به گزارش ایسنا، شهین جهانگیری نماینده ارومیه به مسعود پزشکیان رییس جمهور به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
برادر گرامی جناب آقای دکتر پزشکیان
ریاست محترم جمهور
سلام علیکم
امروز به عنوان نماینده مردم شهرستان ارومیه، به عنوان یک زن، یک مادر و به عنوان شهروندی که آینده فرزندانش را در گرو حفظ طبیعت میداند، این نامه را برای شما می نویسم. موضوعی که درباره آن صحبت می‌کنم، نه یک بحث انتزاعی، بلکه هشداری است تاریخی: «دیروز دریاچه ارومیه، امروز آبشار سوله‌دوکه‌ل».
اگر از فاجعهٔ دریاچه ارومیه درس نگرفتیم که گویا هنوز نگرفتیم، حداقل امروز به صدای طبیعت و صدای مردم گوش دهیم!
رئیس جمهور محترم
دریاچه ارومیه را به بهانه توسعه کشاورزی و با سدسازی‌های غیرکارشناسی نابود کردیم. نتیجه چه شد؟ بیابان‌زایی، ریزگردهای سمی، مهاجرت هزاران خانواده و هزاران تبعات منفی دیگر وحالا می‌خواهیم همین اشتباه را با آبشار «سوله‌دوکه‌ل» تکرار کنیم. آیا توسعه‌ای که طبیعت را نابود کند، واقعا توسعه است؟ عجیب است که بر سر دریاچه ارومیه که در حال مرگ است به نظاره ایستاده‌ایم و برای مرگ یا به عبارت بهتر، کُشتن آبشار سوله‌دوکه‌ل در حال برنامه‌ریزی و البته تخصیص بودجه هستیم.
جناب آقای رئیس جمهور
آبشار سوله‌دوکه‌ل، ارث پدری ما نیست؛ امانتی است برای نوه‌های ما. حالا می‌خواهیم با انحراف مسیر رودخانه و نابودی آبشار، این امانت را به نیروگاهی ۴ مگاواتی تبدیل کنیم؟!
- آیا می‌دانید با تقسیم آب و کاهش دبی رودخانه، «آبشار غُبار» که نامش از مه پرعظمتش گرفته شده، به یک جوی خشک تبدیل می‌شود؟
- آیا می‌دانید این منطقه با ۸۰ هزار نفر جمعیتِ کشاورز، هنوز از آبیاری مکانیزه محروم است؟ چرا به جای حل این مشکل، به فکر تخریب زیست‌بومش هستید؟
جناب آقای رئیس جمهور
سند آمایش سرزمین، توسعهٔ این منطقه را بر پایه کشاورزی و گردشگری ترسیم کرده است. اما واقعیت امروز چیست؟
- در کشاورزی، هنوز به استانداردهای مکانیزه نرسیده‌ایم.
- در گردشگری، سرمایه‌گذاری زیرساختی صورت نگرفته است. تنها دارایی باقی‌مانده، طبیعت بکری است که آبشار سوله‌دوکه‌ل نماد و قلب تپنده‌ی آن است. به جای بهره‌برداری پایدار از این ظرفیت، می‌خواهیم آن را برای تولید ۴ مگاوات برق نابود کنیم؟! ۴ مگاوات برق در برابر نابودی یک اکوسیستم بی‌نظیر – آیا این معامله، حتی از نظر اقتصادی توجیه دارد؟
آقای دکتر پزشکیان
نود درصد مردم این منطقه کشاورزند. آنها قرن‌ها با این آبشار زندگی کرده‌اند. آنها امروز می‌پرسند:
- چرا بدون مطالعهٔ اقتصادی و زیست‌محیطی، حق حیات طبیعت و معیشت ما را می‌گیرید؟
- چرا به جای نیروگاه‌های مخرب، روی اکوتوریسم و آبیاری مکانیزه سرمایه‌گذاری نمی‌کنید؟
توسعه‌ای که مردم محلی را نادیده بگیرد، هرگز توسعه نیست.
جناب آقای رئیس جمهور
۱. آیا پروژهٔ تخریب آبشار، تأییدیه زیست‌محیطی دارد؟ اگر دارد، چگونه و با کدام ارزیابی مستقل؟
۲. آیا می‌دانید نابودی این آبشار، صنعت گردشگری منطقه را برای همیشه دفن می‌کند؟
۳. چرا به جای این طرح، از سد سیلوانا که در همین منطقه وجود دارد، برای تولید برق استفاده نمی‌شود؟
جناب آقای رئیس جمهور
اینجانب به عنوان نماینده مردم منطقه و به عنوان یک مادر که خود را نه فقط پاسخگوی فرزندانم، بلکه پاسخگوی نسل‌های آینده می‌بینم، به جای شتابزدگی، این مسیر را پیشنهاد می‌کنم:
- توقف فوری طرح تا تشکیل کارگروهی متشکل از اکولوژیست‌ها، اقتصاددانان، و نمایندگان مردم محلی.
- سرمایه‌گذاری روی اکوتوریسم پایدار: ساخت اقامتگاه‌های بوم‌گردی، مسیرهای کوهنوردی و حفظ آبشار به عنوان جاذبهٔ ملی.
- اجرای آبیاری مکانیزه برای نجات کشاورزی منطقه
طبیعت با بخشنامه و دستور و لودر رام نمی‌شود؛ هرچه بیشتر آن را بفشاریم، خروشان‌تر می‌شود. خشن‌تر می‌شود و بالاخره ما را مانند دریاچه ارومیه به تمنا و تقلا می‌افکند. البته این تمناها هم نوشداروی بعد از سهراب هستند و فایده چندانی ندارند.
اگر امروز آبشار سوله‌دوکه‌ل را نابود کنیم، فردا فرزندانمان از ما خواهند پرسید:
چرا وقتی می‌توانستید نگهبان و امانت‌دار باشید، بی‌رحم و بی‌ملاحظه شدید؟
بیایید پاسخ‌مان به تاریخ، افتخارآمیز باشد! باید امروز ثابت کنیم که پیام دریاچه ارومیه را واقعاً دریافت کرده‌ایم.
بیایید سوله‌دوکه‌ل را نجات دهیم تا یک ایران را برای همه نسل‌ها خشنود و مفتخر کنیم.»
انتهای پیام
نظرات