زهرا حیدری در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه خودمراقبتی در جنبه‌های مختلف جسمی، اجتماعی، معنوی و روانی حائز اهمیت است، اظهار کرد: خودمراقبتی روانی به معنای توانایی مدیریت و سازگاری با عوامل استرس‌زای زندگی است که از آن با عنوان مهارت تاب‌آوری یاد می‌شود.

وی افزود: زمانی که در اثر فشار مشکلات زندگی مانند فنری شده‌ایم که در فشرده‌ترین حالت خود قرار دارد، مهارت تاب‌آوری به ما کمک می‌کند به حالت عادی برگردیم و مشکلات و استرس‌های زندگی را مدیریت کنیم. 

این روانشناس با اشاره به اینکه مهارت تاب‌آوری هم از خانواده به فرزندان منتقل می‌شود و هم اکتسابی و قابل یادگیری است، گفت: وقتی والدین با بروز هر مشکلی، عصبانی و ناراحت می‌شوند یا خودزنی می‌کنند یا به مصرف سیگار و مواد مخدر پناه می‌برند، فرزندان هم ناخودآگاه از این ویژگی‌های شخصیتی الگوبرداری می‌کنند.

او خاطرنشان کرد: ولی این بدان معنا نیست که اگر کسی در چنین خانواده‌ای رشد کرد نتواند مشکلات زندگی را مدیریت کند زیرا چنین فردی هم می‌تواند با یادگیری مهارت تاب‌آوری و تقویت این مهارت در خود با استرس‌ها و مشکلات زندگی مقابله کند.

حیدری در خصوص عواملی که به تقویت تاب‌آوری کمک می‌کند، گفت: تنظیم هیجانات، مدیریت استرس‌ها، کنترل خشم، جرأت‌مندی و رفتار قاطعانه از جمله عوامل تقویت.کننده‌ تاب‌آوری است و رفتارهای منفعلانه مثل قهر کردن، بی‌محلی کردن یا اجتناب و دوری از موقعیت‌های روبرویی با افرادی که باعث ناراحتی ما شده‌اند به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.

وی در ادامه اظهار کرد: زمانی که فردی از کسی در مورد موضوعی ناراحت است باید با رفتار قاطعانه آن موضوع را با طرف مقابل مطرح کرده و ناراحتی خود را ابراز کند و در مورد اینکه چه برداشتی از رفتار او کرده و الآن چه احساسی دارد گفت‌وگو کند.

این روانشناس در ادامه به بحث خودمراقبتی معنوی پرداخت و گفت: از آن‌جایی که انسان‌ها فطرتاً خداجو هستند، اتصال به پروردگار باری تعالی به عنوان قدرت مطلق، فطرت خداجوی آنها را اقناع و خرسند کرده و ناامیدی آنان را به امید و اندوه آنان را به شادی مبدل می‌کند.

وی در خصوص خودمراقبتی اجتماعی نیز تصریح کرد: این نوع خودمراقبتی به میزان ارتباط مؤثر افراد با اطرافیانشان و گستردگی شبکه ارتباطات آنان مرتبط است. یعنی اگر فرد، کسانی را در اطراف خود داشته باشد که بتواند ناراحتی و مشکلات خود را با آنان در میان بگذارد در خودمراقبتی اجتماعی موفق بوده است.

حیدری، خودمراقبتی جسمی را از دیگر ابعاد خودمراقبتی عنوان کرد و افزود: همه‌ ما برای داشتن حال خوب و لذت بردن از زندگی باید بخشی از شبانه‌روز را به سلامتی جسمی خودمان اختصاص دهیم و از ورزش، رژیم غذایی، نظافت و مواردی از این دست برای خودمراقبتی جسمی غفلت نکنیم.

این روانشناس اظهار کرد: اگر وقت خود را تمام و کمال صرف مراقبت از اطرافیان کنیم و خوشحالی آنان را در اولویت قرار دهیم و از خودمان غافل شویم، رفته‌رفته توانایی و انرژی و انگیزه خود را از دست می‌دهیم و همچنین نمی‌توانیم نقش‌های خود (مثل همسری، پدر یا مادری، فرزندی و خواهر یا برادری) را در زندگی به درستی ایفا کنیم.

انتهای پیام