محسن محسنی‌نسب در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص برگزاری جشنواره فجر امسال با توجه به شرایط کنونی، اظهار کرد: من از زمانی که موضوع برگزاری جشنواره مطرح شد، نظرم را بیان کرده و پیشنهاد دادم امسال جشنواره برگزار نشود، همان‌طور که مراسم‌های ملی و تاریخی دیگری مانند مراسم شب یلدا به دلیل شرایط ویژه موجود برگزار نشدند. زمانی که ما در شرایط ویژه و غیرعادی قرار می‌گیریم، به تبع آن باید کارهای غیر معمول انجام دهیم؛ به این معنی که اگر قرار است جشنواره برگزار ‌شود به شکل دیگری این برگزاری صورت گیرد.

وی با بیان این‌که «با توجه به لفظ "جشنواره" متوجه می‌شویم که این مراسم در ارتباط با برگزاری جشن است»، ادامه داد: در شرایطی که سینما فروش ندارد و اهالی سینما در فقر مالی به سر می‌برند، جشنی وجود نداشت که آن را برگزار کردیم. در حال حاضر گروه‌های فنی، گروه‌های تدارکات و شغل‌هایی که سطحی‌تر و سخت‌تر هستند، حدود یک سال است کار و فعالیتی نداشته‌اند. در واقع چون ساخت و تولید فیلم محدود شده‌است، بنابراین این افراد درآمدی نداشته و اغلب حتی برای اجاره‌بهای خانه‌های خود دچار مشکل هستند.

این کارگردان سینما بیان کرد: به نظر من بهترین اقدام این بود که به جای برگزاری جشنواره بستری فراهم می‌شد تا طبق آیین‌نامه‌ای داخلی بودجه کلان تخصیص داده‌شده به برپایی مراسم جشنواره، به طور خاصی به افراد دردمند و فقیری در سینما که نتوانستند در این ایام کار و فعالیتی داشته ‌باشند، تعلق گیرد. در حقیقت نظر کلی من این بود که برگزاری جشنواره در چنین شرایطی غلط است.

محسنی‌نسب افزود: علاوه بر این همان‌طور که می‌دانید با وجود برگزاری جشنواره، فیلم‌ها در سالن‌های خالی از تماشاگر اکران ‌شد. بدین معنا که با وجود صرف هزینه بسیار برای برگزاری جشنواره این مراسم هیچ بازتابی در جامعه نداشت، چراکه اغلب افراد جامعه از برگزاری جشنواره فجر خبر نداشتند و تنها اهالی سینما که در این زمینه فعالیت داشتند و شغل آن‌ها در ارتباط با آن بود از انجام چنین اشتباهی مطلع بودند. بنابراین من اساساً با برگزاری جشنواره در این شرایط کاملاً مخالف بودم و فکر می‌کنم آنچه من تشخیص داده‌ بودم، اتفاق افتاد و جشنواره‌ای سرد و بی‌روح برگزاری شد.

تولید فیلم‌های سیاه برای جامعه فاجعه است‌

وی در خصوص سطح جشنواره امسال در مقایسه با سال‌های گذشته، عنوان کرد: طبیعی است که جشنواره امسال به خوبی سال‌های قبل نیست. فاجعه‌ای که در سینمای ایران اتفاق افتاده و من از وجود چنین فاجعه‌ای حیرت کردم این است که چرا تا این اندازه فیلم‌های سیاه و تلخ در ایران ساخته می‌شود؟ به طوری که در پایان چهار فیلم از این جشنواره، قهرمان اصلی خودکشی می‌کند.

این کارگردان سینما با بیان این‌که «دوره‌ای در کشور ما خودکشی خط قرمز محسوب می‌شد»، اضافه کرد: در حال حاضر اصلی‌ترین سکانس فیلم، خودکشی قهرمان اصلی فیلم است، در حالی که در سال‌های گذشته اگر یکی از شخصیت‌های فرعی فیلم راجع به خودکشی صحبت می‌کرد، آن بخش از فیلم حذف می‌شد. بنابراین وجود و ساخت این حجم از فیلم‌های تلخ و سیاه با مضامینی مانند خودکشی در سینمای ایران فاجعه و تأسف بزرگی به حساب می‌آید که باید ببینیم افرادی که پروانه ساخت این فیلم‌ها را صادر می‌کنند، چه می‌خوانند و چه هدایت‌هایی می‌کنند.

محسنی‌نسب با اشاره به این‌که «اغلب این فیلم‌های سیاه با حمایت دولتی ساخته شده‌اند»، تصریح کرد: این سؤال ایجاد می‌شود که چرا بخش‌های دولتی به این فیلم‌ها کمک کرده و از آن‌ها حمایت مالی داشته‌اند. این سؤال بزرگی است که متولیان امر باید پاسخگوی آن باشند. نمی‌شود که با این اقدامات هیچ برخوردی نشود و لازم است دلیل انجام این چنین کارهایی از آن‌ها پرسیده شود، زیرا زمانی که چرخه سینماها فعال شود این سموم وارد جامعه می‌شود و لازم است از آن‌ها پرسیده شود که چرا به تولید چنین سموم فرهنگی برای جامعه کمک کرده‌اند؟

وی تأکید کرد: اگر فیلم‌های جشنواره را آیینه‌ای از سینمای ایران در نظر بگیریم، یک فاجعه رخ داده است.

این کارگردان سینما تصریح کرد: از جمله نقاط قوت این جشنواره حضور پر رنگ فیلم‌اولی‌ها و جوان‌های فیلم‌ساز بود که از نظر تکنیکی و توانایی‌های فیلم‌سازی خیلی توانا هستند و برخی از آن‌ها از فیلم‌سازهای نسل قدیم نیز بهتر کار کرده و تکنیک سینما را بهتر می‌شناسند. با این حال متولیان سینماها و پیشکسوتان باید راهگشا باشند و خطوطی را برای این جوانان ترسیم کنند تا تصاویر زیباتری را جایگزین زشتی و سیاهی ارائه دهند.

انتهای پیام