در کشور ما هنوز تساوی فرصت ها برای معلولان معنای واقعی خود را نیافته و تلفظ واژه معلول، ناخودآگاه محرومیت و ناتوانی را در ذهن تداعی می‌کند و اغلب مردم نگاهی از دریچه ترحم به معلولان داشته به نحوی که با دیدن وضعیت جسمانی یک فرد دارای معلولیت، شکرانه سلامتی خود را به جای آورده و یا از پروردگار برای وی آرزوی سلامتی می کنند.

در ایران معلولان از حداقل امکانات رفاهی برای حضور اجتماعی برخوردارند و بستر مناسب برای رشد استعدادهای خدادادی این افراد فراهم نبوده؛ زیرا نگرش عمومی نسبت به این افراد هنوز به درجات تعالی نرسیده است.

وجود تضاد منافع عمومی در زندگی روزمره مابین افراد معلول و عادی جامعه و همچنین در برخی مواقع تشدید تبعیض رفتار حاکم در اجتماعات سبب شده تا برخی معلولان در مقام مقایسه، خود را شهروند درجه 2 دانسته و به دلیل کمبود و یا فقدان امکانات مناسب، قید پای نهادن در دنیای بیرون را زده و کنج عزلت و گوشه نشینی اختیار کنند که این موضوع این افراد را به عنصری انزواطلب در جامعه بدل کرده است.

به اداره بهزیستی که مراجعه کنید انواع و اقسام افراد در هیئت های مختلف و از هر قشری و تباری را خواهید دید که با مشکلات مختلف به این اداره آمده و خواهان مطالبات خود هستند. برخی نیز معتقدند معلولیت پایان زندگی نیست و این نقص را نوعی موهبت الهی تلقی می‌کنند که باعث می‌شود دیگران با دیدن آنها خدا را شاکر باشند.

*مناسب سازی برای معلولین در مازندران کمرنگ است

خانم گیلانی، یکی از مراجعین بهزیستی که 12 سال پیش در اثر یک حادثه بر اثر آسیب نخاعی دچار معلولیت شده است می گوید: پس از تصادف به مدت 7 سال پای خود را از خانه بیرون نگذاشتم و در آن زمان شرایط بسیار سختی را تجربه کرده‌ام.

گیلانی، علت گوشه نشینی خود پس از معلولیت را تضاد منافع در جامعه عنوان می کند و معتقد است:  مناسب سازی نکردن مبلمان شهری و جامعه باعث شده حتی نتوانم خریدهای خانه خود را به تنهایی انجام داده و باید محتاج شخص ثالث باشم.

وی از تغییر دیدگاه خود به زندگی و مردم پس از ورود به پویش، چنین می‌گوید: فرق بسیاری بین دنیای قبل و بعد از تصادف در من ایجاد شده و اکنون من زیبایی‌هایی را می بینم که آن زمان قادر به دیدن آنها نبودم.

این بانوی معلول درباره انجام کارهای روزمره خانه و مشکلات آن خاطرنشان می‌کند: تمام کارهای خانه از آشپزی، شستن ظروف و جارو کردن گرفته تا پذیرایی از 30 میهمان در یک روز را به تنهایی انجام می‌دهم و هیچ مشکلی ندارم.

گیلانی که اکنون مدیر اجرایی پویش "دورهمی سه ‏شنبه های زیر چتر نارنجی" است درباره ویژگی‌های بارز این گردهمایی می‌گوید: خانواده جدیدی پیدا کرده ام که همه اعضای آن همدیگر را کاملا درک کرده و کسی فارغ از احوال جمع نیست.

*مسئولان شرایط معلولان را درک نمی کنند

علی دیلمی فرد، کم توان دیگری است که این گونه سفره‌ی دل خود را باز می‌کند: گرفتن گواهینامه رانندگی برای من مدت 3 سال طول کشید و پس از چندین بار مراجعه به بهداری و مراکز اجرایی ذیربط موفق به اخذ گواهینامه شدم. مسئولان شرایط معلولان را درک نکرده و توانایی های افراد کم توان را باور ندارند.

