به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه گاردین، با به اوج رسیدن رقابت انتخاباتی در آمریکا و وارد شدن این رقابت به مرحله نهایی در روز سه شنبه حرف‌هایی که زده می‌شود از باراک اوباما گرفته تا افراد زیر دست او هیستری بیشتری پیدا می‌کند. اگر قرار باشد که ما حرف‌های اوباما را در خصوص اینکه "کمپین انتخاباتی امسال کثیف‌ترین کمپین آمریکا بوده" باور کنیم سرنوشت جهان متمدن در یک آخر زمان انتخاباتی قریب الوقوع قرار است تعیین شود. اما برای فردی که ناآگاه است عصیان‌گری دونالد ترامپ به نظر می‌رسد که دموکراسی را به پرتگاه کشانده و اوبیشتر به فکر زنان است تا سیاست. این سوال پیش می‌آید که چطور در یک کشور قدرتمند چند قومیتی که در آن تعداد رای دهندگان زن به میزان چند میلیون نفر از رای دهندگان مرد بیشتر است می‌توان به طور جدی به انتخاب مردی که نامش مترادف بیگانه ستیزی، نژاد پرستی و زن ستیزی است فکر کرد.

شاید تصور شود که این بدترین رقابت انتخاباتی در تاریخ آمریکا بود اما رای دهندگان آمریکایی پیش از این نیز به دفعات مکرر که تاریخ آن حتی به دهه 1780 می‌رسد در انتخاباتی آکنده از ترور، فساد، جنگ لفظی و حقه‌های کثیف قدیمی شرکت کرده‌اند.

معمولا فرآیندی که دموکراسی آمریکایی به وجود آورده اغلب فاصله زیادی با اخلاقیات داشته است. در سال 1968 در زمان انتخابات مقدماتی در آمریکا ترورهای خشن مارتین لوترکینگ و بابی کندی اتفاق افتاد و حتی در خود روز انتخابات هوبرت هامفری که تاچند هفته در نظرسنجی‌ها از ریچارد نیکسون عقب بود به حدی نزدیک با او رقابت کرد که شبکه‌ها تا صبح فردای انتخابات نتوانستند این نتایج را اعلام کنند. اما نزدیک‌تر از این رقابت، رقابت انتخاباتی سال 1960 میان نیکسون و کندی است.

جان اف کندی در این انتخابات با میزان آرای 112 هزار و 827 معادل 17 / 0 درصد آرای بیشتری به دست آورده و بر نیکسون پیروز شد اما این اتهام مطرح شد که او با مداخله مفسدانه ریچارد دالی، شهردار شیکاگو توانسته برنده شود.

در این انتخابات اگرچه نیکسون آرای مردمی در تعداد ایالت‌های بیشتری را (26 به 22) را به دست آورد اما کندی توانست بر او در زمینه کالج‌های انتخاباتی با نتیجه 303 به 219 برتری پیدا کند.

انتخابات سال 1960 نزدیک‌ترین رقابت انتخاباتی در آمریکا از سال 1916 بود و این انتخابات نیز مثل انتخابات امسال در هشتم نوامبر برگزار شد.

اگرچه دونالد ترامپ متهم به ابتذال، حماقت و بی اخلاقی شده است اما این خصوصیات در دهه 1850 یک دهه قبل از ریاست جمهوری آبراهام لینکلن نیز دیده شد. کمتر کسی به خاطر دارد که میلارد فیلمور و حامیانش در جنبش "هیچ چیز نمی‌دانم" که یکسری وطن پرست وحشی بودند بسیاری از جنبه‌های کمپین انتخاباتی اخیر ترامپ را داشته و وعده "خالص سازی" سیاست آمریکا را داده بودند.

جنبش "هیچ چیز نمی‌دانم" اقدام به بهره‌برداری از نگرانی‌های آمریکا از مهاجمانی کرد که به عنوان دشمنان جمهوری تلقی می‌شدند و بدتر از همه از نگرانی تصاحب کشور توسط پاپ سوء استفاده می‌کرد.

این حزب از سال 1854 تا 1856 فعال بود و فیلمور ، یکی از بدترین روسای جمهور تاریخ آمریکا را قهرمان خود می‌دانست.

لینکلن در نامه به یک دوست خود نوشته است: من یک طرفدار جنبش "هیچ چیز نمی‌دانم" نیستم چطور می‌توانم باشم؟ ما سریعا در حال حرکت به سمت انحطاط هستیم و به عنوان یک ملت قبلا گفته بودیم همه انسان‌ها برابر آفریده شدند اما جنبش" هیچ چیز نمی‌دانم" به هنگام کنترل امور خواهد گفت همه انسان‌ها به جز سیاهپوستان، خارجی‌ها و کاتولیک‌ها برابر آفریده شده‌اند.

مردم عادی آمریکا هنگامی که ترامپ لابی اسلحه را تشویق به دفاع از اصلاحیه دوم با هدف قرار دادن اعتراضاتش (و سلاح‌هایش) به سمت هیلاری کلینتون کرد دچار بهت و حیرت شدند. با این حال دست کم او مثل آرون بور در سال 1804 دست به دوئل مسلحانه با آلکساندر همیلتون، یکی از رقبای سیاسی خود که در زمان ریاست جمهوری توماس جفرسون معاون رئیس جمهور بود نزد.

بور در این دوئل همیلتون را کشت و متهم به قتل و مجبور به فرار به سمت جنوب شد.

همچنین در انتخابات ریاست جمهوری سال 1800 جفرسون در حالی با جان آدامز رقابت کرد که حامیان آدامز جفرسون را متهم به عیاشی و خداناباوری و همچنین سرسپردگی به فرانسوی‌ها کردند. این انتخابات یکی از خصومت‌آمیز ترین انتخابات تاریخ آمریکا بود.

بیشتر از 200 سال بعد از آن مفسران زیادی معتقدند نظام آمریکا خراب و ناکارآمد شده است اما پیش از این نیز این نظام خراب به نظر می‌رسیده و به نوعی لنگان به راه خود ادامه داده است. از یکسری نقطه نظرهای دیگر این شدت عمل در رقابت میان ترامپ و کلینتون نشان دهنده قدرت است نه فروپاشی اما برخی ناظران می‌گویند ممکن است شوکی که باعث اصلاح سیستم شود آن را نابود کند.

انتهای پیام