به گزارش ایسنا، چین بی سر و صدا در حال تسلط بر انرژی بادی است که صنعت جهانی بزرگی به شمار می‌رود. این کشور در سال ۲۰۲۳ در دو سوم از کل ساخت جهانی سهیم بود و اکنون دارایی ۷۷ گیگاواتی دارد که بیش از ۱۰ برابر بیشتر از آمریکا به عنوان بزرگترین بازار بعدی است.

داده‌های واحد تحقیقات تخصصی بلومبرگ (NEF) نشان می‌دهد اروپا در سال گذشته، رکورد ۱۵.۳ گیگاوات را اضافه کرد که در مقایسه با حجم نصب شده در سال ۲۰۲۲، رشد ۱۶ درصدی داشت اما ۱۵.۳ گیگاوات اضافه شده، تنها ۴۰ درصد از حجم سالانه مورد نیاز برای دستیابی به هدف ۵۰۰ گیگاوات تا سال ۲۰۳۰ بود.

چین در حال تقویت پروژه‌های نیروی بادی خود در فراساحل و خشکی است. ظرفیت تاسیسات خشکی در سال میلادی گذشته، به ۶۹.۴ گیگاوات و ظرفیت فراساحلی به ۷.۶ گیگاوات که معادل ۶۷ درصد از ظرفیت پروژه‌های فراساحلی جهانی بود.

در این بین، غرب فقط می‌تواند نشسته و تماشا کند. آمریکا در سال ۲۰۲۳، به ۷.۲ گیگاوات ظرفیت نصب شده در خشکی رسید، در حالی که انگلیس فقط ۰.۶ گیگاوات را ثبت کرد.

انگلیس با ساخت ۱.۱ گیگاوات ظرفیت، برتری فراساحلی خود را از همه به جز چین حفظ کرد و با فاصله اندکی از هلند، آلمان و نروژ سبقت گرفت.

میزان پیشرفت چین از نظر توسعه نیروی بادی، به معنای واقعی کلمه به واسطه قابلیت‌های رو به رشد تولید توربین این کشور بوده است.

شرکت «گلد ویند» که که مقر آن در پکن است، ۱۶ گیگاوات توربین خشکی و فراساحلی در سال ۲۰۲۳ ساخت که تقریبا برابر با کل ظرفیت نیروی بادی انگلیس است، در حالی که شرکت چینی «اِنویژن» به عنوان دومین سازنده بزرگ، نصب‌ پروژه‌های جدید را بر مبنای سال به سال، به ۱۵.۴ گیگاوات در سال ۲۰۲۳ افزایش داد.

شرکت دانمارکی وِستاس که بزرگترین تولید کننده و تامین کننده توربین غربی است، برای سومین سال متوالی، با ۱۳.۴ گیگاوات، در رتبه سوم جهانی قرار گرفت و شرکت آمریکایی جنرال الکتریک، با ۸.۱ گیگاوات ظرفیت، در رتبه ایستاد.

از ۱۵ شرکت برتر عرضه کننده توربینهای بادی، ۱۰ شرکت چینی هستند و ۷۸.۴ گیگاوات از ۱۱۶ گیگاوات کل انرژی بادی جهانی تحویل داده شده در سال ۲۰۲۳ را تحویل داده اند.

و اساسا کل این نیروی بادی، در داخل مرزهای چین حفظ شده است.

گزارش بلومبرگ نشان می‌دهد برخلاف گستره جغرافیایی گسترده پروژه‌هایی که توسط تولیدکنندگان آمریکایی و اروپایی تغذیه می‌شوند، ۹۸ درصد از ظرفیت اضافه شده توسط سازندگان توربین چینی برای پروژه‌های داخلی استفاده شده است.

وِستاس سال گذشته، پروژه‌های مزرعه بادی را در ۳۳ کشور راه اندازی کرد و همچنین تنها ارائه دهنده اروپایی است که قراردادهایی را برای پروژه‌های چینی کسب کرده است.

آمریکا یک سیاست انزواگرایانه را در پروژه‌های توسعه خود بکار گرفته و ۴۳ درصد از ظرفیت توسعه یافته در داخل مرزهای این کشور مانده است.

بر اساس گزارش اویل پرایس، به نظر می‌رسد چین کاملا راضی بوده و توانسته نیازهای بادی خود را برآورده کرده و فرصتهای برون سپاری را نادیده گرفته است زیرا تولیدکنندگان غربی در ارائه قیمت رقابتی و در نتیجه دریافت سفارشات، شکست خورده اند.

انتهای پیام