به گزارش ایسنا، خبرنگاران رسانههای رسمی کشور امروز از ساختمانهای آسیبدیده زندان اوین بازدید کردند؛ ساختمانهایی که تا چند روز پیش بهعنوان بهداری، سالن ملاقات و... فعال بودند و امروز آجر به آجر آوارهایشان، سندی بر جنایت جنگی رژیم صهیونیستی است.
بیمارستان پنجطبقه زندان هدف قرار گرفت
ساعت بیمارستان در طبقه دوم این ساختمان، روی ۱۱:۵۰ متوقف و از کار افتاده است؛ همچون سایر تجهیزات پزشکی شامل ستهای دندانپزشکی، دستگاه رادیولوژی و... حتی درها و پنجرههای این ساختمان نیز روی زمین آوار شدهاند.
بخشهای مختلف بیمارستان، از آزمایشگاه و رادیولوژی گرفته تا داروخانه، سردخانه، اتاقهای بستری و جایگاه پزشکان، دیگر دیوار و دری ندارند که آنها را شبیه بیمارستان نشان دهد.
خردهشیشهها همهجا پراکنده است و لکههای خون بر در و دیوار این بیمارستان تخریبشده به چشم میخورد.
این حمله به بیمارستان و جانباختن بیماران و کادر درمان، بار دیگر نشان داد که هیچیک از قواعد حقوق بینالملل برای رژیم صهیونیستی معنایی ندارد.
سالن ملاقات
وضعیت سالن ملاقات تفاوت چندانی با بهداری نداشت. شدت انفجار به حدی بود که ساختمان هنوز سست است و امکان ریزش آن در هر لحظه وجود دارد؛ به همین دلیل اجازه ورود به آن داده نشد. بااینحال از دور مشخص بود که صندلیهای محل نشستن خانوادههای زندانیان متلاشی شده بود.
اینجا همان سالنی بود که هر روز از ساعت ۸ تا ۱۲ صبح، کودکان بسیاری برای دیدار پدران خود انتظار میکشیدند یا مادری چشمانتظار دیدن پسرش بود. اما امروز چیزی جز تلی از خاک و آوار از آن باقی نمانده است؛ آواری که سندی بر این جنایات است.
شدت انفجارها به حدی بود که ساختمانهای اطراف نیز آسیب دیدند و شماری از ساکنان آنها شهید یا مجروح شدند. همچنین بسیاری از خودروهایی که در محوطه یا اطراف زندان پارک شده بودند، بر اثر موج انفجارها به چندین متر آنسوتر پرتاب و کاملاً متلاشی شدند.
حمله به زندان اوین، بهعنوان یکی از نهادهای رسمی قضایی کشور، فاقد هرگونه توجیه نظامی یا امنیتی است و نقض آشکار حاکمیت ملی، تجاوز به حقوق بشر و نمونه بارزی از نقض قواعد آمره حقوق بینالملل و جنایت جنگی محسوب میشود و براساس اعلام سخنگوی قوه قضاییه در حمله رژیم رذل صهیونی به زندان اوین آن هم در ساعت ملاقات خانوادههای زندانیان با زندانیان، ۷۹ نفر از مراجعین و خانواده زندانیان و کادر اداری زندان و همسایههای ساکن اوین و زندانیان به شهادت رسیدند و تعدادی نیز مجروح و مصدوم شدند. هدف قرار دادن زندانیان و زندانها که تحت ویژه حقوق بشر است، نقض فاحش اصول شناخته شده و مقررات بین المللی است. مدعیان حقوق بشر کجا هستند؟ اگر در قید حیات هستند چرا صدایی از آنها نمیآید؟ نهادهای حقوق بشری ندیدند که یک رژیم جنایتکار زن و بچههای مردم و خانوادههای زندانیان را به خاک و خون میکشد؟ چرا کمیتهای تشکیل ندادند؟ ایران اسلامی این اقدام جنایتکارانه رژیم صهیونیستی را در مجامع بین المللی دنبال میکند.
انتهای پیام
نظرات