به گزارش ایسنا، محمد معصومیان،گزارش‌نویس، در روزنامه ایران نوشت: «امیر دریادار دوم پزشک مصطفی مداح، معاون بهداشت ارتش می‌گوید، هیچ موردی از کرونا در پادگان‌های ارتش وجود ندارد اما سربازان همچنان نگرانی‌هایی دارند مثل مرتضی که با خنده می‌گوید: «تنها خوبی این روزهای پادگان این است که دژبان‌ها از ترس کرونا برای تفتیش دست به آدم نمی‌زنند اما مشکلات و کمبود وسایل بهداشتی داریم و امیدواریم به مرور برطرف شود.» او هر روز با تجهیزاتی مثل ژل ضد عفونی و دستکش نایلونی که با پول خودش می‌خرد مانند همه سربازان با دلهره راهی پادگان می‌شود، روزها را می‌شمارد و هر قدمی که به سمت پادگان برمی‌دارد، بدنش را وارسی می‌کند تا مطمئن شود هنوز سالم است، گلویش درد نمی‌کند و احساس تب ندارد.
این روزها با شیوع ویروس کرونا در کشور همه ترس و استرسی شدید را تجربه می‌کنند. بعضی به‌واسطه شغلی که دارند می‌توانند در قرنطینه خانگی کار کنند و بعضی هم مثل سربازان مجبورند در محیطی عمومی ساعت‌های طولانی را بگذرانند. اگر به سربازی نرفته باشید و تجربه ماندن در پادگان را نداشته باشید، شاید درک نگرانی آنها کمی برای شما سخت باشد. سربازان از کمبود وسایل بهداشتی در پادگان حرف می‌زنند و از خوابیدن در فضای دربسته خوابگاه با سربازانی که همه به یک اندازه مسائل بهداشتی را رعایت نمی‌کنند. اما امیر علیرضا شیخ، معاون تربیت و آموزش ارتش می‌گوید: «خانواده‌ها نگران فرزند سرباز خود نباشند چون با اتخاذ تمهیدات لازم بهداشتی در پادگان‌ها، سلامتی سربازان به مراتب بیشتر از سطح جامعه تأمین می‌شود و تمامی اماکن، پادگان‌ها و مراکز آموزشی ایزوله هستند.»
آرمان که سه ماه از خدمت سربازی را گذرانده بچه گرگان است و ۲۸ سال سن دارد. او فوق لیسانسش را از دانشگاه شریف گرفته است و فعلاً به‌دلیل تقسیم نشدن در یگان خدمتی بلاتکلیف مانده و به‌‌خاطر همین سرگردانی در پادگان، امکاناتی از قبیل استفاده از مرخصی برای او سخت‌تر است. او که مجبور است فعلاً تا مشخص شدن قسمتی که باید در آن خدمت کند نگهبانی مداوم بدهد، می‌گوید: «امکانات خاصی در اختیار ما قرار نگرفته. فقط صبح به صبح یک دکتر با دستگاه تب سنج جلوی پادگان می‌ایستد و اگر تب داشته باشی به بهداری اعزام می‌شوی. باز هم خدا را شکر همین را داریم چون بچه‌ها از پادگان‌های دیگر می‌گویند که اوضاع اصلاً خوب نیست.»
آرمان تعریف می‌کند معمولاً کسانی که پیگیر باشند و چند باری بهداری بروند، دستکش و ماسک گیرشان می‌آید و چیزی برای اجبار استفاده از وسایل بهداشتی وجود ندارد: «ما ظهرها اگر بخواهیم توی سلف غذا بخوریم مجبوریم از بشقاب و قاشق و چنگال خود سلف استفاده کنیم که بعد از تمام شدن غذا با دست و مایع خیلی سرسری شسته می‌شود.»
او از ابتلا به‌گلودردی دردناک که به خاطر نگهبانی در شب‌های سرد زمستان گرفته بوده می‌گوید: «رفتم بهداری گفتند گلویت عفونت دارد. من هم گفتم نمی‌دانستم، نگهبانم و لباسم کم است و امکان دارد حالم بدتر شود. گفتند زنگ بزن برایت لباس بیاورند. اصولاً نگهبانی در پادگان همیشه به سلامتی اولویت دارد.»
او که به خاطر دور بودن محل سکونت مجبور است شب را در پادگان بخوابد از کم شدن مرخصی‌ها می‌گوید و قرنطینه شدن در پادگان. در حالی که بچه‌های تهران به‌راحتی رفت‌وآمد می‌کنند: «بوفه‌ها هنوز باز هستند و من ندیده‌ام که آشپزها از ماسک و دستکش استفاده کنند. خودت که می‌دانی چقدر زود شایعه در پادگان می‌پیچد. امروز یکی از بچه‌ها می‌گفت طرف موقع آشپزی چندباری سرفه کرد روی غذا و ماسک هم نداشت.» او از استرس این روزها و رعایت نکردن مسائل بهداشتی و در نظر نگرفتن پروتکلی منسجم برای بچه‌هایی که مجبورند در پادگان بمانند، گلایه‌مند است.
فرید ۲۶ ساله است و بیرون از پادگان هم تدریس خصوصی زبان می‌کند تا امورش بگذرد چون به قول خودش حقوق سربازی کفاف زندگی در این شرایط را نمی‌دهد. او از تبعیض قائل شدن کادری‌های پادگان گلایه‌مند است و می‌گوید: «متأسفانه برای خودشان راحت مرخصی رد می‌کنند اما برای سربازانی که با هزار و یک مشکل اجباری به خدمت آمده‌اند تمهیدی مثل شیفتی کردن قائل نمی‌شوند. واقعاً چرا باید همه سربازان با هم به قسمتی بروند که می‌شود با ۲ نفر هم اداره کرد؟ این کمترین کاری است که می‌شود کرد.»
