به گزارش ایسنا، سرمایه‌گذاران در بحبوحه عدم قطعیت ناشی از تعرفه‌ها و سیاست‌های متغیر ترامپ، اعتماد خود را از دست می‌دهند و این امر، تلاش رئیس‌جمهور آمریکا برای سلطه انرژی ایالات متحده را تضعیف می‌کند.

ترامپ در مبارزات انتخاباتی خود، مکررا از شعار «حفاری کن، عزیزم، حفاری کن» استفاده کرد و در اولین روز ریاست‌جمهوری خود در ۲۰ ژانویه، برای به حداکثر رساندن تولید در آمریکا که بزرگترین تولیدکننده نفت و گاز جهان است، اقدام کرد.

با این حال، سیاست تجاری حمایت‌گرایانه او، پیش‌بینی‌های رشد تقاضا برای نفت را کاهش داده است و کاهش قیمت‌های بین‌المللی انرژی، چشم‌انداز این صنعت را تیره کرده است.

قیمت‌ نفت آمریکا به حدود ۶۰ دلار در هر بشکه کاهش یافته که پایین‌ترین قیمتی است که از زمان همه‌گیری کرونا دیده شده و پایین‌تر از سطح ۶۵ دلاری است که بسیاری از تولیدکنندگان نفت می‌گویند برای کسب درآمد به آن نیاز دارند.

بیش از نیمی از این کاهش، از زمان «روز آزادی» ترامپ در دوم آوریل رخ داده است؛ زمانی که او حداقل ۱۰ درصد تعرفه بر تمام واردات به آمریکا اعلام کرد و انتظارات برای کند شدن اقتصاد جهانی را برانگیخت.

بن کاهیل، مدیر مرکز تحلیل سیستم‌های انرژی و محیط زیست در دانشگاه تگزاس در آستین، گفت: به لطف تعرفه‌ها و عدم قطعیت سیاست‌ها، فضای کلان بسیار بدتر شده است. وی افزود: تسلط بر انرژی نیازمند اعتماد سرمایه‌گذاران است.

دولت ترامپ همچنین تحریم‌هایی را علیه فروش نفت ایران، اعمال کرده است. در حالی که این تحریم‌ها تا حدودی از قیمت نفت حمایت کردند، اما به عدم قطعیت بازار افزودند.

با استناد به تعرفه‌های آمریکا، پیش‌بینی‌کنندگان در سراسر جهان، از جمله اداره اطلاعات انرژی آمریکا، آژانس بین‌المللی انرژی، اوپک و بانک‌های بزرگ، پیش‌بینی‌های خود از قیمت نفت و رشد تقاضا را کاهش داده‌اند.

 تصمیم اوپک پلاس برای تسریع افزایش تولید در بهار امسال، سقوط قیمت را تشدید کرد. با این حال، ترامپ تنها چند روز پس از روی کار آمدن، از عربستان سعودی و اوپک خواست که قیمت نفت را کاهش دهند.

در نتیجه‌ کاهش قیمت، تولیدکنندگان نفت آمریکا که در آوریل، حدود ۱۳.۴ میلیون بشکه در روز تولید می‌کردند و انتظار می‌رود تولیدشان در سال ۲۰۲۵، به ۱۳.۵ میلیون بشکه در روز برسند، در حال حاضر حفاری چاه‌های جدید را متوقف کرده‌اند.

رو پترسون، مدیرعامل سابق شرکت نفتی «بیسیک انرژی سرویس» و شریک مدیریتی «مارودر کپیتال»، در پستی در لینکدین نوشت: به نظر می‌رسد ترامپ و تیم انرژی او فکر می‌کنند تولیدکنندگان آمریکایی از عدم قطعیتی که ایجاد شده است، عبور خواهند کرد. آنها این کار را نخواهند کرد و امید به اینکه این کار را انجام دهند، محاسبه‌ ضعیفی است.

عملکرد بهتر گاز طبیعی

گاز طبیعی و گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی)، در دوران ترامپ، عملکرد بهتری نسبت به نفت خام داشته‌اند.

ترامپ در اولین روز ریاست‌جمهوری خود، دستور از سرگیری صدور مجوزهای صادرات ال‌ان‌جی را صادر کرد که در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن متوقف شده بود و لغو مقررات زیست‌ محیطی را آغاز کرد که پروژه‌ها را کند کرده بود.

چندین شرکت در ماه‌های اخیر، از سرمایه‌گذاری‌های خود خبر داده‌اند، از جمله شرکت استرالیایی «وودساید انرژی» که با اشاره به تمایل ترامپ برای «سلطه انرژی آمریکا»، تایید نهایی ساخت یک پروژه ۱۷.۵ میلیارد دلاری ال‌ان‌جی را صادر کرد.

اداره اطلاعات انرژی آمریکا در آوریل پیش‌بینی کرد که میانگین صادرات ال‌ان‌جی آمریکا در سال ۲۰۲۵، به ۱۵.۲ میلیارد فوت مکعب در روز خواهد رسید که نسبت به رکورد ۱۱.۹ میلیارد فوت مکعب در روز در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته و بالاتر از چشم‌انداز قبل از دولت ترامپ است.

 جیسون فیر، رئیس اطلاعات تجاری در شرکت «پوتن و شرکا»، گفت: با این حال، تعرفه‌های ترامپ روی واردات فولاد و آلومینیوم، هزینه‌های پروژه را افزایش می‌دهد و به تورم نیروی کار، تامین مالی و تجهیزات می‌افزاید.

انرژی پاک منفور شد

سیاست‌های ترامپ به نفع بخش سوخت‌های فسیلی نسبت به صنعت انرژی کم‌کربن بوده است. ترامپ در روز اول ریاست‌جمهوری خود، دستور خروج آمریکا از توافق‌نامه اقلیمی پاریس را صادر کرد و لیزینگ جدید نیروگاه‌های بادی فراساحلی فدرال را به حالت تعلیق درآورد و در مورد امکان‌سنجی ده‌ها طرح توسعه‌ای برنامه‌ریزی ‌شده، تردید ایجاد کرد.

ترامپ همچنین تلاش کرده است تا برق تولید شده توسط سوخت‌های فسیلی را از طریق مقررات‌زدایی و اقدامات اجرایی که قوانین انتشار گازهای گلخانه‌ای نیروگاه‌ها را تسهیل می‌کند، گسترش دهد.

افزایش برق تولید شده با سوزاندن زغال‌سنگ که اکنون کمتر از ۲۰ درصد از منابع را در مقایسه با سهم بیش از ۵۰ درصدی در سال ۲۰۱۰ تشکیل می‌دهد، دشوار خواهد بود و از نظر اقتصادی منطقی نیست.

زغال‌سنگ سهم بازار خود را به گاز، باد و انرژی خورشیدی از واگذار است. نیروگاه‌های زغال‌سوز به طور متوسط ‌حدود ۵۰ سال قدمت دارند و شرکت‌های بزرگ برق هیچ برنامه‌ای برای نیروگاه‌های جدید ندارند.

بر اساس گزارش رویترز، دیوید امریکانر، شریک شرکت حقوقی دوان موریس، گفت: سیاست فدرال اکنون به وضوح به نفع نفت، گاز و سایر منابع انرژی فسیلی است، در حالی که به ضرر منابع انرژی تجدیدپذیر است که در دولت قبلی از مشوق‌ها و سایر رفتارهای مطلوب برخوردار بودند.

انتهای پیام