بدون تردید تاثیر معلم بر دانش‌آموز فراتر از کتاب‌های درسی است، معلم به بچه‌ها درس زندگی می‌دهد و در سپهر دانش، ستاره‌های پر فروغ راه را برای نسل‌های آینده روشن می‌کند. در واقع، معلمی فراتر از هر نگاه و دغدغه و فراتر از زندگی است، شاید به نوعی دمیدن حیات و سرزندگی به شریان‌های اجتماع باشد.
معلمی شغل نیست، عشق و ذوق و ایثار و فداکاری است، معلمان نسل‌های پر شکوهی را تربیت و روزگار را با تازیانه علم رام می کنند و درفش عزت و اقتدار کشور را به اهتزاز درمی‌آورند و ما لحظاتی سرشار از شوق رسیدن به قله‌های بلند دانش، عشق به دانایی و تلاش برای کشف چیزهای جدید و زیباترین ترانه های هستی را ما با معلمان خود آموختیم. خبرنگار ایسنا به بهانه روز معلم با تعدادی از معلمان و پیشکشوتان ملایر گفت‌وگو کرد.
نخستین معلم خداست
استاد ابوالقاسم جعفری متولد سال ۱۳۳۸ دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته علوم قرآن و حدیث، گفت: بیش از ۴۲ سال تدریس در دبیرستان های ملایر، قروه سنندج و مدارس شهر قم، مجتمع رزمندگان شهید زین الدین قم، دانشگاه‌های ملایر و دانشگاه آزاد تهران واحد شمال و جنوب از افتخارات الهی بوده که نصیبم شده است.
وی در گفت‌وگو با ایسنا افزود: بهترین خاطرات دوران معلمی‌ام این بود که دانش‌آموزی لکنت زبان شدید داشت، اما هنگام قرائت قرآن کوچکترین لکنتی نداشت.
جعفری ادامه داد: سال ۱۳۶۴ در قم دانش آموز جانبازی داشتم که قطع نخاعی بود، برای تدریس عربی به منزل ایشان می رفتم روی تخت خوابیده بود، آن دانش آموز کلاس سوم راهنمایی بود، بعدا اطلاع پیدا کردم همان دانش آموز که حتی نمی توانست بنشیند، وارد دانشگاه شده بود.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه نخستین معلم خداست، اظهار کرد: قرآن کریم برای کار فرهنگیان نقش کار خدایی قائل است و نخستین سوره ای که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد به این نقش اشاره می کند، در سوره علق صفت "تعلیم" برای خداوند متعال آمده است، یعنی همان کاری که معلمان بدان مشغولند.
جعفری خاطرنشان کرد: این همه تأکید بر ضرورت حفظ شأن و جایگاه معلم در اسلام، بیانگر اهمیت و تأثیرگذاری کار معلمان در رشد و تعالی جامعه در ابعاد مختلف مادی و معنوی است و درست به همین دلیل است که حضرت امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای نیز همواره بر این موضوع اصرار و مردم و مسئولان را از ایجاد شرایطی که به تخریب شأن و منزلت و جایگاه والای معلمی منجر شود، برحذر داشته‌اند.
وی تصریح کرد: البته خودِ معلمان نیز می‌توانند در حفظ این جایگاه نقش داشته باشند و طبیعی است که این نقش‌آفرینی مستلزم برخورداری متولیان تعلیم و تربیت کشور از صفات اخلاقی و رفتاری مبتنی بر اصول و ارزش‌های اسلامی و اجتماعی و عمل توأم با علم، آگاهی، اخلاص و تعهد است.
معلمی که از یک پسر درس نخوان، جراحی متبحر ساخت
با یکی دیگر از فرهنگیان و معلمان با سابقه ملایر گفت و گو کردیم، مراد طاهرنیا متولد سال ۱۳۴۲ در شهرستان ملایر، دارای مدرک لیسانس ادبیات، مهر ۱۳۶۰ وارد آموزش و پرورش و در سال ۱۳۹۱ بازنشسته شد.
وی بیان کرد: در این ۳۱ سال مسئولیت‌های مختلفی در آموزش و پرورش داشتم مجدداً سال ۱۳۹۹ دعوت به کار شدم و الان که ۱۴۰۱ است هنوز دارم تدریس می کنم و هیچوقت از معلمی خسته نشدم.
