به گزارش ایسنا، به نقل از عصر ایران ــ‌ پس از تشکیل رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۲۷، هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، تلاش‌هایی برای برقراری روابط دیپلماتیک بین ایران و این رژیم آغاز کرد. در اسفند ۱۳۲۸، دولت محمد ساعد، نخست‌وزیر ایران، به طور رسمی «اسرائیل» را به رسمیت شناخت. برخی مورخان ادعا می‌کنند که ساعد برای این تصمیم از صهیونیست ها رشوه دریافت کرده بود.

در ۱۵ تیر ۱۳۳۰، دولت محمد مصدق به دلایل مالی، سرکنسولگری ایران در بیت‌المقدس را تعطیل کرد. با این حال، روابط اطلاعاتی بین ایران و رؤیم صهیونیستی در سال‌های بعد گسترش یافت. در اسفند ۱۳۳۵، سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) تأسیس شد. اسناد سازمان سیا نشان می‌دهد که ساواک با همکاری نزدیک سازمان سیا و موساد شکل گرفت و روابط این دو نهاد اطلاعاتی در طول سال‌ها بسیار نزدیک بود.

بر اساس پروتکل محرمانه‌ای با نام رمز "کریستال" رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۳۷ موفق شد سه پایگاه اطلاعاتی در استان‌های خوزستان، ایلام و کردستان ایران تأسیس کند. هدف این پایگاه‌ها جمع‌آوری اطلاعات از عراق و دیگر کشورهای عربی بود. ابتدا بیشتر مأموران این پایگاه‌ها عراقی بودند، اما به‌تدریج مأمورانی از کویت، بحرین و عربستان نیز به آنها پیوستند.

هماهنگی این پایگاه‌ها بر عهده سرهنگ یعقوب نیمرودی، افسر موساد و عضو ارتش اسرائیل با اصالت عراقی-اسرائیلی، بود. او همچنین رئیس دفتر نمایندگی سیاسی اسرائیل در تهران، که در سال ۱۳۳۹ به عنوان سفارت مخفی تأسیس شده بود، فعالیت می‌کرد.

هرچند پایگاه‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۴۶ به دلایل نامشخص تعطیل شدند، شبکه اطلاعاتی متشکل از حدود ۳۰۰ مأمور اسرائیلی به فعالیت خود در ایران ادامه داد. نیمرودی که در ایران ماند، این شبکه را هدایت می‌کرد و با برگزاری جلسات منظم با ساواک و اطلاعات ارتش ایران، همکاری نزدیکی با آنها داشت. این روابط تا پایان مأموریت او در ایران ادامه یافت.

انتهای پیام