بررسی جدید محققان «انستیتوی کارولینسکا»ی سوئد با همکاری «افروز عباسپور» و دانشمندانی از امریکا و سنگاپور، بر روی موش‌ها نشان می‌دهد میکروب‌های حاضر در روده می‌توانند بر انسجام سد خونی مغز اثر بگذارند. این سد از مغز در برابر مواد مضر موجود در خون محافظت می‌کند.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، یافته‌های عباسپور و همکارانش شواهدی آزمایشگاهی مبنی بر این موضوع ارائه می‌دهند که میکروب‌های بومی بدن در سازوکاری مشارکت دارند که سد خونی مغزی را پیش از تولد می‌بندد. این نتایج همچنین از مشاهدات پیشین پشتیبانی می‌کنند مبنی بر این که میکروبیوت‌های‌ روده می‌توانند بر رشد و عملکرد مغز اثر بگذارند.

سد خونی مغز، مانعی بسیار گزینشی است که از ورود سلول‌ها و مولکول‌های ناخواسته موجود در جریان خون به مغز جلوگیری می‌کند. دستاورد تیم علمی بین‌المللی نشان می‌دهد انتقال مولکول‌ها در سراسر سد خونی مغز می‌تواند توسط میکروب‌های روده تعدیل شود و بنابراین این میکروب‌ها نقش مهمی در محافظت از مغز ایفا می‌کنند.

افروز عباسپور و همکارانش با مقایسه انسجام و رشد سد خونی مغزی بین دو گروه از موش‌ها به یافته‌های خود رسیدند. گروه اول جنین موش‌ها در محیطی بزرگ شدند که در معرض باکتری‌های عادی بدن رحم مادر بودند، در حالی که گروه دوم موسوم به «موش‌های عاری از باکتری»، در محیطی استریل و عاری از باکتری رشد کردند.

نتایج نشان داد وجود میکروبیوت‌های روده مادر در اواخر دوران بارداری، عبور آنتی‌بادی‌ها از جریان خون به درون بافت اصلی مغز جنین در حال رشد را مسدود کرد. در مقایسه، در جنین‌های موجود در رحم عاری از باکتری مادر، آنتی‌بادی‌ها به آسانی از سد خونی مغزی عبور کردند و در درون بافت اصلی مغز جنین‌ها شناسایی شدند.

تیم علمی همچنین نشان داد نوعی «نشتی» افزایش‌یافته سد خونی مغزی که در اوایل زندگی موش‌های عاری از باکتری مشاهده شد، در طول بزرگسالی نیز حفظ شد. جالب این جاست که این نشتی در صورت قرارگرفتن موش‌ها در معرض پیوند میکروب‌های معمولی روده، می‌توانست از بین برود.

این یافته‌ها شواهد آزمایشگاهی ارائه می‌دهند مبنی بر این که تغییرات در میکروبیوت‌های روده دارای پیامدهایی در عملکرد سدخونی مغز در سراسر عمر فرد خواهد بود. این تحقیق اهمیت میکروب‌های روده مادر در اوایل زندگی جنین را برجسته می‌کند و این که باکتری‌های طبیعی بدن اجزای یکپارچه‌ و جدانشدنی فیزیولوژی بدن هستند.

جزئیات این تحقیق در نشریه Science Translational Medicine قابل‌مشاهده است.

انتهای پیام