به گزارش ایسنا، تقی دژاکام در یادداشتی در روزنامه جوان نوشت:آن شب برای پرسیدن نشانی یک حدیث به سراغ حاج‌آقا مجتبی تهرانی رضوان‌الله تعالی علیه رفته بودم. حاج‌آقا معمولاً بعد از نماز، دقایقی به مرور بحث آن جلسه می‌پرداخت و سپس حدود هفت، هشت دقیقه به پرسش‌های کسانی که کنار دستشان به‌ردیف نشسته بودند پاسخ می‌داد. جوابم را گرفتم و پس از تشکر بلند شدم تا بروم در میان جمعیت بنشینم. ایشان دستش را روی زانوی من گذاشت که یعنی بمان! گفت: شما در روزنامه کار می‌کنی دیگه؟ گفتم: بله. گفت: من این تذکر را به [یکی از سران روزنامه‌ها]هم داده‌ام؛ نکند کاری کنید که آبروی کسی را ببرید. از توصیه ناخواسته حاج‌آقا لذت بردم و پس از تشکر بلند شدم که باز دست روی زانوی من گذاشت و گفت: فهمیدی چی گفتم؟ نکند در روزنامه آبروی کسی را ببرید که خدا از هر چیز بگذرد از بردن آبرو نخواهد گذشت. دوباره تشکر کردم و.... این تذکر ایشان سه بار و هربار جدی‌تر از قبل تکرار شد و فهمیدم که ایشان به شدت نسبت به این موضوع و بردن آبروی افراد در رسانه‌ها حساس و ناراحت شده‌اند. 
در جریان برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، اتفاقی تلخ افتاد؛ اتفاقی که با رفتار نادرست سران یکی از فهرست‌ها آغاز شد و با مقابله به مثل سران و اعضا یا هواداران فهرست دیگر ادامه یافت و باز هم اعضا و هواداران فهرست اول و باز بقیه فهرست‌ها و افراد و طرفداران و حقوق‌بگیران و پروژه‌بگیران آن‌ها ادامه یافت تا آخرین لحظات قبل از برگزاری دور دوم انتخابات تهران و حتی تا همین الان که پس‌لرزه‌های این تکانه ادامه دارد. در این مثلاً افشاگری‌ها و انتسابات درست و نادرست و مستند و غیرمستند و واقعی و جعلی به افراد و گروه‌ها، هر دو سه طرف نهایت تلاش خودشان را کردند تا برگ بالاتری روی میز بگذارند و دیگری را شدیدتر مفتضح کنند. آن یکی علیه فهرست رئیس مجلس افشاگری می‌کند، آن دیگری فلان عدالتخواه را به دریافت مبالغ سنگین به اسم فرزند سه ساله‌اش و عدم پرداخت مالیات متهم می‌کند، دیگری حساب‌های بانکی مؤسسه سردمدار فهرست مقابل را با گردش مالی چندین ده میلیاردی رو می‌کند و..؛ و این راست و دروغ‌های درست و غلط و تهدید به شکایت از همه طرف‌ها تا لحظه نگارش این یادداشت ادامه دارد. 
این دقیقاً چیزی بود که رهبر فرزانه انقلاب اواخر سال گذشته در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری با تیزبینی، هشدار و تذکر داده و منتخبان جدید پارلمان را مخاطب قرار داده و گفته بودند: «سخنان اختلاف‌انگیز، دعوا راه‌انداختن‌ها و ستیزه‌گری‌های دشمن‌پسند موجب تلخ‌شدن شیرینی تشکیل مجلس جدید می‌شود» و افزوده بودند: «منتخبان مجلس جدید مراقبت کنند و نگذارند شیرینی تشکیل مجلس در کام مردم و فضای سیاسی باطراواتِ کشور تلخ شود، ضمن اینکه اگر مجلس دچار دعوا و ستیزه و مقابله و جبهه‌بندی‌های گوناگون شود، از کار اصلی خود باز می‌ماند.»
در حقیقت همان هشدار دیروز، همین نگرانی امروز و فرداست که نکند در مجلس آتی با همین حجم از کینه‌ورزی و اتهام‌پراکنی و تخریب مواجه باشیم و نمایندگان به جای رسیدگی به وضع مردم و حل مشکلات جاری کشور، به سند رو کردن علیه همدیگر و دعوا بپردازند. 
خوشبختانه بسیاری از سران و اعضای فهرست‌های گوناگون با خویشتنداری و نجابت به سکوت در برابر هجمه‌ها پرداختند که جای تشکر و قدردانی دارد، اما در هر صورت نگرانی از وضعیت مجلس آتی همچنان باقی است. 
حدود ده سال پیش نویسنده کتاب جانستانِ کابلستان در کتابش نوشت: «یک راننده تاکسی عضو امل، در لبنان به من می‌گفت که شما مگر انقلابتان مادر ندارد؟ چرا مثلِ دو دایه بر سرِ این نوزاد مجادله می‌کنید؟ هر دو راضی هستید به نصف‌شدنِ این نوزاد! بعد هم می‌گفت: به ایرانی‌ها بگو جدلِ شما در ایران، یعنی ذبح ما در لبنان.» اشاره به آن داوری امیرالمؤمنین علیه‌السلام که دو زن ادعای مادری یک کودک را داشتند و کوتاه هم نمی‌آمدند و حضرت راه حل را در نصف کردن کودک دانست، اما «مادر واقعی» تا این را شنید کوتاه آمد و گفت: مادر آن یکی زن است!
با تأسف بسیار باید گفت تنها چیزی که در مقصود آبروبَران این دو سه ماه وجود نداشته است همین سلامت انقلاب اسلامی و آبروی پاکان و خوبان این نظام است که دستخوش رسیدن آنان به قدرت به هر قیمت شده است. 
حالا راز تذکرات مکرر رهبر معظم انقلاب به مسئولان و کارگزاران نظام در مناسبت‌های مختلف این سال‌ها را می‌فهمیم که در ابتدای هر سخن، آن‌ها را به پاکیزه‌سازی اخلاق و تقویت معنویت و ارتباط آن‌ها با خداوند متعال را توصیه اکید کرده‌اند و رعایت نکردن آن را موجب خسران جدی در دنیا و آخرت دانسته‌اند. 
خدا کند همه اعم از ما اهالی رسانه (صداوسیما و روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها و سایت‌ها و توییتر و اینستاگرام و دیگر فضاهای مجازی و حقیقی) و به خصوص نمایندگان محترمی که به مجلس جدید راه یافته‌اند، همه اختلافات و خطاهای خود را کنار بگذارند و عزمشان را بر اصلاح وضعیت کشور و ارتقا و اعتلای ایران اسلامی معطوف کنند و اگر در آبروبری‌ها و ناروایی‌های اخیر دست داشته‌اند توبه کنند. یادمان باشد که خداوند متعال در سوره نصر، کسانی را که پیروز شده‌اند، توصیه به ذکر خداوند سبحان (فَسَبِّح) و استغفار از خطاهایی که در جریان پیروزی خود داشته‌اند (فاستغفرهُ) توصیه می‌کند و در این صورت امید می‌دهد که: اِنِهُ کانَ تَوّاباً. خداوند خیلی توبه‌پذیر است. این توصیه برای کسانی هم که رأی نیاورده و شکست خورده‌اند و حتی کسانی که به‌ناحق و بر اثر همین اتفاقات ناجوانمردانه از راهیابی به پارلمان بازمانده‌اند هم هست!