طاهرنیا با بیان اینکه معلمی شغل نیست بلکه هنر و عشق است و هیچ روزش تکراری نیست، اظهارکرد: همه روزهای زندگی من، هر کدام‌شان یک خاطره‌اند و اگر بخواهم از بین خاطرات دوران تدریسم یک خاطره شیرین و ماندگار نقل کنم، انتخابش مشکل است.
وی ادامه داد: دانش‌آموزی داشتم در کلاس سوم راهنمایی، هشت تا تجدیدی آورده بود، آن موقع من راهنمایی تدریس می‌کردم پدرش مدیر مدرسه بود و این دانش‌آموز را آورد در دفتر مدرسه آنقدر کتک زد که من به زور توانستم از دست پدرش بگیرم. حتی او را یکی - دو روز بردم خانه خودمان تا عصبانت پدرش فروکش کند، پایان سال بود تابستان من اردو رفتم و این دانش‌آموز را با خودم به اردو بردم، کلی در این مدت با او صحبت کردم و یک ارتباط عاطفی پیدا کردیم و توانستم او را به درس خواندن علاقه‌مند کنم تا اینکه تصمیم گرفت به جبهه برود.
این معلم با سابقه خاطرنشان کرد: او چند ماه جبهه بود وقتی برگشت تصمیم جدی گرفت برای درس خواندن از طرح رزمندگان استفاده کرد چهار سال دبیرستان را تقریباً در دو سال خواند، رشته تجربی بود، وارد دانشگاه و پزشکی قبول شد و بعد رفت تخصص گرفت بعد فوق تخصص و الان یکی از بهترین جراح‌های ارتوپد در تهران است.
طاهرنیا افزود: یک‌بار بعد از سالها وقتی برای پسرم نوبت دکتر گرفتیم و رفتیم مطب ایشان، به محض اینکه از در آمد و من را دید دست به گردن من انداخت و برد داخل اتاقش و چقدر قدرشناسی و محبت کرد و به پسرم گفت «اگر پدرت نبود معلوم نبود من الان چه سرنوشتی داشتم.»
وی با تأکید بر اینکه باور کنید با ملاقات با پزشکی که روزی دانش آموز من بود، تمام خستگی سال های خدمت از تنم بیرون رفت، افزود: هست معلم پیمبری که به رتبت/ برتر از او نیست جز خدای معلم/ قیمت هر کس ز کار اوست معین/ کیست که تعیین کند بهای معلم.
از کلاس بی‌سوادان در جزیره مجنون تا نجات زندگی یک دانشجو
حسین دوزبخشان متولد ۱۳۳۷ دارای مدرک کارشناسی ارشد فقه و حقوق اسلامی است، وی تدریس را از ابتدای انقلاب آغاز کرده و همچنان مشغول تدریس در مراکز آموزش عالی ملایر است.
این مدرس دانشگاه در ملایر با بیان اینکه معلم همیشه زنده است چون به دنبال علم است و علم همواره پویاست زیرا منشأ الهی دارد، در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد بهترین خاطرات دوران تدریس خود، گفت: یکی - دو روزی مانده به عید سال ۱۳۶۳ در جزیره مجنون جوان ۱۶ – ۱۷ ساله ای با یک پاکت نامه به آرامی کنارم قرار گرفت و گفت می شود یک نامه برایم بنویسی و این نامه را هم برایم بخوانی؟
وی ادامه داد: از او پرسیدم مگر سواد نداری؟ سرش را پایین انداخت و گفت نه، پاکت را باز کردم از طرف پدر و مادرش بود، خواندن نامه که تمام شد، گفتم یک سوال دارم، دوست داری باسواد شوی؟ با لبخند گفت بله.
دوزبخشان افزود: از او خواستم بگردد و هر کسی که بی سواد است را پیدا کند و یک کلاس تشکیل بدهد، یک روز بعد یک کلاس ۱۰ نفره تشکیل شد و در هر روز یک حرف از حروف الفبا را به رزمندگان بی سواد آموزش دادم. چند روز بعد تابلو و کتاب هم توسط عزیزان جهاد ساندگی و نهضت سواد آموزی اهواز به دستمان رسید و ظرف مدت یک ماه تا آخر فروردین اغلب افراد به راحتی کتاب فارسی را می خواندند، این خاطره واقعا برایم شیرین و ماندگار شد.
