به گزارش ایسنا، سروش بامداد در یادداشتی با این مقدمه نوشت: این مرد که پیراهن شماره ۱۴ را در تیم کارگری ایران پوشیده و می‌خواهد در مقابل تیم پیشکسوتان وارد زمین مسابقه شود و فوتبال و در واقع فوتسال بازی کند. مسعود پزشکیان رییس جمهوری ایران است که ۷۰ سالگی را هم پشت سر گذاشته و در آغاز دهۀ هشتم عمر است. (مناسبت آن هفته کارگر است و سرپرست تیم کارگری وزیر کار و سرپرست تیم پیش‌کسوتان هم وزیر ورزش).

   البته این اولین تصویر رییس جمهوری ایران با لباس فوتبال (‌فوتسال) نیست. او قبلا و وقتی نماینده تبریز در مجلس بود نیز در تیم فوتبال بازی می‌کرد و اتفاقا تشریفاتی هم نه و خیلی هم جدی می‌گرفت!

  این عکس با قبلی‌ها اما از ۴ منظر متفاوت است: نخست این که نه به عنوان نماینده تبریز که در مقام رییس جمهوری ایران است. درحالی که آن زمان همان قدر مورد توجه قرار می‌گرفت که مثلا نماینده وقت تهران: علی مطهری.
   دوم به این خاطر که دفعات قبل سن کمتری داشت و مهر ۱۴۰۳ او ۷۰ ساله شده و طبعا هر چه سن بالاتر می‌رود فعالیت‌های بدنی و ورزشی بیشتر جلب توجه می‌کند.

  سوم از این حیث که به عنوان نماینده نمی‌توانست علایق ورزشی خود را جز در قالب سؤال و نطق و رأی در مجلس ابراز کند اما حالا رییسِ وزیر ورزش به عنوان متولی ورزش است و انتظارات فوتبالی و ورزشی هم از او شکل گرفته است.

 چهارم این که ترجیح داده در تیم کارگران بازی کند. حتی اگر گفته شود نمادین است و اینها برای کارگران نان و آب نمی‌شود اما باز بهتر از شعارها و سخن‌رانی‌های تکراری است و امری مدرن است و نشانی از احترام به کارگران که اگر در قالب اجازه تشکیل سندیکاهای مستقل هم جلوه کند مدرن‌تر هم می‌شود.
   با این همه مسعود پزشکیان اولین رییس جمهوری ایران نیست که اهل فوتبال/فوتسال است. محمود احمدی‌نژاد هم گاه پا به توپ می‌شد و حتی یک بار به اتفاق رییس جمهوری بولیوی که به تهران آمده بود.
  پا به توپ شدن رییس جمهور خوب است چون به جز احمدی‌نژاد و اولین و دومین رییس جمهوری ایران که مجموعا کمتر از دو سال در این سمت بودند دیگر رییسان جمهوری را با لباس روحانیت می‌شناسیم و حتی با لباس غیر روحانی هم دیده نمی‌شدند چه رسد به لباس ورزشی (‌البته آیت‌الله خامنه‌ای و هاشمی رفسنجانی در جبهه‌ها لباس نظامی می‌پوشیدند).
   جدای این موارد آنها که بازی مسعود پزشکیان را دیده‌اند می‌گویند مثل احمدی‌نژاد دوست دارد فوروارد باشد و گل بزند و اشتیاق گل دارد.‌ بازی اصلی او اما در میدان‌های دیگر است. گل‌هایی که باید به ثمر برساند تا مردم ایران خاصه کارگران روزگار را با آسودگی و نه نگرانی پشت سر گذارند. 

  انتهای پیام