اکبر رنجبرزاده در گفت‌وگو با ایسنا گفت: مقام معظم رهبری با ابلاغ سیاست‌های کلی خانواده به مسئله بسیار مهمی اشاره کردند که دغدغه اکثر قریب به اتفاق خانواده‌های ایرانی است.

نماینده مردم اسدآباد در مجلس افزود: مسئله اجتماعی که امروز گریبان‌گیر خانواده‌های ایرانی است، رقابت زنان و مردان برای کار در خارج از منزل است و اصلا توجهی به خسارت‌های سنگینی که به کانون خانواده و تامین نشدن نیازهای عاطفی و فکری فرزندان وارد می‌شود نمی‌شود. بنده فکر می‌کنم به همان اندازه که زنان برای کسب موقعیت‌های اقتصادی در خارج از منزل تلاش می‌کنند با این کار ده‌ها بلکه صدها برابر بیشتر به کانون خانواده و آینده فرزندان‌شان ضربه می‌زنند.

به همان اندازه که زنان برای کسب موقعیت‌های اقتصادی در خارج از منزل تلاش می‌کنند با این کار ده‌ها بلکه صدها برابر بیشتر به کانون خانواده و آینده فرزندان‌شان ضربه می‌زنند. عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی با تشریح آثار منفی حضور نداشتن مادران شاغل در خانواده گفت: دستورات اسلامی و فرهنگ ایرانی ایجاب می‌کند بیشترین وقت  پدر و مادر صرف تربیت فرزندان و انسجام‌بخشی به کانون گرم خانواده شود. بنابر تاکید کارشناسان اجتماعی نبودِ مادر در منزل و جای خالی زنان در خانواده‌ها در کوتاه، میان و بلند مدت آسیب‌زننده و مشکل‌آفرین است. به بیان دیگر علاوه بر فرزندان که مجبور هستند جای خالی مادران و فشار روانی و عاطفی شدید ناشی از این مسئله  را  در طول روز، هفته و ماه  تحمل کنند، مادران شاغل نیز از نظر فکری به دلیل دوری از فرزند در اضطراب و استرس به کار مشغول می‌شوند و قریب به اتفاق آنان از نظر روحی و روانی آسیب‌پذیرند و نیازمند درمان هستند.

وی تاکید کرد: از آن گذشته اشتغال زنان خانواده به مردان  هم لطمه می‌زند و آنان را از نظر روحی و روانی آسیب‌پذیر می‌کند و به این شکل اساس خانواده دچار آسیب می‌شود و این در حالی که زنان از نظر اقتصادی رشد چندانی نداشته باشند. اگر مرد در خانواده در آرامش روانی، عاطفی و فکری مناسب قرار داشته باشد چه بسا بتواند درآمد بیشتری کسب کند. البته نباید فراموش کرد که همه زندگی، درآمد و پول بیشتر نیست. می‌شود زندگیِ با پول کمتر و آرامش فکری بیشتر داشت. سرمایه اصلی زندگی، فرزندان هستند که معمولا خانواده از این سرمایه غافل می‌کنند، وقتی این سرمایه را از دست دادند تازه متوجه عمق خسارت می‌شوند.

رنجبرزاده هشدار داد: ممکن است زنان خانواده برای پاسخ به نیازهای مادی، روحی و روانی خود چند صباحی خارج از منزل کسب درآمد کنند اما از این مسئله غفلت می‌کنند که چه خسارت‌های جبران‌ناپذیری را متوجه  خود و خانواده خود کرده‌اند به بیان روشن‌تر ثروت اندکی را از ناحیه اشتغال خارج از منزل به دست می‌آورند غافل از اینکه ثروت کلانی چون سلامت روحی، روانی و عاطفی فرزند را از دست می‌دهند.

نماینده مردم اسدآباد در مجلس فراهم شدن بستر اشتغال مردان را بدیهی‌ترین ابزار افزایش نرخ ازدواج و پایه‌گذاری زندگی توام با آرامش فکری و عاطفی در خانواده‌ها دانست و خاطرنشان کرد: جامعه باید به سمتی حرکت کند که مردان، پاسخگوی نیاز معیشت خانواده و زنان منبع تامین نیازهای فکری و عاطفی فرزند و همسران‌شان باشند.