اما نگرانی او بیشتر به مسائل بهداشتی بخصوص در آشپزخانه‌ها و نحوه تقسیم غذا برمی‌گردد که مقسم‌ها بدون دستکش و ماسک و حتی شستن دست قبل از تقسیم غذا اقدام به کشیدن غذا در ظرف‌ها می‌کنند: «کاش مسئولان اینجا همان قدر که به رعایت نظامی‌گری حساسیت دارند به بهداشت هم اهمیت می‌دادند تا هر روز با اضطراب مضاعف به پادگان نرویم.»
صدرا ۱۱ ماه خدمت است و با صدایی غمگین از اضطراب این روزهای خدمتش می‌گوید؛ از این که وقتی دستش به هر کجای پادگان می‌خورد سریع احساس تب می‌کند و پشت پلک‌هایش داغ می‌شود: «وضعیت پادگان از زمانی که کرونا آمده هیچ تغییر خاصی نکرده، نه مایع ضدعفونی داریم، نه دستکش و ماسک. هیچ غربالگری در ورودی پادگان نداریم و فقط اگر کسی حالش خوب نباشد می‌فرستند بهداری و خدا را شکر شنیده‌ام آنجا اتاق ایزوله درست کرده‌اند.»
او هم از شیفتی نشدن کار در واحدش می‌گوید و مرخصی‌هایی که نصیب آنها نخواهد شد و به کادری‌های بالای۵۰ سال خواهد رسید: «باز هم بهتر است چون آنها بیشتر در خطر هستند و احتمال انتقال دارند.»
حسن ۲۷ ساله و فوق لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی است. او که برای رفتن از ایران مجبور به رفتن سربازی شده دائم تکرار می‌کند که نمی‌خواهد هیجان زده حرف بزند و خوب می‌داند سربازی همیشه سخت و طاقت‌فرساست اما انتظار دارد در این شرایط رفتن به بهداری و مرخصی گرفتن کمی آسان‌تر شود تا لااقل کسی با علائم بیماری نامه در دست نگیرد دور پادگان بچرخد و برای دو روز استعلاجی همه را مریض کند: «واقعاً اگر کسی در پادگان دچار مریضی بشود و ویروس را به دیگران منتقل کند چکار باید بکنیم؟»
حسن تعریف می‌کند که چند روز پیش برای بازسازی قسمتی که در آن خدمت می‌کند از بیرون پادگان کارگر آمده بوده و بعد از رفتن آنها، سربازان مجبور شده‌اند دیوار و میزها را تمیز کنند؛ در حالی که همه نگران بوده‌اند: «آخر کار آمدند دو تا اسپری کف دست ما زدند و دو تا اسپری روی کیبورد کامپیوترها و تمام؛ این نهایت کاری بود که برای ما انجام دادند.»
بهروز که ۱۲ماه خدمت است از تعطیل نشدن صف صبحگاه، اجتماع بچه‌ها برای صف غذا و نبود امکاناتی برای ضد عفونی می‌گوید. او از قوانین جدیدی برای پادگان می‌گوید که بعد از شیوع کرونا صادر شده است: «از سه‌شنبه هفته پیش فرمانده دستور داده که قسمت‌ها با حداقل نیروی عملیاتی رزمی، خدماتی و پرسنلی اداره شوند. در هر قسمت روزی یک کادری حاضر است ولی وظیفه‌ها باید هر روز بیایند. به سربازهای شهرستان هم که مرخصی نمی‌دهند. بچه‌های عقیدتی سیاسی اکثراً بچه قم هستند و همیشه پنجشنبه‌ها می‌رفتند مرخصی. این هفته اجازه رفتن به آنها ندادند. الان چیزی که خیلی ترسناک است این است که ما برای نگهبانی هر۴ شب یک بار روی تخت کسی می‌خوابیم که معلوم نیست بیمار بوده یا نه یا اصلاً مسائل بهداشتی را رعایت کرده است یا نه، در سلفی غذا می‌خوریم که همه در آن جمع می‌شوند. اوضاع مواد شوینده هم که چیزی نگویم بهتر است.»
سربازان پادگان‌های آموزشی نگرانی‌های جدی‌تری دارند. سربازان در این دوره باید ۲ ماه را در فضایی بسته و در کنار هم زندگی کنند، غذا بخورند و استراحت کنند. در حالت عادی هم عموماً در دوره آموزشی، بیماری‌هایی مثل سرماخوردگی گریبانگیر سربازان می‌شود. بخصوص در شهرهای مرزی و دورافتاده‌تر که گرفتن مرخصی کار راحتی نیست.
این روزها سربازان زیادی در شبکه‌های اجتماعی از نگرانی خود برای شروع سربازی می‌نویسند و از به تعویق افتادن آن ابراز خوشحالی می‌کنند. در همین زمینه سردار دکتر حسن عراقی‌زاده معاون بهداشت و درمان ستاد کل نیرو‌های مسلح و سخنگوی قرارگاه مبارزه با کرونای نیرو‌های مسلح گفته است: «اعزام مشمولان سربازی تا دو ماه به تعویق افتاده و ابلاغ شده است تمام دوره‌های آموزشی سربازان به مدت حداقل دو ماه متوقف شود.»
انتهای پیام
نظرات