احمد ذوالقدری‌ها در گفت‌گو با ایسنا، اظهار کرد: از آنجایی که بر اساس ماهیت بیماری‌های روانپزشکی، روند درمان این بیماری‌ها، زمان‌بر بوده و نیازمند مصرف طولانی‌مدت داروهای تجویزی است، یک باور عمومی نادرست در خصوص اعتیادآور بودن داروهای روانپزشکی شکل گرفته است.

وی خاطرنشان کرد: بیماری‌ها و اختلالات روانپزشکی بر اساس اینکه چه زمانی در فرد ایجاد شده و چه مدتی برای درمان آن مورد نیاز است، ماهیتی متفاوت از سایر بیماری‌ها دارند.

این روانپزشک، افزود: از سوی دیگر، اعتقاد به اعتیادآور بودن داروهای روانپزشکی از عدم اشرافیت به معنای اعتیاد سرچشمه می‌گیرد.

وی اظهار کرد: زمانی که فردی به یک ماده مخدر یا دارو اعتیاد پیدا می‌کند، با مصرف نکردن آن ماده یا دارو حالات و علائم خاصی به او دست می‌دهد که صرفا به دلیل قطع مصرف است ولی در بیماری‌های روانپزشکی اگر فردی داروی خود را به طور ناگهانی قطع کند دچار عوارضی می‌شود که ناشی از بازگشت بیماری است.

ذوالقدری‌ها خاطرنشان کرد: در صورت قطع مصرف موادمخدر و اعتیادآور، علائمی چون درد، خمیازه، بیقراری و ... مشاهده می‌شود در حالی که عوارض قطع داروهای روانپزشکی به دلیل کامل نشدن درمان اتفاق می‌افتد.

انتهای پیام