کارشناسان مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین ناسا(NEO) و اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU)، این یافته را تایید کردند و اکنون این جسم به‌طور رسمی با نام «اطلس/۳۱» شناخته می‌شود. نتایج پژوهش‌های اولیه نشان داد که «اطلس/۳۱» از خارج از منظومه شمسی آمده و سرعت آن حدود ۲۴۵ هزار کیلومتر در ساعت است. این جرم برخلاف دیگر سیارک‌ها و دنباله‌دارها، تحت گرانش خورشید قرار ندارد و از فضای میان‌ستاره‌ای وارد منظومه شمسی شده است.  

قبلا نیز چنین اتفاقی رخ داده است؟

پیش از این نیز دو جسم میان‌ستاره‌ای دیگر در منظومه شمسی مشاهده شدند؛ جرم آسمانی «اوموآموا» به شکل سیگار که در سال ۲۰۱۷ با تلسکوپ Pan-STARRS۱ در هاوایی کشف شد و دنباله‌دار «بوریسف/۲۱» که دو سال بعد توسط ستاره‌شناس آماتور، گنادی بوریسوف کشف شد. در حالی که تایید ویژگی میان‌ستاره‌ای «اوموآموا» به مدت ۸۰ روز و ستاره دنباله‌دار چند هفته طول کشید، تایید ماهیت بین‌ستاره‌ای «اطلس/۳۱» فقط چند روزه انجام شده است.

چگونه به اینجا رسیده است؟

با وجود اینکه فقط سه مورد از این اجرام شناسایی شده است اما نتایج پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد که ممکن است آنها رایج‌تر از آنچه باشند که تصور می‌شوند و ممکن است از سیستم‌های ستاره‌ای نزدیک مانند آلفا قنطورس (نزدیکترین همسایه بین ستاره‌ای ما، که تنها ۴.۴ سال نوری فاصله دارد) آمده باشند. آلفا قنطورس به آرامی به سمت ما نزدیک می‌شود و انتظار می‌رود که نزدیکترین فاصله آن تا زمین، حدود ۲۸ هزار سال دیگر باشد.

تخمین زده می‌شود، در حال حاضر، حدود یک میلیون شی از آلفا قنطورس با قطر بیش از ۱۰۰ متر در مناطق بیرونی منظومه شمسی قرار دارند و این عدد می‌تواند با نزدیک‌تر شدن آلفا قنطورس به زمین ۱۰ برابر شود.
بیشتر این اجرام با سرعت نسبتا کمی، کمتر از دو کیلومتر بر ثانیه به بیرون پرتاب شده‌اند و احتمال دارد که به مرور زمان به همسایگی کیهانی ما رانده شوند و مانند آنچه «اطلس/۳۱ » انجام می‌دهد، به‌طور چشمگیری در منظومه شمسی جابجا نشوند. در حالی که احتمال نزدیک شدن یکی از این اجرام به خورشید بسیار کم است اما نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ممکن است هر ساله چند شهاب کوچک از آلفا قنطورس که احتمالا بزرگتر از دانه‌های شن نخواهند بود، به جو زمین برخورد کنند.

چرا این موضوع جالب است؟

کشف اجرام جدید میان‌ستاره‌ای مانند «اطلس/۳۱» هیجان‌انگیز است، نه فقط به دلیل نادر بودن آنها، بلکه به این دلیل که هر کدام نگاهی منحصربه‌فرد به کهکشان ارائه می‌دهند. هر شی میان‌ستاره‌ای تایید شده، فهرست ما را در این موارد گسترش می‌دهد و به دانشمندان کمک می‌کند تا ماهیت این اجرام، نحوه حرکت در فضا و محل احتمالی پیدایش آنها را بهتر درک کنند. با پیشرفت رصدخانه‌های جدید مانند رصدخانه «ورا روبین»، توانایی ما در شناسایی این اجرام گریزان به سرعت در حال بهبود است.

«ورا روبین» در طول ۱۰ ساعت اول تصویربرداری آزمایشی خود، ۲۱۰۴ سیارک ناشناخته را کشف کرد. انتظار می‌رود که با میدان دید وسیع و پوشش ثابت آسمان، جستجوی ما برای اجرام میان ستاره‌ای را متحول و اکتشافات نادر را به اکتشافات معمول تبدیل کند.

پس از رصد سومین جرم میان‌ستاره‌ای در منظومه شمسی با نام «اطلس/۳۱»، هنوز سوالات زیادی درباره ماهیت این جرم آسمانی باقی مانده است. در حال حاضر، این جرم به‌طور رسمی توسط مرکز سیارات کوچک اتحادیه بین‌المللی نجوم به‌عنوان یک دنباله‌دار طبقه‌بندی شده است، با این حال، برخی از دانشمندان به دلیل فقدان ویژگی‌های معمول دنباله‌دار در این جرم معتقدند که ممکن است «اطلس/۳۱» در واقع یک سیارک با قطر تقریبی ۲۰ کیلومتر باشد.

برای تایید ماهیت واقعی این جرم، نیاز به مشاهدات بیشتری وجود دارد. اکنون، «اطلس/۳۱» در حال نزدیک شدن به خورشید در مدار مشتری است و انتظار می‌رود که این جرم در تاریخ ۲۹ اکتبر به نزدیکترین نقطه خود به خورشید برسد که کمی نزدیک‌تر از سیاره مریخ خواهد بود. پس از آن، «اطلس/۳۱» به اعماق فضا باز خواهد گشت و در ماه دسامبر به نزدیکترین فاصله خود با زمین خواهد رسید؛ با این حال، هیچ تهدیدی برای سیاره ما وجود نخواهد داشت.

سایت ساینس گزارش کرد، صرف‌نظر از اینکه «اطلس/۳۱» دنباله‌دار باشد یا یک سیارک، این جرم پیام‌آوری از یک منظومه ستاره‌ای دیگر است. مشاهدات اجرام میان‌ستاره‌ای همچنان نادر هستند، اما با شروع به کار رصدخانه‌های نسل بعدی مانند رصدخانه «ورا روبین»، ممکن است بتوانیم همراهان میان‌ستاره‌ای بیشتری را کشف کنیم و اطلاعات بیشتری درباره این اجرام منحصر به فرد به دست آوریم.

انتهای پیام