بعد از دو فصل پر فرازونشیب، محمد ربیعی در سکوت و بدون هیاهوی خاصی از تیم فوتبال ذوب‌آهن اصفهان جدا شد. پایانی که شاید خیلی‌ها از همان نیم‌فصل سال گذشته آن را پیش‌بینی می‌کردند. سرمربی جوان فوتبال ایران که با کارنامه‌ای موفق از مس رفسنجان به جمع سبزپوشان اصفهانی پیوسته بود، نتوانست انتظارات را آن‌طور که عنوان می‌شد در ذوب‌آهن برآورده کند و باوجود کسب جایگاه‌های پنجم و ششم در دو فصل که عملکرد فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شود، آن‌چنان مرد محبوب سکوها نبود.
ربیعی با وعده تحول به ذوب‌آهن آمد، تیمی که سال‌ها است نه در قعر جدول حضور دارد و نه در قامت یک مدعی ظاهر می‌شود، بلکه در میان‌جدول باقی مانده و در حواشی و تصمیم‌گیری‌های مدیریتی دست‌مایه نقد بوده است. محمد ربیعی هم در این فضا، نتوانست نسخه نجات‌بخش تیم باشد.
ذوب‌آهنِ ربیعی بیش از هر چیز، تیمی محتاط بود. تیمی که در حمله بی‌برنامه و برخی مواقع در دفاع شکننده ظاهر شد. باوجود اینکه در ذوب‌آهن و در مقاطعی نشانه‌هایی از ثبات دیده می‌شد، اما نوسانات و فاصله‌گرفتن از اهداف اولیه، باعث شد تا در نهایت هر دو فصل، با رتبه‌ای متوسط به پایان برسد که با توجه به بضاعت در نظر گرفته شده برای این تیم، می‌توان آن را نتیجه خوبی در سالیان پس از مهدی تارتار دانست.
بهترین پیروزی ذوب‌آهن در زمان حضور محمد ربیعی روی نیمکت این تیم، برتری خارج از خانه چهار بر یک مقابل تراکتور تبریز در هفته بیست‌وسوم فصل بیست‌وسوم و بدترین شکست خانگی این تیم هم تحت‌نظر محمد ربیعی، باخت چهار بر صفر مقابل آلومینیوم اراک در هفته هفتم فصل بیست‌وچهارم بود. گاندوها در هر دو فصل اخیر با شکست مقابل تراکتور تبریز و ملوان بندرانزلی، در مرحله یک‌هشتم نهایی جام‌حذفی از دور مسابقات کنار گذاشته شدند.
نکته مهم این است که جدایی ربیعی از ذوب‌آهن نه با جنجال و نه با پیام‌های احساسی همراه شد. شاید همین خداحافظی بی‌سروصدا بهترین توصیف از رابطه وی با ذوب‌آهن باشد.
در ادامه برای نگاه دقیق و جزئی‌تر به دوران حضور محمد ربیعی روی نیمکت گاندوها و شرایطی که وی در طول دو فصل تجربه کرد، گفت‌وگویی با فرشید طالبی، مدافع پیشین ذوب‌آهن و سپاهان داشتیم که مشروح آن را در ادامه خواهید خواند.
فرشید طالبی، مدافع ذوب‌آهن در اواخر دهه ۸۰ درخصوص عملکرد محمد ربیعی در ذوب‌آهن اظهار می‌کند: ذوب‌آهن در فصل بیست‌وچهارم در جایگاه ششم ایستاد و در میان تیم‌هایی قرار گرفت که بیشتر از ۴۰ امتیاز کسب کردند، اما نباید درباره ذوب‌آهن به این موارد نگاه کرد. باید علت اینکه چرا این باشگاه به چنین وضعیتی رسیده را بررسی کرد. ذوب‌آهن هر سال رقیبی سرسخت برای مدعیان جام در لیگ‌برتر و جام‌حذفی بود، اکنون کسب جایگاه‌های پنجم تا هفتم برای این تیم به یک کارنامه و عملکرد موفق تبدیل شده است.
وی در رابطه با نوع دیدگاه باشگاه می‌افزاید: این ماجرا به مربیان نمی‌گردد و مقصر آن نوع سرمایه‌گذاری و مدیریت کارخانه و باشگاه ذوب‌آهن است و همچنین به تفاوت‌های نگرش قهرمانی افراد برمی‌گردد. به‌هرحال محمد ربیعی با کارنامه پنجمی و ششمی به مأموریت خود در ذوب‌آهن پایان داد. تیمی که در مقاطعی خیلی خوب کار کرد و در ادامه با مشکلات متعدد روبه‌رو شد و ربیعی هم از سمت خود استعفا داد.
