جعفر رحمانی شمسی در یادداشتی با عنوان «بهره‌وری می‌تواند منابع جدید مجازی به ما هدیه بدهد»، اظهار می‌کند:
«نیروگاه، میدان گازی، طرح انتقال آب، چاه نفت و پالایشگاه، همه می‌توانند مجازی باشند!
در نگاه سنتی برای جبران ناترازی‌ها باید به ایجاد زیرساخت‌های جدید مانند نیروگاه، میدان گازی، چاه نفت، خط انتقال آب و پالایشگاه، دست زد اما دنیای امروز راهکار هوشمندانه‌تری دارد؛ صرفه‌جویی و افزایش بهره‌وری و این یعنی خلق منابع جدید.
۱. صرفه‌جویی در گاز = میدان گازی مجازی
ایران سالانه بیش از ۲۵۰ میلیارد مترمکعب گاز مصرف می‌کند و صرفه‌جویی ۱۰ درصدی در این حوزه یعنی ۲۵ میلیارد متر مکعب گاز در سال که معادل برداشت از یک میدان گازی متوسط و این یعنی توسعه یک میدان گازی مجازی.
2. صرفه‌جویی در برق = نیروگاه مجازی
در پیک تابستان، مصرف برق کشور به ۷۰ هزار مگاوات می‌رسد و این در حالیست که کاهش 10 درصدی مصرف برق معادل 7000 مگاوات صرفه‌جویی و معادل توان تولید ۷ نیروگاه بزرگ است.
نیروگاه مجازی یعنی تولید برق بدون دود، بدون سوخت و بدون ساخت و ساز.
۳. صرفه‌جویی در آب = طرح انتقال آب مجازی
مصرف سالانه آب کشور حدود ۹۰ میلیارد مترمکعب است و صرفه‌جویی ۱۰ درصدی آن یعنی ۹ میلیارد مترمکعب آب که معادل ده‌ها طرح عظیم انتقال بین حوضه‌ای یا انتقال آب از دریاست.
به عبارتی طرح انتقال آب مجازی یعنی تعیین تأمین آب بدون تنش زیست‌محیطی و اجتماعی.
۴. صرفه‌جویی در بنزین و گازوئیل = چاه نفت و پالایشگاه مجازی
روزانه در ایران بیش از ۱۱۰ میلیون لیتر بنزین و ۱۲۰ میلیون لیتر گازوئیل مصرف می‌شود در حالی که صرفه‌جویی ۱۰ درصدی یعنی روزانه بیش از ۱۱ میلیون لیتر بنزین و ۱۲ میلیون لیتر گازوئیل که معادل تولید روزانه چندین حلقه چاه نفت و ظرفیت چند پالایشگاه است.
این صرفه‌جویی معادل بیش از ۸ میلیارد لیتر بنزین و گازوئیل در سال یعنی چند چاه نفت و چند پالایشگاه مجازی.
جمع‌بندی نشان می‌دهد بهره‌وری مساوی است با خلق منابع جدید مجازی.
در عصر بحران منابع، بهره‌وری دیگر انتخاب نیست بلکه یک ضرورت استراتژیک است و با صرفه‌جویی هوشمندانه می‌توانیم نیروگاه، میدان گازی، طرح انتقال آب، چاه نفت و پالایشگاه را مجازی بسازیم؛ اما ارزان‌تر، سریع‌تر و پایدارتر.»
انتهای پیام
نظرات