این معلول که مدتها با بیماری افسردگی شدید دست و پنجه نرم کرده از حضور خود جمع "دورهمی سه‌‏شنبه های زیر چتر نارنجی" و فواید آن اینچنین می گوید: زمانی که در دورهمی شرکت کردم و دیدم افرادی وجود دارند که با وجود مشکلاتی به مراتب بیشتر از من توانسته اند موفق باشند، مصمم شدم که به جامعه برگردم و تمام قرص‌های مصرفی ‎ ام را دور ریختم.

سوالم از او در مورد تعطیلی دورهمی به دلیل نبود مکان و شرایط جوی نامناسب به انتها نرسیده که با خنده‌ای بر لب می گوید: اکنون جدیت در برگزاری و استمرار این پویش تبدیل به یکی از عاداتمان شده به نحوی که اگر این گردهمایی ساعتی به تاخیر بیفتد تک تک اعضای آن نگران می‌شوند و تا امروز چنین اتفاقی نیفتاده است. بسیاری از دوستان من که در پویش با هم آشنا شدیم انسان‌های گوشه گیری بودند که در انزوا و گوشه تنهایی خویش فرو رفته و ترک دنیا کرده بودند اما اکنون سرشار از شادابی و نشاط هستند.

وی که پسر 4 ساله خود را به تنهایی بزرگ کرده و او را به دوران نوجوانی رسانده میگوید: صبح ها خودم او را به مدرسه می برم و پس از انجام کارهای روزمره منتظر تماس رئیس اداره بهزیستی برای گره گشایی مشکلات اعضای پویش هستم.

دیلمی پویش "دورهمی سه‏شنبه های زیر چتر نارنجی" را مسبب افزایش اعتماد به نفس افراد مجموعه می داند و معتقد است: این گردهمایی باعث صیقل دادن روحیه همه افراد کم توان حاضر در مجموعه شد و جانی دوباره به کالبد آنان بخشید.

انجمن توانخواهان شهرستان فریدونکنار استان مازندران با مساعدت اداره بهزیستی با راه اندازی پویشی به نام "دورهمی سه‏شنبه های زیر چتر نارنجی" توانسته با گردهمایی بزرگ معلولان علاوه بر ایجاد نشاط و شادابی در این قشر، گامی مثبت و ارزنده در جهت افزایش اعتماد به نفس و ارائه توانایی های بالقوه افراد کم توان بردارد و شعار معلولیت محدودیت نیست را جامعه عمل بپوشاند.

ایجاد پویش "دورهمی سه‏شنبه های زیر چتر نارنجی" بهانه ای شد تا با رئیس اداره بهزیستی شهرستان فریدونکنار درباره دلایل شکل گیری و اهداف و برنامه های این مجموعه به گفت‎وگو بنشینیم.

مهدی طالب نژاد در گفت‎وگو با ایسنا با اشاره به رسالت سازمان بهزیستی در سه حوزه توانبخشی، اجتماعی، پیشگیری با نگاه خلاق محور و ابتکاری اظهار کرد: تمامی اقدامات مستمر و غیر مستمر به جامعه تحت پوشش بهزیستی شهرستان فریدونکنار اعم از افراد کم و ناشنوا، نابینا، ناتوانان جسمی و حرکتی، زنان و اطفال بی سرپرست و بد سرپرست، کودکان کار و خیابانی و معتادان در حال بهبود، تحت نظر و مدیریت بهزیستی انجام می‌شود.

طالب نژاد از وجود هزار و 200 مددجو در شهرستان فریدونکنار زیر نظر اداره بهزیستی خبر داد و خاطرنشان کرد: افراد کم توان باید سهمی در نشاط و مشارکت های اجتماعی داشته باشند و تصور اینکه فرد معلول قادر به انجام فعالیت های فرهنگی نیست باید از اذهان پاک شود.

وی، نبود مراکز توانبخشی در شهرستان و نیاز به نشست‌ها و دورهمی معلولین و افراد توانخواه را علل شکل گیری پویش "دورهمی سه‏شنبه های زیر چتر نارنجی" معرفی کرد و افزود: در سال گذشته و مصادف با روز سالمند و معلول، نشستی از سوی اداره انجام شد که همان جلسه بنایی برای تداوم گردهمایی ها و شکل گیری پویش فعلی شد.

