ای که داشت ضعیف شد.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی ظهور تمدن غربی و تسلط آن را در فراموشی تمدن کشورهای اسلامی و آسیای شرقی که از دیرباز روابط محکمی با هم داشتند موثر ارزیابی کرد و افزود: نگاههایی که در خانواده های اسلامی و شرقی به یکدیگر بود برگرفته شد و چشمها به نور خیره کننده و آزار دهنده جدید غربی معطوف شد که همراه با استعمار بود.

وی ادامه داد: امروز دو کشور اریان و هند به برکت استقلالی که دارند می توانند دوباره پیوندهای دیرین را با اراده خود نه با اجازه اربابها تجربه کنند.

حداد عادل اظهارکرد: کسانی که به روابط دیرین ایران و هند توجه کرده باشند تصدیق می کنند میان ایران و هند سنخیت و تجانس فرهنگی وجود دارد، نگاه ایرانیان و هندیان به هستی، انسان، خدا، طبیعت، جامعه و جهان نه تنها مغایر و متضاد نیست بلکه بسیار نزدیک است.

وی اضافه کرد: بین جهان بینی ایرانی، به ویژه ایران اسلامی با جهان بینی هندی قرابت و نزدیکی وجود دارد، از نظر فرهنگی نیز اگر نگوییم ایرانیان و هندیان قرابتی از نوع برادری دارند می توانیم بگوییم ایران و هند از نظر فرهنگی پسر عمو هستند.

وی خاطرنشان کرد: یک ایرانی هنگام سفر به هند احساس غربت نمی کند، در و دیوار هم با او حرف می زند و معماری در هند با ایران شباهت زیادی دارد.

حداد عادل "عرفان" را حلقه دیگر اتصال دو کشور ایران و هند برشمرد و افزود: در ایران، همواره همدان عارف پرور بوده، باباطاهر، عین القضاه، میر سید علی، آخوند ملاحسین قلی همدانی و آیت الله بهاری از جمله عارفان نامی همدان هستند، جای تعجب نیست که بسیاری از بزرگان همدان به هند سفر کرده باشند.

وی به تاثیرگذاری میر سیدعلی همدانی در هند نیز اشاره کرد و گفت: این عرصه جای تحقیق بسیار دارد.

وی کتاب "کلیله و دمنه" را نیز یکی از یکی از نشانه های بارز ارتباط فرهنگی و سیاسی هند و ایران برشمرد و ادامه داد: اصل کتاب به زبان سانسکریت مفقود شده و در قرنهای اخیر از زبان فارسی به سانسکریت ترجمه شده است.

حدادعادل یادآور شد: هیچگاه راه ارتباطی ایران و هند بسته نبوده، شبه قاره هند میدان حضور فرهیختگان ایرانی بوده، هرکس می خواسته تجربه جهانی خارج از مرزهای ایران پیدا کند مرسوم بوده که مدتی در هند اقامت داشته باشد.

وی بیان کرد: تا کنون 745 نفر از کسانی که در دوره صفویه از میان هزاران دانشمندی که از ایران به هند سفر کردند شناسایی شده اند.

وی تصریح کرد: زبان و ادبیات فارسی موجود در هند بخش وسیع، تفکیک ناپذیر و غیر قابل انکاری از زبان و ادب فارسی است، زبان و ادب فارسی در هند زنده بوده و طبیعی ترین جلوه پیوند فرهنگی ایران و هند است.

انتهاي پیام