مریم بیات‌تبار در گفت‌وگو با ایسنا، در رابطه با نویسندگی در حوزه دفاع‌مقدس برای کودکان و با بیان اینکه جنگ چیزی جز ویرانی و خرابی نداشته و به قدری تلخ است که کسی دوست ندارد آن را تجربه کند، اظهار کرد: قبل از نوشتن در حوزه دفاع‌مقدس برای کودکان و نوجوانان، باید بدانیم که چرا می‌خواهیم این تجربه‌های تلخ را به دنیای کودکان وارد کنیم. آیا صرفاً می‌خواهیم کودکان را از گذشته خود و اینکه داشته‌های‌مان را با چه سختی به دست آورده‌ایم، آگاه کنیم و یا نه، هدف ما نشان دادن اتفاقات و مسائلی است که در لابه‌لای هشت سال دفاع‌مقدس رخ داده است.
وی با با بیان اینکه همان‌طور که حضرت زینب (س) بعد از واقعه کربلا فرمودند «من جز زیبایی چیزی ندیدم» و امام راحل نیز از جنگ به عنوان گنج یاد می‌کنند، قطعاً در بین همه اتفاقات تلخ جنگ، اتفاقات و رفتارهایی نیز بوده که دفاع ما را زیباتر و متفاوت‌تر کرده است، افزود: نتیجه‌ای که من، بعد از کار کردن در حوزه دفاع‌مقدس به آن رسیدم، این است که ما در جنگ با وجود همه سختی‌ها و تلخی‌ها و نیز در فضایی که کم‌ترین امکانات زندگی فراهم بود، رفتارهایی در بین جوانان، نوجوانان و رزمندگان داشتیم که شاید برخی از ما در این زمان در بهترین حالت نیز نتوانیم آن رفتار را از خود بروز دهیم.
این نویسنده زنجانی با اشاره به اینکه نوع رفتار برخی از رزمندگان، فضای تلخ جبهه را به یک فضای طنز، لطیف و زیبا تبدیل کرده بود و ما باید سعی کنیم در آثار مربوط به دوران دفاع‌مقدس، این زیبایی‌ها و رفتارهای درست را ثبت کرده و به کودکان نشان دهیم، تصریح کرد: در همان لحظه‌های سخت جنگ و جبهه، همواره افرادی بوده‌اند که تلاش می‌کردند بهترین باشند و با بودن در کنار دوستان‌شان، با آن‌ها همدردی و همزادپنداری کنند، به همین خاطر تلاش یک نویسنده نیز باید در راستای نشان دادن این الگوهای واقعی و رفتارهای درست به کودکان و نوجوانان باشد.
بیات‌تبار با بیان اینکه ما نمی‌توانیم فضای کار کودکان و نوجوانان را سیاه و تلخ جلوه دهیم و نباید پایان کار در حوزه کودک و نوجوان تلخ باشد، ادامه داد: وقتی می‌خواهیم در رابطه با دفاع‌مقدس برای کودکان و نوجوانان بنویسیم، باید به شرح اتفاقات و افرادی بپردازیم که می‌توانند برای کودکان و نوجوانان الگوی درستی باشند و به واسطه آن داستان، کودکان و نوجوانان یاد بگیرند که در رویارویی با سختی‌ها چه رفتاری از خود نشان دهند.
نویسنده کتاب «چشم‌هایش می‌خندید» با بیان اینکه قرار نیست داستان‌های دوران دفاع‌مقدس در بستر جامعه دهه شصت و فضای جنگ نوشته شود، بلکه می‌توانیم داستان‌ها را کاملاً امروزی و با شخصیت‌های امروزی بنویسیم و نقبی بر رفتارهای انسانی گذشته زده و زیبایی‌های اخلاقی را در لابه‌لای داستان‌ها جاری کنیم، عنوان کرد: امروز با توجه به هجمه اطلاعاتی که وجود دارد، کودکان و نوجوانان سردرگم هستند، به همین خاطر جای خالی الگوهای خوب و قهرمان‌هایی که به آن‌ها راه درست را نشان دهند، احساس می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: چه بهتر است اگر ما در داستان‌های مربوط به دوران دفاع‌مقدس، شخصیت‌ها را به گونه‌ای خلق کنیم که برای مخاطب قابل باور بوده و دور از دسترس نباشد تا کودکان احساس نزدیکی به آن‌ها داشته و تبدیل به الگوها و قهرمان‌های کودکان شوند که این آثار قطعاً تاثیرات مثبت زیادی در زندگی و اهداف آن‌ها خواهد داشت، به شرطی که در خلق این‌گونه آثار تلاش بیشتری داشته باشیم.
انتهای پیام
نظرات