به گزارش ایسنا، دکتر محمد حسین امید در جشنواره تجلیل از خیرین و واقفین دانشگاه تهران که عصر امروز در محل کوی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: امروز اتفاقی بینظیر رخ داده است. اگر به سال ۹۳ بازگردیم، وضعیت دانشگاه تهران بسیار اسفناک بود. اما امروز دانشگاه زنده است و توسعه یافته و این حمایتها در ۱۲ سال اخیر بیسابقه بوده است.
وی افزود: در بنیاد حامیان علم و فناوری ایران نیز که به عنوان مدیرعامل و عضو هیئت مدیره حضور دارم، بیش از ۵۰ تا ۶۰ دانشگاه با الگوبرداری از دانشگاه تهران، بنیادهایی را راهاندازی کردهاند و خیرین و واقفین بزرگی دارند. عظمت این کار در سراسر کشور بینظیر است و معتقدم اگر امروز این حجم از حمایت و یاریگری نبود، اداره دانشگاه ممکن نبود.
امید با اشاره به خاطرهای از سال ۸۲ و حادثه بم گفت: در آن زمان معاون دانشجویی دانشگاه تهران بودم. در هیئت دانشگاه مطرح کردم اگر چنین حادثهای در تهران رخ دهد، چه خواهد شد؟ در بم ۵۰۰ دانشجو کشته شدند، چون در خانههای خشت و گلی و خوابگاههای ناایمن زندگی میکردند. این موضوع جرقهای شد تا فکری برای دانشگاه تهران کنیم. در همان زمان، با همکاری رئیس دانشگاه و دولت، ۲۵۰۰ تخت خوابگاهی توسط خیرین بزرگوار ایجاد شد. اگر این حمایتها نبود، دانشگاه نمیتوانست از دانشجویان نخبه خود حمایت کند.
سرپرست دانشگاه تهران ادامه داد: با حمایت خیرین، بنیادهای متعددی در دانشگاههای کشور تأسیس شد و این قوت قلبی برای من و سایر دانشگاهها بود. این حمایتها در سطح کشور قابل محاسبه نیست. اخیراً، پس از بروز مشکلاتی در برخی خوابگاههای سطح شهر، بدون اینکه من دخالتی داشته باشم، خیرین بزرگوار بازسازی تعدادی از خوابگاهها را در قالب طرح ۳۰-۴۰ تقبل کردند. همچنین، یکی دیگر از خیرین متعهد شد، بیش از ۵ هزار ظرفیت خوابگاهی جدید برای دانشگاه ایجاد کند که در مرحله اخذ مجوزهای شهرداری و امور اداری قرار دارد.
امید با اشاره به محدودیتها و مشکلات دانشگاه تهران گفت: امروز خودتان شاهد هستید که اداره دانشگاه بدون حمایت خیرین ممکن نیست. در این ۱۲ سال، دهها هزار متر مربع فضای آموزشی و پژوهشی ساخته شده است؛ فقط یک مورد، دانشکده مکانیک با ۲۵ هزار متر مربع زیربنا احداث شده است.
وی در پایان ضمن آرزوی سلامتی و طول عمر با عزت برای خیرین گفت: این حمایتها به برکت ایام دهه امامت و بین دو عید بزرگ ادامه داشته باشد. خداوند به خیرین عزیز عزت و طول عمر عنایت فرماید. من باور دارم که خداوند به شما اجازه داده تا در کنار ما باشید و به ما کمک کنید. با اطمینان و قوت بیشتری به وظیفه و خدمت خود ادامه خواهیم داد.
انتهای پیام
نظرات