هر چقدر بیشتر روی اسکله چوبی بندرکیاشهر پیش بروید به دریا نزدیک‌تر می‌شوید، نسیم خنکی از سوی شمال، بوی نمک و دریا را بیشتر به مشامتان می‌رساند. لای نیزارها، درختان آب دوست توسکا قد کشیده‌اند. درختان به‌جامانده از جنگل‌های هیرکانی که از عصر یخبندان جان سالم به‌در برده‌اند.

 به نیمه‌های پل چوبی که می‌رسید، قایق‌های موتوری وسوسه‌تان می‌کنند که از ادامه پیاده‌روی دست بردارید و به جای برگشتن با پای پیاده، با قایق تالاب را دور بزنید و نسیم خنک دریا را از روی قایق موتوری بر گونه‌هایتان حس کنید.
 
مالک یکی از قایق‌های موتوری‌ می‌گوید: "تا دریا خیلی مانده، آب در این چند سال پس روی داشت و بعد از پل چوبی، باید وسعت زیادی را تا ساحل شنی طی کنید و به کنار ساحل برسید اما با ۴۰۰ هزار تومان، یک دور تا تالاب می‌رویم و بعد شما را نزدیک پارکینگ پیاده می‌کنم."

 
هوا هنوز روشن و چراغ‌های آویخته شده بر ستون‌های چوبی پل، خاموش است. از رنگ متفاوت برخی از چوب‌های کف و نرده‌های حفاظتی دیواره‌های پل چوبی و ستون‌های نگهدارنده چراغ‌ها می‌توان فهمید چوب‌های پوسیده پل را تعویض کرده‌اند. 
 
یکی از مسافرانی که از کرج برای دیدن پل چوبی کیاشهر آمده، می‌گوید: من دو سال پیش از پل چوبی بازدید داشتم، تخته کوب‌های قدمگاه پوسیده و بعضا افتاده بود و می‌ترسیدیم از پل عبور کنیم. خوشبختانه پل را مرمت کرده‌اند.

 
اسکله چوبی کیاشهر برای نخستین بار در دهه ۱۳۷۰ ساخته می‌شود. این پل چوبی از روی بخشی از تالاب بوجاق عبور کرده و به ساحل دریا می‌رسد. به دلیل رطوبت بالا و قرار گیری پایه‌های پل در آب، اسکله چوبی باید سالانه بازبینی، مرمت و نگهداری شود.

 سال ۱۳۸۶ یک بار پل چوبی کیاشهر مرمت شد اما با عدم بازبینی‌های مکرر، مهمترین جاذبه گردشگری کیاشهر، دچار آسیب جدی می‌شود و اسفندماه سال گذشته، فاز نخست مرمت پل چوبی کیاشهر در دستور کار شهرداری این شهر قرار می‌گیرد.
 
مرتضی عاطفی، شهردار کیاشهر در آئین بهره‌برداری از پل مرمت شده یادآور می‌شود؛ پل چوبی کیاشهر حدود ۶۰۰ متر طول دارد و در فاز نخست ۴۰۰ متر آن بازسازی شده است. این بهسازی شامل ایمن‌سازی حریم کناری و تامین روشنایی است و بالغ بر یک میلیارد و پانصد هزارتومان هزینه داشته است.

شهردار کیاشهر از ادامه پروژه مرمت خبر و وعده می‌دهد که سایت پرنده‌نگری در حاشیه تالاب احداث شود.
 
اسکله چوبی کیاشهر پس از مجموعه بزرگ و تاریخی اداره شیلات مهم‌ترین جاذبه گردشگری این بندر قدیمی است. جاذبه‌ای که در کنار تالاب بین‌المللی بوجاق گردشگران زیادی را به سمت خود جلب می‌کند.

 
وقتی پیاده از اسکله چوبی عبور کرده و به سمت دریا می‌روید آلاچیق‌های چوبی را خواهید دید که برای استراحت مسافران مهیا شده و گردشگران می‌توانند بدون پرداخت هزینه، شب‌ها نیز در کنار دریا بیتوته کنند.
 
نگهبان مجموعه اسکله چوبی می‌گوید: بهره‌مندی از این مجموعه رایگان است و شب‌ها نیز پاسبان شب داریم. علاوه بر آلاچیق اسکان مسافر، فضای بازی کودک، نمازخانه و بازارچه موقت هم در حاشیه ساحل دریا ایجاد شده است.
 
لابه‌لای آلاچیق‌ها بازارچه صنایع دستی برپاست و مردم محلی فرصتی دارند تا انواع محصولات محلی خود را به مسافران عرضه کرده و بفروشند و در میان سبدهای بافته شده از گیاه تالابی لی، عطر نان محلی و کاکایی که با کدو حلوایی پخته می‌شود، در فضا می‌پیچید.
 
من از روی اسکله چوبی بندر کیاشهر تالابی را می‌نگرم که در سال ۱۳۵۴ جزء تالاب‌های بین‌المللی و منطقه حفاظت شده معرفی می‌شود. تالابی با بالغ بر ۳۲۰۰ هکتار وسعت که اکنون بخش‌های زیادی از آن خشک شده و بیش از نام تالاب، عنوان پارک ملی و منطقه حفاظت شده را بر سینه‌اش کوبیده‌اند.
 
 بندر کیاشهر درست در مصب رودخانه سپیدرود قرار گرفته و روزگاری مهمترین مرکز صید ماهیان استخوانی و استحصال خاویار بوده است. حالا مصب همین رودخانه و اسکله چوبی‌اش یکی از جاذبه‌های گردشگری گیلان است.

انتهای پیام