دانشمندان روسی در ایستگاه وستوک در قطب جنوب پس از گذشت یک سال از ورود به دریاچه وستوک اکنون از آماده‌سازی نمونه‌های تازه این دریاچه خبر داده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشمندان به دلیل برخورداری این ناحیه از آلودگی احتمالی با احتیاط فوق‌العاده در این دریاچه کار می‌کنند که در 1300 کیلومتری شرق قطب جنوب قرار دارد.

در فوریه 2012 یک تیم حفار روسی به این دریاچه رسیده و نمونه‌هایی از آب آن را بدست آورد. مقداری از این آب به ولادیمیر پوتین، نخست‌وزیر وقت روسیه و رئیس‌جمهور امروزی ارائه شد. اما بنابر گزارش خبرگزاری ریا نووستی، مشخص نبود که آیا این نمونه‌ها واقعا از این دریاچه گرفته شده یا متعلق به یخ‌پاره‌های نمونه‌های آب است.

عملیات حفاری امسال به قصد دستیابی به نمونه‌هایی است که با قطعیت بیشتر به خود دریاچه مرتبط باشند.

موسسه پژوهش قطب جنوب و شمال در بیانیه‌ای اعلام کرد: اولین هسته یخ شفاف دریاچه با طول دو متر در روز 10 ژانویه در عمق 3406 متری بدست آمد که درون آن یک کانال عمودی پر شده از یخ سفید غنی از حباب بود.

به گفته این موسسه، عملیاتهای حفاری با کابل‌های کنونی ممکن است تا 24 متر دیگر تمدید شده و این که کابلهای نو به ایستگاه تحقیقاتی وستوک منتقل شده است. نمونه‌های هسته تحت آزمایشات شیمیایی و زیستی قرار می‌گیرند.

طول دریاچه وستوک 250 کیلومتر و عرض آن 50 کیلومتر است که آنرا به بزرگترین دریاچه زیریخی در میان حدود 400 دریاچه این منطقه تبدیل کرده است. عملیات حفاری سال گذشته توانست نمونه‌هایی را از اعماق 3770 متری به بیرون بکشد. این تیم روسی در ماه اکتبر از نبود هیچ نشانه‌ حیات محلی دراین نمونه‌ها خبر داد و اظهار کرد که تنها میکروب‌های کشف شده در این نمونه‌ها به آلودگی‌های حفاری نفت بر می‌گردد.

این دریاچه می‌تواند مانند یک آزمایشگاه برای بررسی آب‌وهوا و اکوسیستم قطب جنوب در میلیونها سال قبل مفید باشد. این محیط ممکن است سکونتگاه مجموعه‌ای از موجودات متفاوت با نمونه‌های حاضر در دنیای کنونی باشد. این ماموریتها بقدری جاه‌طلبانه است که امیدها را برای ماموریتهای نمونه‌برداری آینده در قمرهای اروپا و انسلادوس و شاید قمرهای یخی دیگر در منظومه شمسی افزایش داده است.

دانشمندان سیاره‌ای شواهد فراوانی دارند که آب مایع در اعماق سطح یخی این جهانها وجود داشته و فیزیک‌اخترشناسان استدلال کرده‌اند که حرارت داخلی ممکن است انرژی کافی را برای موجودات زنده در این اقیانوسهای پنهان فراهم کند.

انتهای پیام