زمانی که جنگ اتفاق می‌افتد، بیشتر کودکان از طریق رسانه‌ها یا شبکه‌های اجتماعی در مورد جنگ و عواقب آن مطالبی را فرا می‌گیرند و مراقبان آنان نیز به‌طور یکسان، ممکن است در تلاش برای درک آنچه می‌بینند و می‌شنوند باشند اما کودکان در هر سنی برای کمک و راهنمایی به بزرگسالان مورد اعتماد خود روی خواهند آورد، بنابراین والدین و مراقبان می‌توانند با گفت‌وگو، تصدیق احساسات آنان و یافتن راه‌هایی برای کنار آمدن با آنچه می‌بینند و می‌شنوند، نقشی اساسی ایفا کنند.

ملاحظات برای برخی از کودکان و خانواده‌ها لازم است زیرا جنگ ممکن است یادآور آسیب یا از دست دادن عزیزان آنان باشد در نتیجه منجر به احساس غم و اندوه، ترس، درماندگی، نگرانی در مورد جدایی، تغییر رفتار و همچنین بروز اختلالات احتمالی در خواب، تغییر در اشتها و توانایی تمرکز آنان شود، برای رفع این مشکلات مراقبان می‌توانند برای کمک به کودکان با روش‌های زیر اقدام کنند:

حمایت از کودکان با یادگیری واکنش‌های ترومایی (شامل طیف وسیعی از احساسات و رفتارهایی هستند که افراد پس از یک تجربه آسیب‌زا از خود نشان می‌دهند) 

اطمینان دادن به آنها و همچنین یافتن فرصت‌هایی برای ارتباط با خانواده و سایر افراد مهم در زندگی آنان ضروری است.

صحبت کردن با کودکان در مورد جنگ

مکالمه با کودکان را با پرسیدن اینکه فرزندانتان در مورد وضعیت کنونی چه می‌دانند، آغاز کنید. بیشتر کودکان و نوجوانان در سنین مدرسه مواردی را از رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی، معلمان یا همسالان شنیده‌اند.

تصور نکنید که می‌دانید فرزندانتان به چه چیزی فکر می‌کنند یا چه احساسی دارند؛ بلکه بپرسید که آنان در مورد آنچه در جنگ اتفاق می‌افتد چه احساسی دارند و به نگرانی‌های آنان پاسخ دهید. به یاد داشته باشید، نگرانی‌ها و احساسات آنان ممکن است آن چیزی نباشد که شما تصور می‌کنید.

احساسات فرزندانتان را تایید کنید و اگر سوالات زیادی داشتند، چندین مکالمه در زمان‌های مختلف که شامل تغییرات است را برنامه‌ریزی کنید. بررسی مجدد این موارد به کودکان کمک می‌کند تا بدانند که شما آماده صحبت کردن در مورد موقعیت‌های دشوار هستید.

اشکالی ندارد که به فرزندان خود بفهمانید که از وقایع مربوط به این درگیری ناراحت هستید و به فرزندان خود بگویید که مایل هستید در مورد افکار و احساسات خود با آنان صحبت کنید زیرا این مورد فرصتی برای به اشتراک گذاشتن باورها و ارزش‌های خود در مورد نحوه رفتار ما با دیگران است.

هرگونه سوتفاهم را برطرف و به سخنان گوش کنید

سوال بپرسید تا متوجه شوید که آیا فرزندان شما موقعیت را به درستی درک می‌کنند یا خیر. آنان ممکن است فکر کنند که در معرض خطر هستند در حالی که نیستند. دیدگاه‌های مختلف و اطلاعات نادرست در مورد جنگ رایج است و خانواده‌هایی که در منطقه جنگی زندگی می‌کنند  ممکن است اخبار مختلفی را دریافت کنند. هرگونه اطلاعات غلطی که ممکن است فرزندانتان شنیده باشند را پاک کنید.

با کودکان بزرگتر در مورد پیچیدگی‌های موقعیت سیاسی و تاثیرات احتمالی جنگ بحث کنید. به‌عنوان یک خانواده در مورد اینکه آیا جنبه‌هایی از وضعیت فعلی وجود دارد که می‌خواهید به‌طور جمعی از آنها حمایت شود یا بیشتر در مورد آنها تحقیق کنید (به‌عنوان مثال، کمک مالی به یک موسسه خیریه) نیز بحث کنید.

جنگ می‌تواند برای بزرگسالان نیز ناراحت‌کننده باشد بنابراین یکی از اعضای خانواده یا دوست مورد اعتماد خود را برای به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات خود در مورد آنچه اتفاق می‌افتد، شناسایی کنید، این روش می‌تواند به شما کمک کند هنگام صحبت با فرزندان خود نیز آرام بمانید.

اطلاعات را از منابع خبری مورد اعتماد دریافت کنید تا بتوانید به سوالات فرزندان خود پاسخ دهید، این مورد می‌تواند اعتماد به نفس شما را در پاسخ به سوالات آنان هنگام شروع گفت‌وگو افزایش دهد. اگر از پاسخ مطمئن نیستید، اشکالی ندارد، به کودکان اجازه دهید، بدانند که شما به سوال آنان اهمیت می‌دهید و می‌توانید برای یافتن پاسخ با یکدیگر همکاری کنید.