جامعه باید به سمتی حرکت کند که مردان، پاسخگوی نیاز معیشت خانواده و زنان منبع تامین نیازهای فکری و عاطفی فرزند و همسران‌شان باشند. عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی خواستار قرار دادن شغل خانه‌داری در ردیف مشاغل خانگی شد و اظهار کرد: «خانه‌داری» باید به عنوان یک شغل تعریف شود تا مورد حمایت سازمان تامین اجتماعی قرار گرفته و زنان خانه‌دار بتوانند از حقوق اجتماعی مثل بازنشستگی، بیمه، حق مسکن و دریافت تسهیلات ارزان قیمت استفاده کنند. اگر شرایط اقتصادی صندوق تامین اجتماعی ایجاب کند باید همه زنان خانه‌دار تحت پوشش قرار گیرند، در این صورت رشد ازهم‌گسیختگی خانواده‌ها، کندتر می‌شود.

وی در واکنش به متفکران جامعه زنان که بیم آن می‌دهند سیاست‌های ابلاغی خانواده به محرومیت زنان از حقوق اجتماعی ختم  شود، گفت: بهتر است قبل از هر گونه قضاوت پیش از موعد، جامعه زنان شاغل از حیث دغدغه‌ها و  مشکلات، مورد واکاوی جامعه‌شناسان، روان‌شناسان، پژوهشگران اجتماعی و کارشناسان خانواده قرار بگیرند. معتقدم اگر پرسشنامه‌هایی در اختیار مادران شاغل و زنان بدسرپرست و بی‌سرپرست با سابقه بیش از 10 سال کار خارج از منزل قرار بگیرد قریب به اتفاق آنان آسیب‌های فکری، عاطفی و اجتماعی خانواده‌هایشان را گوشزد کرده و از کار کردن در خارج از منزل اظهار پشیمانی می‌کنند. شاید زنان شاغل نیز به شیوه‌های مختلف در فکر شانه خالی کردن از زیر بار سنگین مسئولیت تامین مخارج زندگی باشند. استقبال آنان از کاهش ساعت کار مادران شیرده نشانه‌ای از تمایل جامعه زنان به حضور بیشتر در خانه است. بر این باورم که در این پژوهش جامع اکثر قریب به اتفاق جامعه زنان آسیب‌های خانواده‌های خود را گوشزد می‌کنند و از اینکه شرایطی فراهم شود تا سر کار نروند، اظهار خرسندی می‌کنند.

رنجبرزاده متذکر شد: البته این پژوهش نباید از زنان خانه‌دار انجام شود چرا که آنان به دلیل ناآشنایی با معضلات و مشکلات خارج از منزل تلاش می‌کنند به خارج از منزل سَرک بکشند تا ببینند بیرون از خانه چه خبر است.

نماینده مردم اسدآباد در مجلس ادامه داد: مدیران دولتی جامعه زنان به نحوی در تلاش هستند تا با کاهش ساعت کار زنان در ادارات و سازمان‌ها بستر حضور پررنگ‌تر زنان در خانه را به وجود آورند. اگر این نیاز در جامعه زنان نبود از مجلس درخواست تصویب قانون برای کاهش ساعات کار یا کاهش سن بازنشستگی زنان نمی‌شد و به طور حتم همه یا اکثریت زنان کشور با بازنشستگی با 10-15 سال سابقه کار موافق هستند و اساسا کمتر زنی حاضر خواهد بود با 25 یا 30 سال سابقه، بازنشست شود.

عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: این مسائل نشان می‌دهد که تقسیم کاری که اسلام 1400 سال قبل بین زن و مرد داشته  تقسیم درستی بوده که حالا و پس از سال‌ها کار کردن، اکثریت قریب به اتفاق زنان ایرانی به انحاء مختلف خواستار بازگشت به خانه هستند. اصلا این تفکر، تفکر غربی است که معتقد به حضور پا به پای زنان با مردان در عرصه‌های اجتماعی است. البته جوامع غربی نیز معضلات و نابسامانی‌های روانی ناشی از نابودی کانون خانواده و غرق شدن در بی‌تفاوتی و بی‌عاطفگی را به خوبی درک کرده‌اند اما از احیای این بنای ویران عاجز و ناتوان هستند.

وی با ابراز تاسف گفت: متاسفانه بخشی از متفکران جامعه زنان ایران هم دوست دارند راهی را که غرب سال‌های سال است به بن‌بست رسیده بروند در حالی که آموزه‌های اسلامی و فرهنگ کهن ایرانی هیچ خلاء و کمبودی ندارد که حالا بخواهیم برای پر کردن آن به فرهنگ منحط غرب تن در دهیم البته هر کاری انجام شود بالاخره یک طیف کوچکی از جامعه زنان همواره صدای انتقادشان بلند است و توجهی به واقعیات و داشته‌ها نمی‌کنند.

