سید مصطفی موسوی‌نژاد در گفت‌وگو با ایسنا، درباره شعار سال ۱۴۰۳ که از سوی مقام معظم رهبری «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام‌گذاری شده است، اظهار کرد: مشکل اصلی اقتصاد کشور، ضعف در تولید است. اگر تولید رونق پیدا کند، علاوه بر ثروت‌آفرینی، باعث کاهش وابستگی به واردات خواهد شد. در حال حاضر، بخشی از نیازهای داخلی از طریق واردات تأمین می‌شود، اما در صورت تولید داخلی این کالاها، درآمدهای ارزی کشور دیگر صرف واردات نخواهد شد و می‌تواند در زیرساخت‌های اقتصادی سرمایه‌گذاری شود.

وی افزود: افزایش تولید به توسعه صادرات نیز کمک می‌کند. اگر کشور بتواند مازاد تولید خود را صادر کند، درآمدهای ارزی افزایش یافته و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها تسهیل می‌شود. به عنوان مثال، تکمیل کریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب می‌تواند منبع جدیدی از درآمدهای ارزی برای کشور ایجاد کند.

سرمایه‌گذاری در تولید؛ مردمی‌سازی و رفع موانع اقتصادی

موسوی‌نژاد در ادامه با تأکید بر اینکه سرمایه‌گذاری در تولید نباید صرفاً به سرمایه‌گذاری خارجی محدود شود، گفت: تأکید مقام معظم رهبری بر سرمایه‌گذاری مردم در تولید است. در حال حاضر، سرمایه‌های عظیمی در داخل کشور وجود دارد که به سمت بازارهای غیرمولد مانند دلار، طلا، خودرو و مسکن هدایت شده‌اند. برای جذب این سرمایه‌ها به تولید، چند پیش‌شرط لازم است.

وی ادامه داد:یکی از مهم‌ترین اقدامات، ایجاد ثبات در اقتصاد کلان است. اگر مردم احساس کنند که بازار بی‌ثبات است، به سمت سوداگری در دارایی‌های مختلف سوق داده می‌شوند. برای نمونه، اگر فردی ابتدای سال سرمایه خود را در بازار طلا قرار داده باشد، ممکن است تا پایان سال بیش از ۱۰۰ درصد سود کند، در حالی که سود سرمایه‌گذاری در تولید ممکن است نهایتاً ۳۰ تا ۴۰ درصد باشد. بنابراین، دولت باید تمام تلاش خود را برای ایجاد ثبات اقتصادی انجام دهد.

این کارشناس اقتصادی افزود: مجلس نیز باید هرچه زودتر قانون مالیات بر عایدی سرمایه را تصویب کند. این قانون با وضع مالیات مضاعف بر سوداگری در بازارهایی مانند طلا، ارز و مسکن، باعث می‌شود که سود این فعالیت‌ها کاهش یابد و سرمایه‌گذاری در تولید جذاب‌تر شود.

موسوی‌نژاد در ادامه تأکید کرد: علاوه بر دولت و مجلس، مردم نیز باید بدانند که سوداگری اگرچه ممکن است سود کوتاه‌مدتی داشته باشد، اما در بلندمدت به ضرر اقتصاد کشور و در نهایت خودشان تمام خواهد شد. افزایش سوداگری در بازارهای غیرمولد باعث می‌شود که هزینه‌های زندگی افزایش یافته و فشار بیشتری بر اقشاری که در این بازارها فعالیتی ندارند، وارد شود.

لزوم تعریف پروژه‌های سودمند برای جذب سرمایه‌های مردمی

وی در خصوص روش‌های جذب سرمایه‌های داخلی به تولید گفت: یکی از راهکارها، تعریف پروژه‌های سودمند در حوزه‌های مختلف است. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاری در حوزه‌های نفت، گاز و پتروشیمی می‌تواند بسیار سودآور باشد. اگر مردم در این پروژه‌ها سهام‌دار شوند، هم سرمایه‌هایشان در بخش تولید به کار گرفته می‌شود و هم کشور از ناترازی‌های انرژی رهایی پیدا می‌کند.

وی افزود: در حوزه برق نیز می‌توان با ایجاد ارتباط بین صنعت و انرژی‌های تجدیدپذیر، شرایطی فراهم کرد که سرمایه‌گذاری در این بخش توجیه اقتصادی داشته باشد. در حال حاضر، بسیاری از صنایع به دلیل کمبود برق، ناچار به تعطیلی موقت می‌شوند. اگر مردم بتوانند نیروگاه‌های خورشیدی احداث کرده و برق تولیدی را مستقیماً به صنایع بفروشند، هم مشکل صنعت حل می‌شود و هم انگیزه‌ای برای سرمایه‌گذاری در این بخش ایجاد خواهد شد.

سرمایه‌گذاری خارجی و کاهش وابستگی به مذاکرات

این کارشناس اقتصادی در پایان درباره سرمایه‌گذاری خارجی اظهار کرد: ما نباید سرمایه‌گذاری خارجی را صرفاً به مذاکرات وابسته کنیم. با وجود شرایط تحریمی و محدودیت‌های ناشی از لیست سیاه FATF، ایران در سال‌های اخیر توانسته است رکورد سرمایه‌گذاری خارجی پس از انقلاب را بشکند. این نشان می‌دهد که می‌توان با کشورهایی که هم‌اکنون با آن‌ها ارتباط داریم، روابط اقتصادی مؤثری برقرار کرده و سرمایه‌گذاری خارجی را جذب کرد، بدون آنکه منتظر نتایج مذاکرات بین‌المللی بمانیم.

انتهای پیام