به گزارش ایسنا، دکتر «الودی بوزبیب»(Elodie Bouzbib)، پژوهشگر «دانشگاه دولتی ناوارا»(UPNA) به همراه «ایوسون ساراسات»(Iosune Sarasate)، «اونای فرناندز»(Unai Fernández)، «مانوئل لوپز آمو»(Manuel López-Amo)، «ایوان فرناندز»(Iván Fernández)، «اینیگو ازکوردیا»(Iñigo Ezcurdia) و «آسیر مارزو»(Asier Marzo) برای اولین بار موفق شد تصاویر گرافیکی سه‌بعدی تنظیم‌شده با دست را نمایش دهد.

به نقل از یورک‌الرت، بوزبیب گفت: آنچه در فیلم‌ها می‌بینیم و هولوگرام می‌نامیم، معمولا نمایش‌های حجمی هستند. کارهای ما گرافیک‌هایی هستند که در هوا ظاهر می‌شوند و بدون نیاز به استفاده از عینک واقعیت مجازی می‌توان آنها را از زوایای گوناگون مشاهده کرد. به آنها گرافیک سه‌بعدی واقعی می‌گویند. آنها به ویژه از این نظر جالب هستند که پارادایم «بیا و تعامل داشته باش» را مجاز می‌کنند؛ به این معنی که کاربران به سادگی به یک دستگاه نزدیک می‌شوند و استفاده از آن را آغاز می‌کنند.

پژوهشگران در مقاله این پژوهش نوشتند: نمونه‌های اولیه تجاری نمایشگرهای حجمی مانند نمونه‌های «Voxon Photonics» یا «Brightvox» در حال حاضر وجود دارند اما هیچ کدام اجازه تعامل مستقیم با هولوگرام‌ها را نمی‌دهند.

به گفته مارزو، تعامل مستقیم به این معناست که بتوانیم دستان خود را برای گرفتن و کشیدن اشیاء مجازی وارد کنیم. او می‌افزاید: ما به تعامل مستقیم با تلفن‌هایمان عادت داریم، جایی که روی یک دکمه ضربه می‌زنیم یا یک سند را مستقیماً با انگشت خود روی صفحه می‌کشیم - این برای انسان طبیعی و شهودی است. این پروژه ما را قادر می‌سازد تا از این تعامل طبیعی با گرافیک سه‌بعدی برای استفاده از توانایی‌های ذاتی خود در بینایی و دستکاری سه‌بعدی استفاده کنیم.

نمایشگرهای حجمی دارای یک صفحه نوسانی سریع به نام «دیفیوزر»(Diffuser) هستند. تصاویر به صورت هم‌زمان با سرعت بالا (۲۸۸۰ تصویر در ثانیه) پخش می‌شوند. به لطف تداوم دید، تصاویری که در ارتفاع‌های گوناگون روی دیفیوزر پخش می‌شوند، به طور کامل قابل درک هستند.

به گفته این گروه پژوهشی، مشکل اینجاست که دیفیوزر معمولا سفت است و اگر هنگام نوسان با دست ما تماس پیدا کند، ممکن است بشکند یا به بروز آسیب منجر شود. پژوهشگران برای رفع این مشکل، پس از آزمایش خواص نوری و مکانیکی مواد گوناگون، دیفیوزر سفت را با یک دیفیوزر الاستیک جایگزین کردند. بوزبیب گفت: چالش این است که مواد الاستیک تغییر شکل می‌دهند و به تصحیح تصویر نیاز دارند.

این نوآوری، روزنه‌های جدیدی را برای تعامل با گرافیک‌های سه‌بعدی می‌گشاید و به کاربران امکان می‌دهد تا اشیای مجازی را به طور طبیعی درک و تنظیم کنند. پژوهشگران در ادامه مقاله خود نوشتند: به عنوان مثال، به گرفتن یک مکعب بین انگشت اشاره و شست برای حرکت دادن و چرخاندن آن یا شبیه‌سازی راه رفتن روی سطح با استفاده از انگشت اشاره و انگشت حلقه توجه کنید.

در ادامه مقاله این پژوهش آمده است: نمایشگرها و تلفن‌های همراه برای کار کردن، یادگیری یا سرگرمی در زندگی ما وجود دارند. داشتن گرافیک سه‌بعدی که بتوان آن را مستقیما تنظیم کرد، در آموزش کاربرد دارد. به عنوان مثال، می‌توان از آن برای تجسم و مونتاژ قطعات یک موتور استفاده کرد. علاوه بر این، چندین کاربر می‌توانند بدون نیاز به هدست واقعیت مجازی با یکدیگر تعامل داشته باشند. این روش می‌تواند به‌ویژه در موزه‌ها سودمند باشد و کمک کند که بازدیدکنندگان به سادگی به محتوا نزدیک شوند و با آن در تعامل قرار بگیرند.

انتهای پیام