این مدرس دانشگاه در مورد یکی دیگر از خاطراتش، اظهار کرد: هفته معلم بود، از کلاس درس خارج شدم، یکی از دانشجویان دختر سلام کرد و بعد از احوال پرسی، پرسید، ببخشید خانم فلانی (نام برد) را می شناسید؟ مکثی کردم و گفتم بله، چند سال پیش با او کلاس داشته ام، گفت، من دختر عموی او هستم، سلام رساند و نامه ای برای شما داده است. نامه ای چسب‌شده را به دستم داد، نامه را خواندم، مفصل بود، مهمترین نکته قابل توجه فرازی از نامه بود که نوشته شده بود، اگر آن راهنمایی‌ها، صحبت ها و هشدارهای شما در کلاس درس نبود، معلوم نبود من چه سرنوشتی داشتم، اما خدا را شاکرم امروز در سلامت به سر می برم.
وی خاطرنشان کرد: خواندن آن نامه روز خوبی را برایم رقم زد و آن روز یکی از بهترین روزهای زندگیم بود چراکه بازخورد کلاس درسم را در زندگی دانشجویان خود می دیدم.
از شور خبرنگاری تا عشق معلمی
حمیدرضا بشیرگنبدی ۴۵ ساله دارم مدرک کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش آموزش ابتدایی، از سال ۸۲ فعالیت خود را در رسانه آغاز کرد و از سال ۸۹ تا سال ۹۸ به عنوان خبرنگار روزنامه‌های اطلاعات و کیهان فعالیت داشت، از سال ۹۸ با اخذ مجوز هفته نامه امید ملایر به عنوان صاحب امتیاز و مدیر مسئول این نشریه گامی تازه در حوزه رسانه برداشت.
وی در رابطه با فعالیت‌های آموزشی خود توضیح داد: از سال ۸۹ تا سال ۹۹ به عنوان دبیر در موسسات خصوصی تدریس داشتم، سال ۱۴۰۱ به صورت رسمی در آموزش و پرورش استخدام و در مقطع ابتدایی مشغول تدریس شدم و از سال ۱۴۰۳ به عنوان مدیر دبستان سمیه روستای توچغاز در خدمت فرزندان این مرز و بوم هستم.
بشیرگنبدی اظهارکرد: بزرگترین لطف خدا به معلمان این است که وقتی کودکی وارد مدرسه می‌شود بی آنکه توانایی خواندن و نوشتن داشته باشد بعد گذشت ۹ ماه می‌تواند بخواند و بنویسد، به نظر من این یک معجزه است که با لطف و خواست خدا و بعد زحمت معلم حاصل می‌شود و بسیار لذت بخش است.
این خبرنگار معلم ملایری با تأکید بر اینکه معلمی شغل انبیاست، در رابطه با خاطراتش ادامه داد: یک روز صبح اردیبهشت بود می‌خواستم وارد کلاس بشوم سکوت عجیبی در سالن مدرسه حکم فرما بود و البته مشکوک، با روبان رنگی جلوی در کلاس، مسدود شده و قیچی روی در چسبیده بود با خط قشنگ سوم ابتدایی روی کاغذ کنار قیچی نوشته بود: لطفاً روبان را ببرید و وارد شوید. روبان را بریدم و وارد کلاس شدم کلی گلبرگ‌های رنگی گل رز و برف شادی و ... کلاس را آذین بسته بودند، کیک و کادوها روی میز، بچه‌ها همه گفتند آقا معلم روزت مبارک، واقعا غافلگیر شدم، چون اصلا آن روز انتظار چنین استقبالی نداشتم، دانش آموزان چند ساعت روز قبل برای تزیین مدرسه آمده بودند با عشق تمام و زحمت فراوان کار کرده بودند، این اتفاق واقعا برایم شیرین و ماندگار بود.
وی یادآور شد: خاطره بدی که در ذهنم نقش بسته، حضور در مراسم فوت پدر یکی از دانش‌آموزان و دیدن چهره غمگین و معصومانه کودک ۹ ساله بود که هرگز از یادم نمی‌رود، چطور می‌شد مفهوم مرگ را برای او توضیح و به او دلداری داد، واقعا سخت و دردناک بود.
بشیرگنبدی تصریح کرد: امیدوارم هیچ‌گاه شاهد اندوه کودکان سرزمینم نباشم، چراکه کودکان مایه شادی و امید به زندگی هستند و اندوه و غم به آنها نمی‌آید.