مدافع اسبق ذوب‌آهن با اشاره به روند گاندوها با ربیعی تصریح می‌کند: او موفق شد با امتیازگیری مناسب و مفید، شرایط ذوب‌آهن را به تعادل برساند. وی با تیمش فوتبال بدی ارائه نمی‌داد، اما ذوب‌آهن باید ریشه‌یابی شود. محمد ربیعی بارها از مشکلاتی که در این تیم داشت صحبت می‌کرد که اگر نبود، شرایط بهتر می‌شد و برخی حواشی تمرکز وی و ذوب‌آهن را هم تحت‌تأثیر قرار داد، اما محمد ربیعی در نوسان رو به‌بالا به کار خود در ذوب‌آهن پایان داد.
طالبی یادآور می‌شود: ذوب‌آهن تا بخواهد به شاکله‌اش برگردد به اتفاق‌فکرهایی نیاز دارد تا بتوانند این تیم را به جایگاهی که شایسته‌اش است برگردانند. ما نمی‌دانیم چه صحبت‌هایی میان محمد ربیعی و هیئت‌مدیره باشگاه ذوب‌آهن مطرح شده و چه انتظاراتی وجود داشته و برآورده شدن آن‌ها برای فصل آینده امکان‌پذیر بوده یا خیر که به پایان همکاری محمد ربیعی و ذوب‌آهن منجر شد. درنهایت محمد ربیعی صندلی خود را به قاسم حدادی‌فر سپرد تا شاید پروژه «رویش باور سبز» که ربیعی فقط آن را خلق کرد را در مسیر درست ادامه دهد.
وی درباره علت قطع همکاری محمد ربیعی و ذوب‌آهن می‌گوید: کار کردن در ذوب‌آهن واقعاً لذت‌بخش است و با حداقل حواشی، امکانات نسبی خوب و در کمال آرامش بیشتر می‌توانید فعالیت کنید؛ دلیل رفتن محمد ربیعی دو حالت بیشتر ندارد؛ اینکه باشگاه مایل به ادامه همکاری نبوده و یا محمد ربیعی ترجیح داده که دیگر در ذوب‌آهن ادامه ندهد. اگر مورد اول درست باشد، یعنی که باشگاه یک‌سری انتظاراتی داشته و یا محمد ربیعی دیگر از فرآیندها خسته شده است.
بازیکن پیشین گاندوهای نصف‌جهان با تأکید بر مشکلاتی که هر سرمربی در ذوب‌آهن طی فصول اخیر با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، یادآور می‌شود: چالش‌های ذوب‌آهن در فصلی که سپری شد ازجمله تغییر مدیریت بسیار فراوان بود و روی روح و روان کادرفنی و بازیکنان تأثیر گذاشت. هر حاشیه‌ای می‌تواند یک تیم را نابود کند. محمد ربیعی در طول فصل از خیلی مسائل ذوب‌آهن ناراحت بود و قطعاً نمی‌تواند با سختی‌ها بماند. تنها یک نفر در کره‌زمین بود که همیشه انتقاد می‌کرد و می‌ماند و آن‌هم «کارلوس کی‌روش» بود.
طالبی خاطرنشان می‌کند: وقتی شرایط مناسب نیست سرمربی سعی می‌کند از نظر اخلاقی فصل را به پایان برساند، ذوب‌آهن دو فصل در بین شش تیم بالانشین لیگ‌برتر بود و به‌خاطر اینکه سال‌ها مدعی قهرمانی بوده، انتظارات از این تیم زیاد است، اما در سال‌ها این انتظارات در ذوب‌آهن کم‌رنگ شده و نمی‌توان از سرمربی و بازیکنان نتایج خارق‌العاده خواست.
وی در پایان می‌گوید: اینکه به‌سرعت پس از جدایی محمد ربیعی، جایگزین وی معرفی می‌شود، نشان می‌دهد که از هفته‌ها قبل پروژه آن کلید خورده و این واقعیت فوتبالی است.
به گزارش ایسنا، محمد ربیعی در طول مدت‌زمان ۶۹۲ روز، در ۶۴ بازی لیگ‌برتر و جام‌حذفی روی نیمکت ذوب‌آهن نشست و به‌ترتیب ۲۳ پیروزی، ۲۱ تساوی و ۲۰ شکست در این تیم به‌ثبت رساند. ۶۸ گل‌زده، ۶۳ گل‌خورده و ۹۰ امتیاز که میانگین امتیازی ۱.۴ در هر بازی است،همچنین استفاده از ۵۰ بازیکن مختلف، دیگر آمار محمد ربیعی به‌عنوان سرمربی طی دو فصل حضور در جمع گاندوها بود.
حالا با رونمایی از قاسم حدادی‌فر در سکان هدایت نیمکت گاندوها، هواداران این تیم ریشه‌دار نگاه امیدوارانه‌تری به آینده داشته و چشم آن‌ها به دست شماره هشت ابدی این تیم است تا دوباره روزهای خوبی در کنار هم سپری کنند.
انتهای پیام
نظرات