طالب نژاد، هدف تشکیل گردهایی را ایجاد همدلی، وفاق و بیرون آمدن توانخواهان از انزوا، اعلام و تاکید کرد: حس باهم بودن باعث تقویت روحیه این افراد شده و اعتماد به نفس را در آنان افزایش خواهد داد.

رئیس اداره بهزیستی شهرستان فریدونکنار، ایجاد نشاط اجتماعی را یکی از اهداف سازمان و نیاز اصلی معلولین دانست و گفت: معلولین در خود نوعی احساس بازدارندگی برای شرکت در جمع‌ها و حضور در اجتماع دارند که برداشتن این موانع با ایجاد برنامه‌های متنوع دورهمی در قالب پویش "دورهمی سه‏شنبه های زیر چتر نارنجی" وظیفه اصلی ما است.

وی از انجام برنامه های متنوع در پویش سخن به میان آورد و اظهار کرد: مراسم قرآن خوانی، برگزاری مسابقات ورزشی متنوع، اجرای برنامه‌های مشارکتی در سطح شهر، شرکت در راهپیمایی‌ها، برپایی مناسبت‌های فرهنگی و مذهبی و دعوت از افراد مشهور و صاحب نام برای شرکت در جلسات جهت تقویت روحیه توان‏خواهان از جمله فعالیت های پویش "دورهمی سه‏شنبه های زیر چتر نارنجی" در یکسال گذشته بوده است.

طالب نژاد اوج فعالیت اعضای پویش را برپایی ایستگاه صلواتی به مدت 5 شبانه روز در ایام محرم ویژه معلولان عنوان کرد و افزود: استقبال بی نظیر مردم از این اقدامات به ویژه در شب شام غریبان با اجرای تئاتر فاخر توسط اعضای مجموعه، توانست توانایی های افراد معلول را ثابت کرده و عینیت ببخشد.

*تضاد منافع حاکم در جامعه بین افراد کم توان و تندرست

رئیس اداره بهزیستی شهرستان فریدونکنار به تضاد منافع حاکم در جامعه مابین افراد کم توان و تندرست، اشاره و تاکید کرد: اجتماع کنونی کشور نیاز مبرم به مناسب سازی داشته و این موضوع در قانون دوم جامعه حمایت از معلولان مطرح شده که باید تمام ابنیه، مکان‌ها، معابر و تمام فضاهای مبلمان شهری برای استفاده عموم اعم از زنان باردار، سالمندان، معلولان، کودکان و افراد عادی شرایط یکسانی داشته باشد.

طالب نژاد با ابراز مخالفت از اطلاق شهروند درجه 2 و درجه یک به افراد معلول و عادی خواستار احصای حقوق معلولان از سوی عموم مردم و مسئولان شد و اظهار کرد: مسیر گام برداشتن در جهت مناسب سازی تنها وظیفه بخشی از ادرات و یا جامعه نیست بلکه باید همه افراد اعم از مسئولان، اصحاب رسانه، کسبه بازار و تمام مردم در این مسیر همدلی و مساعدت داشته باشند.

وی از پرداخت مبلغ 7 میلیارد ریال تسهیلات کم بهره اشتغال به مددجویان شهرستان سخن گفت و خاطرنشان کرد: با ایجاد مشارکت در بین افراد به خصوص زنان خانه دار در قالب تعاونی ها در زمینه اشتغال گام های ارزنده ای برداشته شد.

رئیس اداره بهزیستی فریدونکنار با ابراز رضایت از ارائه به‏روز خدمات توانبخشی در حوزه پزشکی گفت: اکنون هیچ فردی مدتها در نوبت انتظار وسایل توان پزشکی نمی‌ماند و این دستاوردی مهم در حوزه خدمت رسانی است.

وی با اعلام آمادگی اداره بهزیستی شهرستان فریدونکنار در جهت برگزاری گردهمایی مشابه برای سالمندان تصریح کرد: سالمندان نیز همانند توانخواهان نیاز به محیطی شاداب برای گردهمایی، جمع شدن در کنار یکدیگر و افزایش حس امید به زندگی دارند و به دنبال انتقال حسی مشابه برای جامعه سالمند هستیم.

گزارش از نوید ساداتی خبرنگار ایسنا

انتهای پیام