در یادداشت دکتر سعید پورعلی آمده است: این یادداشت کوتاه در تکریم خدمات فرهنگی و رسانه‌ای عزت الله چنگایی و به بهانه برگزاری بزرگداشت او در هفته هنر انقلاب اسلامی نوشته شده است.

نوشتن در باره خدمات فرهنگی چنگایی را برای خودم فریضه می‌دانم. در مدت کوتاه آشنایی با جناب چنگایی او را انسانی دردمند، وطن دوست، امیدوارم، پرانگیزه و با ریشه‌های عمیق فرهنگی در سرزمین مفرغ و بلوط یافتم. قدر او را باید دانست و به پاس خدمات پر دامنه و مستمرش به دیار لرستان تمام قد ایستاد.

عزت الله چنگایی، روزنامه‌نگار پیشکسوت لرستانی، از چهره‌های تأثیرگذار رسانه‌ای در غرب ایران است که سال‌ها با قلمش در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی منطقه حضور داشته است. او از آن دست نویسندگانی بوده که رسالت روزنامه‌نگاری را فراتر از اطلاع‌رسانی صرف می‌داند و همواره بر مسئولیت اجتماعی قلم، حفظ اعتماد عمومی و نقش رسانه در توسعهٔ پایدار تأکید کرده است.

برای او قلم، سلاح بی‌خشی است که می‌تواند هم زخم بزند و هم درمان کند. بارها گفته است که روزنامه‌نگار نباید به دنبال جنجال یا حاشیه باشد، بلکه باید روایت‌گرِ راستینِ رنج‌ها و امیدهای مردمش باشد. 

از دید او نوشتن از لرستان فقط گزارش‌دادن از مشکلات نیست، بلکه کشف ظرفیت‌های ناشناختهٔ این سرزمین است. چنگایی عمیقاً باور دارد که روزنامه‌نگارانِ متعهد می‌توانند پلِ اعتماد بین مردم و حاکمیت باشند. در جامعه‌ای مثل لرستان که گاه سیاست‌زدگی و کم‌اعتمادی تاریخی وجود دارد، رسانه‌ها نقش کلیدی در بازسازی این اعتماد دارند. 

او همیشه از رسانه‌های محلی به عنوان بازوی توسعهٔ منطقه یاد می‌کند و معتقد است اگر رسانه‌های محلی قدر ببینند، می‌توانند جلوی بسیاری از ناعدالتی‌ها را بگیرند.

یکی از دغدغه‌های همیشگی او، انتقال تجربه به نسل تازه‌نفس روزنامه‌نگاران است. بارها هشدار داده که جوان‌ترها گاهی به دام خبرنگاری سطحی، سیاه‌نمایی یا تبعیت از جریان‌های سیاسی می‌افتند. از نظر او، روزنامه‌نگار جوان لرستانی باید:تاریخ شفاهیِ منطقه را بداند و از کلیشه‌سازیِ منفی دربارهٔ لرستان بپرهیزد و بداند که هر خبری که می‌نویسد، آیندهٔ اجتماعیِ مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

چنگایی از آن جمله روشنفکرانی است که کمتر دیده شده‌اند، اما تأثیرشان ماندگار بوده است. اگر دنبال نوشته‌هایش بگردید ردپایش را در روزنامه‌های محلی دهه‌های ۷۰ و ۸۰، یا در میان گفت‌وگوهای قدیمی با فعالان فرهنگی لرستان پیدا خواهید کرد. شاید بهترین جمله‌ای که بتوان از او نقل کرد این باشد: "قلمی که درد مردم را ننویسد، به قلمرو فراموشی سپرده می‌شود.

انتهای پیام