مهندس محمود صنعتی در برنامه لایو اینستاگرامی بررسی طرح پیشنهادی گذر جامعه و دانشگاه اظهار کرد: دانشگاه فردوسی مشهد در بهترین مرکز شهر قرار دارد و یک دانشگاه معمولی نیست. با جداره‌ها و لبه‌های مختلف در ضلع شمالی، جنوبی و غربی تعامل دارد و باید همانطور که شهر توسعه پیدا می‌کند دانشگاه هم به عنوان یک مرکز علمی و فرهنگی بتواند خود را تطبیق دهد و بر روی شهر تاثیر گذارد. برای تحقق این امر زمان لازم است تا مباحث ایمنی و امنیت را که بیشترین چالش ما بوده است را حل کنیم.

وی افزود: موضوعی که ما در پروژه فضای شهری دانشگاه فردوسی مشهد داشتیم از ابتدا با این فرض مطرح شد که فضایی را ایجاد کنیم تا تعامل بین دانشگاه با شهر افزایش پیدا کند. دانشگاه فردوسی در بهترین موقعیت مکانی شهر قرار گرفته و یکی از پتانسیل‌های مهم شهر مشهد به شمار می‌رود.

طراح پروژه لبه شمالی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: اگر در شهر مشهد حرم مطهر را قطب مذهبی می‌دانیم، حتما دانشگاه فردوسی هم قطب علمی و فرهنگی شهر به شمار می‌رود. ما از این فرصت به هیچ وجه استفاده نکردیم و ظرفیت 300 هکتاری که در شهر شکل گرفته، با ایجاد حصار و بسته شدن فضا تعاملی را با شهر ایجاد نکرده است و هر اتفاقی که در دانشگاه رخ می‌دهد بازتاب مناسبی در داخل شهر ندارد. 

وی عنوان کرد: تنها نقشی که دانشگاه فردوسی در این خصوص انجام داده، مسأله ترافیکی بود که از ضلع دانشگاه به ضلع غرب فضایی را باز کردیم تا خودروها بدون اینکه بازخوردی با دانشگاه داشته باشند، عبور ‌کنند. من تعجب می‌کنم که چرا اصلا در مورد این موضوع صحبت نمی‌شود که هر روزه هزاران خودرو از دانشگاه عبور می‌کنند و هیچ‌گونه ارتباطی با دانشگاه برقرار نمی‌کنند.  

صنعتی خاطرنشان کرد: در هر صورت طرح مسأله این نبوده که ما به سمت حذف حصارهای دانشگاه برویم؛ چراکه اعتقاد داشتیم شهر مشهد با ساختار سیاسی، امنیتی و اجتماعی به گونه‌ای نباشد که بتوانیم در حال حاضر این اتفاق را رقم بزنیم تا ارتباط دانشگاه با شهر را پیوند دهیم. این موضوع نیاز به زمان دارد تا بتوانیم به لحاظ فرهنگی جایگاه خود را حفظ کنیم و مردم را به لحاظ فرهنگی با دانشگاه ارتباط و پیوند بهتری دهیم و سپس بتوانیم حصارها را به مرور زمان برداریم.

وی بیان کرد: ما به این موضوع رسیدیم که فضایی برای تعامل بین مردم و دانشگاهیان ایجاد کنیم. برای این فضا بررسی‌های مختلفی صورت گرفت و شاید بهترین مکانی که می‌توانستیم انجام دهیم، حاشیه بلوار وکیل آباد در حد فاصل بلوار باهنر تا سر درب دانشگاه، فضایی بلا استفاده بود. فضایی که نقشی در دانشگاه ایفا نمی‌کرد و این قطعه زمین به لحاظ فیزیکی ارزش بسیار بالایی دارد.

این استاد دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد اضافه کرد: نزدیکی این قطعه زمین به یکی از مهمترین ایستگاه‌های مشهد و از طرفی طول بسیار خوب آن با لبه وکیل‌آباد به عنوان محور فراغتی و ترافیکی مشهد می‌توان به کار گرفت. اگر به دانشگاه فردوسی نگاه کنیم، به خودی خود دارای پتاسیل‌های علمی و فرهنگی است و یکی از برترین دانشگاه‌ها به لحاظ حضور دانشجویان خارجی در دانشگاه است و همه این موارد ما را به این وا داشت تا این فضا را به گونه‌ای شکل دهیم که یک فضای فرهنگی و اجتماعی برای تعامل دانشگاهیان و مردم باشد. 

صنعتی اظهار کرد: ما برای تحقق این امر نبایدهایی را برای خود ترسیم کردیم که به هیچ وجه مراکز تجاری در این فضا نخواهیم داشت و نباید به هیچ کدام از درخت‌ها آسیب زد و حتما اگر قرار است اتفاقی بیفتد بهره‌وری آن با حضور مسئولان دانشگاه باشد؛ چراکه معمولا در این فضاهای عمومی بحث بهره‌برداری بسیار مطرح می‌شود. این عرصه باید به شکلی باشد که یک بهره‌بردار حضور داشته باشد تا استفاده بهتری از آن عرصه صورت گیرد.

انتهای پیام