رنجبرزاده اظهار کرد: وقتی خستگی ناشی از کار در کنار گرفتاری‌ها و ناهنجاری‌های خارج از منزل در زن و شوهر شاغل جمع می‌شود دیگر وقت و زمانی برای با هم بودن باقی نمی‌ماند. در این حالت زن و مرد از همسر بودن به معنای واقعی فاصله گرفته و فقط نقش هم‌خانگی را برای یکدیگر ایفا می‌کنند، بسیاری از طلاق‌ها، ناهنجاری‌ها و آسیب‌های اجتماعی هم ناشی از این مسئله است.

نماینده مردم اسدآباد در مجلس سن بلوغ را پایان دوره تاثیرپذیری فرزندان از خانواده دانست و افزود: اگر فرزندان مطابق آموزه‌های اسلامی و ایرانی در کانون گرم خانواده‌ها پرورش یافته و تربیت شده باشند در سال‌های پس از سن بلوغ می‌توان انتظار رفتارهای پرخاشگرانه و ضداجتماعی  از آنان نداشت در غیر این صورت خانواده‌ها با کوهی از مشکلات روبرو خواهند شد و درآمدهای دهها میلیون تومانی پدران و مادران هم نمی‌تواند حتی گوشه‌ای از معضلات اخلاقی، اعتقادی و فکری جوانان‌شان را جبران کند، این مسئله یعنی عجز و ناتوانی از مهار آسیب‌های ناشی از بی‌توجهی به تربیت و پرورش فرزندان.

عضو هیات رییسه مجلس شورای اسلامی تقویت کانون خانواده را محوری‌ترین و تاثیرگذارترین اقدامی دانست که از معضلات تربیتی، پرورشی و اخلاقی جامعه جلوگیری می‌کند.

وی متذکر شد: نمی‌توان برای همه زنان و مردان ایرانی متقاضی کار، شغل ایجاد کرد بلکه باید مشاغل موجود کشور با اولویت مردان و نان‌آور خانواده توزیع شود. تا زمانی که مردان یک شغل مناسب و آبرومند نداشته باشد هیچ دختر و زنی  حاضر به ازدواج نمی‌شود. برنامه‌ریزان نباید از این مسئله بسیار مهم غافل باشند. نمی‌گویم در ایران مثل عربستان حقوق زنان  نادیده گرفته شود یا زنان تا پایان عمر به همسران‌شان وابسته باشند بلکه معتقدم با تعمیم نظام تامین اجتماعی به جامعه زنان می‌توان حقوق حقه آنان را تضمین و ارائه کرد.

برنامه‌ریزان و قانونگذاران در نوشتن این قانون باید به نحوی عمل کنند که به میزان هر سال حضور زنان در خانه، سنوات پیش‌بینی شود تا زنان خود را محروم از حقوق اجتماعی و اقتصادی ندانند.

رنجبرزاده دولت را مسئول تدوین قانون سیاست‌های اجرایی خانواده دانست و تصریح کرد: در این قانون باید خانه‌داری، مستقل از هر شغل دیگری به عنوان یک کار پذیرفته شود. در کنار آن، قانون مشاغل خانگی با محوریت حضور زنان در خانه و برای کمک به اقتصاد خانواده، اصلاح شود و با انجام امور آرایشی و پیرایشی یا دوخت لباس زنانه یا مشاغلی که منحصرا باید توسط زنان برای زنان انجام شود، مخالفت نشود همچنین از حیث تامین اجتماعی و استفاده از مزیت‌های قانونی نیز زنان مشمول امتیازات سازمان تامین اجتماعی شوند.

نماینده مردم اسدآباد در مجلس  در پایان تاکید کرد: برنامه‌ریزان و قانونگذاران در نوشتن این قانون باید به نحوی عمل کنند که به میزان هر سال حضور زنان در خانه، سنوات پیش‌بینی شود تا زنان خود را محروم از حقوق اجتماعی و اقتصادی ندانند. این اقدام تفاوت جنسیتی احتمالی بین زنان و مردان را به طور کل از بین می‌برد البته از نظر استقلال مالی و حقوقی نیز  باید پیش‌بینی‌هایی برای زنان خانه‌دار کرد تا پس از فوت نان‌آور خانواده مادران برای تامین مخارج روزمره محتاج فرزندان نشوند.

انتهای پیام