زمینه را فراهم کنید

کودکان کوچکتر با شنیدن خبرها در مورد جنگ ممکن است نگران امنیت خود باشند، با آنها بحث کنید که جنگ کجاست و به آنان اطمینان دهید که اطراف خودشان امن است. جوانان و نوجوانان نیز ممکن است علاقه خود را برای پیوستن به ارتش نشان دهند، بنابراین به سوالات آنان نیز پاسخ دهید و از نظرات آنان حمایت کنید.

نظارت بر مکالمات بزرگسالان

هنگام بحث در مورد جنگ در مقابل کودکان کوچکتر محتاط باشید. بچه‌ها معمولا وقتی بزرگ‌ترها بی‌اطلاع هستند به سخنان آنان گوش می‌دهند و ممکن است آنچه می‌شنوند را اشتباه تعبیر کنند و با پر کردن جاهای خالی ذهن خود با اطلاعات نادرست، ناراحتی آنان افزایش یابد.

لحن گفت‌وگوهای خود را تحت کنترل داشته باشید، زیرا بیان نظرات به شیوه‌ای عصبانی یا پرخاشگرانه ممکن است کودکان خردسال را بترساند. هنگام بحث در مورد جنگ به زبانی سخن بگویید که کودکان خردسال می‌توانند آن را بفهمند و تا حد امکان آرام باشید.

ابراز ناراحتی و نگرانی‌های خود را در مورد هر گونه تاثیری که جنگ ممکن است بر خانواده شما بگذارد را کنترل کنید زیرا ممکن است نگرانی‌های شما، ناخواسته به فرزندان شما منتقل شود.

درک قرار گرفتن در معرض رسانه

پوشش رسانه‌ای از جنگ، درگیری و پیامدهای آن ممکن است برای کودکان در هر سنی ناراحت‌کننده باشد و می‌تواند ترس و اضطراب را افزایش دهد. هر چه کودکان زمان بیشتری را صرف تماشای گزارش جنگ کنند، احتمال واکنش های منفی آنان بیشتر می‌شود.

درگیر بودن بیش از حد کودکان در موارد مرتبط با جنگ ممکن است در بهبودی کودکان پس از این دوران، اختلال ایجاد کند. مراقبان می‌توانند با محدود کردن پوشش رسانه‌ای، ازجمله بحث‌های رسانه‌های اجتماعی در مورد جنگ به کودکان کمک کنند. این مورد برای مراقبان نیز مفید است و هر چه کودک کوچکتر باشد، کمتر باید در معرض رسانه قرار گیرد و کودکان پیش دبستانی نباید به هیچ وجه این موارد را تماشا کنند.

مراقبان می‌توانند در بررسی رسانه‌ها با نوجوانان همراه شوند تا به سوالات آنان پاسخ یا آنچه را که می‌بینند برای آنان توضیح دهند. همچنان به بحث و گفت‌گو مداوم در مورد جنگ با نوجوانان و جوانان ادامه دهید.

چگونه می‌توان تاب‌آوری را تقویت کرد

ارتباطات را افزایش دهید؛  خانواده‌ها می‌توانند از گذراندن زمان بیشتر با هم، ایجاد اطمینان بیشتر و در آغوش گرفتن یکدیگر و ارتباط با سایر اعضای خانواده یا جامعه سود ببرند و مراقبان می‌توانند با برجسته کردن روش‌های متعددی که مردم برای حمایت از آسیب‌دیدگان از جنگ و پایان دادن به درگیری نیاز دارند به آنان کمک کنند.

کمک کردن به دیگران را مدنظر داشته باشید؛ اگر کودکان مایل به کمک به افراد آسیب‌دیده از جنگ هستند، راه‌هایی را برای انجام این کار در نظر بگیرید این راهکارها می‌توانند شامل ارسال کمک‌های مالی به سازمان‌های خیریه پاسخگو، حمایت از سازمان‌های محلی که از خانواده‌های افراد جنگ‌زده حمایت می‌کنند، یا شرکت در فعالیت‌هایی باشد که توسط سازمان‌های مذهبی، فرهنگی یا اجتماعی سازماندهی شدند.

روال‌ روزانه را رعایت کنید؛ در مواقع استرس، کارهای روزمره می‌تواند برای کودکان و نوجوانان آرامش‌بخش باشد. تا جایی که ممکن است، در مواجهه با رویدادهای جاری، به برنامه‌های روزانه خود پایبند باشید. برای کسانی که نگران مشکلات اقتصادی هستند، به‌عنوان یک خانواده در مورد فعالیت‌هایی که می‌توانند برای رفع این مشکل انجام دهند، صحبت کنند تا مشکلات بر آنان نفوذ نکنند اما همچنان لحظات خنده و شادی را حفظ کنید.

صبر پیشه کنید؛ در مواقع استرس، کودکان و نوجوانان ممکن است با رفتار، تمرکز و توجه خود با چالش‌های بیشتری روبرو شوند. مراقبان می‌توانند صبر، مراقبت و محبت بیشتری را به کودکان و خود ارائه دهند، تا بدانند که همه ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند. به یاد داشته باشید، همانطور که شما نسبت به فرزندان خود صبور و مراقب هستید، باید با خود نیز صبور و مهربان باشید زیرا ممکن است همه ما در این زمان استرس بیشتری را احساس کنیم.

انتهای پیام