به گزارش ایسنا، دکتر رامین کردی در جلسه فوق العاده هیئت رئیسه دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به مسیر شکل‌گیری پژوهش در این دانشگاه گفت: حدود بیش از دو دهه است که در دانشگاه علوم پزشکی تهران با تلاش‌های فراوان، زیربنای پژوهش و فناوری پایه‌گذاری شد. قبل از این دوره، عملاً زیرساخت پژوهشی مناسبی در دانشگاه وجود نداشت، اما در این مدت، توانستیم حرکت به سمت دانشگاه‌های نسل سوم و چهارم را آغاز کنیم و اکنون در میانه این مسیر هستیم.
معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطرنشان کرد: برای برنامه‌ریزی توسعه علمی کشور، نقشه جامع علمی سلامت به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است. در این نقشه، شاخص‌هایی تعیین شده که هدف‌گذاری کرده‌اند طی ۲۰ سال کشور در چه جایگاهی باشد. از جمله پیش‌بینی شده بود که کشور ۷۰۰ مرکز تحقیقاتی و ۲۰ هزار پژوهشگر داشته باشد که یک‌سوم این پژوهشگران، یعنی حدود ۶۶۰۰ نفر، عضو هیئت علمی پژوهشی باشند.
به گفته دکتر کردی، در نقشه جامع علمی سلامت همچنین تأکید شده است که هر مرکز تحقیقات به‌طور میانگین باید ۱۰ عضو هیئت علمی داشته باشد و سالانه ۲۰ هزار مقاله علمی تولید شود.
وی افزود: خوشبختانه در برخی شاخص‌ها پیشرفت خوبی داشتیم. برای مثال تعداد مقالات علمی تولیدشده در کشور به بیش از ۲۸ هزار مقاله رسیده و تعداد مراکز تحقیقات نیز از ۸۵۰ مرکز فراتر رفته است، اما در زمینه نیروی انسانی پژوهشی همچنان با کمبود جدی مواجهیم.
وی با ارائه آمار نیروی انسانی دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار داشت: در حال حاضر دانشگاه حدود ۲۱۱ پژوهشگر و ۱۹۶ عضو هیئت علمی پژوهشی دارد، درحالی‌که بر اساس سند جامع علمی سلامت باید حدود ۲ هزار پژوهشگر و ۶۶۰ عضو هیئت علمی پژوهشی در اختیار می‌داشتیم. این فاصله چشمگیر نشان‌دهنده ضرورت اصلاح نگاه به توسعه نیروی انسانی پژوهشی است.
دکتر کردی تأکید کرد: بخشی از این عقب‌ماندگی به دلیل کمبود نیروی انسانی در مراکز تحقیقاتی است. اگر مراکز تحقیقاتی ما از همان ابتدا به‌طور استاندارد، یعنی با حضور حداقل ۱۰ هیئت علمی و پژوهشگر شکل می‌گرفتند، امروز می‌توانستیم بسیاری از چالش‌های کشور را با ظرفیت همین پژوهش‌ها حل کنیم. حتی مشکلات حوزه‌های بالینی و درمانی نیز کمتر می‌شد.
وی به تجربه‌های بین‌المللی اشاره کرد و گفت: در خیلی از کشورهای پیشرفته علمی، در هر بخش بیمارستانی ۴ تا ۵ پژوهشگر تمام‌وقت فعالیت می‌کنند تا اعضای هیئت علمی بتوانند پژوهش‌های خود را به‌طور حرفه‌ای پیش ببرند. متأسفانه در بیمارستان‌های آموزشی ما چنین ساختاری هنوز نهادینه نشده و معمولاً پژوهش در بیمارستان‌ها تنها به‌صورت تشریفاتی دنبال می‌شود.
دکتر کردی افزود: طبق بررسی‌ها، حداقل ۵ تا ۱۰ درصد نیروی انسانی بیمارستان‌های آموزشی باید نیروی پژوهشی باشند تا بتوان پژوهش را در ساختار بیمارستان‌ها تثبیت کرد. ما برنامه داریم در جلسات آینده، مدل پژوهشی قابل‌پیاده‌سازی در بیمارستان‌ها را ارائه کنیم تا بتوانیم این ضعف را جبران کنیم.
معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به طرح‌های تحول نیروی انسانی پژوهشی توضیح داد: ۱۰ بسته تحولی طراحی شده که یکی از کلیدی‌ترین محورهای آن توسعه و تقویت نیروی انسانی پژوهشی و فناورانه است. اگر نتوانیم در این مسیر گام برداریم، دانشگاه به‌جای آنکه به دانشگاه نسل سوم تبدیل شود، صرفاً در حد یک درمانگاه بزرگ باقی خواهد ماند.
وی تأکید کرد: متأسفانه بخشی از اعضای هیئت علمی پژوهشی پس از سال‌ها فعالیت پژوهشی و اتمام طرح‌های تحقیقاتی، با چالش جذب و تثبیت جایگاه شغلی مواجه هستند. برخی از این نیروها پس از چهار تا ۱۰ سال تلاش، هنوز نتوانسته‌اند موقعیت مشخصی پیدا کنند و این مسأله یک معضل بزرگ در مسیر توسعه پژوهش دانشگاه محسوب می‌شود.
دکتر کردی ابراز امیدواری کرد که با همراهی اعضای هیئت‌رئیسه و مشارکت فعال پژوهشگران، گام‌های اساسی برای ارتقای کیفیت و کمیت نیروی انسانی پژوهشی برداشته شود و دانشگاه علوم پزشکی تهران بتواند نقش کلیدی خود را در توسعه علمی و حل مشکلات کشور به‌طور کامل ایفا کند.
انتهای پیام
نظرات