آموزش، بالاترین شکل درک است
ایرج یارمحمدی متولد سال ۱۳۵۷ در ملایر، دارای مدرک دکتری علوم قرآنی، یکی دیگر از معلمان موفق و استادان برجسته ملایر است که با وی به مناسبت روز معلم گفت و گو کردیم.
وی از سال ۱۳۸۴ تدریس در دانشگاه را آغاز کرده و تاکنون به عنوان مدرس در مراکز آموزش عالی ملایر مشغول به تدرریس است.
یارمحمدی به آیه ۳۲ سوره مائده اشاره کرد که می‌فرماید، هر کس نفسی را زنده کند به واقع، تمام جهانیان را زنده گردانیده است و گفت: همانطورکه می‌دانید زنده کردن روح و دل آدمی به علم و دانش، برتر از زندگی بخشیدن به بدن مادی است که وظیفه معلمان است.
این مدرس دانشگاه با استناد به سخنی از ارسطو، افزود: آموزش، بالاترین شکل درک است، یک معلم می‌تواند روی ابدیت تأثیر بگذارد، او هرگز نمی‌تواند بگوید که این تأثیر جایی متوقف می‌شود.
یارمحمدی درباره شیرین ترین خاطره دوران تدریس خود، گفت: تقریباً ابتدای دهه ۸۰ بود، اوایل مهر ماه که تازه کلاس ها شروع شده بود، رفتم سر کلاس دیدم هنوز دانشجوها نیامدند، من هم به یاد خاطرات دانشجویی رفتم نشستم روی صندلی دانشجویی و خاطرات گذشته را مرور می کردم که دانشجوها یکی یکی وارد شدند و سر جای خود نشستند و برخی هم سراغ استاد را می گرفتند.
وی ادامه داد: بعد یک ربع دیگر تقریبا همه دانشجوها آمده بودند و کلاس پر شده بود و همه اعتراض داشتند که این چه وضعی است، چرا هنوز استاد نیامده؟! دیگر داشتند تصمیم می گرفتند کلاس را تعطیل کنند که من بلند شدم و گفتم عجله نکنید استاد الان می آید، گفتند الان یک ربع ساعت گذشته، دیگر کِی استاد تشریف می آورد؟! رو به دانشجویان گفتم همین الان، بعد رفتم و نشستم روی صندلی استاد، همه با تعجب نگاه من کردند، من هم بعد چند لحظه گفتم، به نام خدا، یارمحمدی هستم و این افتخار را دارم.
معلم در تمام دوران‌ها بر تارک تعلیم و تربیت می‌درخشد
یکی از آموزگاران پیشکسوت ملایر گفت: معلم به یادگارماندنی‌ترین واژه ای است که همواره در کنار اهل خرد و اندیشه، در تمام دوران ها بر تارک تعلیم وتربیت می درخشد.
فریبرز احمدوند راد دارای ۳۰ سال سابقه کاری در امر تدریس و آموزش و مدیریت مجموعه های فرهنگی شهرستان است، وی با مدرک کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش تحول، بعد از سالها تدریس در مدارس متوسطه دوره اول و پست های معاونت آموزش متوسطه اداره آموزش و پرورش ملایر، اکنون مدیریت مجتمع آموزشی بزرگسالان حاج احمدعلی فراهانی را برعهده دارد.
وی تصریح کرد: آموزش و تعلیم در قرآن جلوه‌ای از قدرت لایزال الهی و مختصّ ذات اقدس او معرفی شده و رسول گرامی اسلام(ص)در اهمّیّت جایگاهش می‌فرماید: اِنَّما بُعِثتُ مُعَلِّماً.
احمدوند راد با بیان اینکه اهمیت نقش آموزش و پرورش در توسعه جامعه بر هیچ کس پوشیده نیست و تربیت شخصیت معنوی، فکری و انسانی دانش آموزان در مدارس اتفاق می‌افتد، اظهار کرد: معلمان، پدران و مادران علمی دانش‌آموزان هستند که نقش هدایت گرانه و تربیتی خود را در مسیر ساختن و پرورش انسان های فکور، خلاق، ماهر و توانمند به خوبی ایفا کرده و می‌کنند، بنابراین حفظ حرمت آنان واجب است.
انتهای پیام
نظرات