به گزارش ایسنا،  این مدل «فتوولتائیک به همراه کنترل بیابان‌زایی» در شهرستان دنگکو در منطقه خودمختار مغولستان داخلی، در مبارزه چین علیه بیابان‌زایی کلیدی بوده است. در طول سال‌ها، این مدل به رویکردی پیچیده و یکپارچه تبدیل شده است که احیای اکولوژیکی را با توسعه اقتصادی پیوند می‌دهد.

برای منطقه دنگکو که در خط مقدم مبارزه با گسترش بیابان اولان‌بوه قرار دارد، این رویکرد، فراتر از کاشت درختان و درختچه‌ها است.  این شهرستان ۵۳۶ هزار کیلووات ظرفیت فتوولتائیک را با ۹۵۶۰ هکتار زمین بیابانی ادغام کرده است.

هه ونکیانگ، معاون رئیس دفتر کنترل بیابان‌زایی دنگکو گفت: ما در حال ساخت اکوسیستم‌های پایداری هستیم که انرژی تولید می‌کنند، محصولات کشاورزی را پرورش می‌دهند و معیشت را حفظ می‌کنند.

وی گفت: این مدل یکپارچه، سیستم تولیدی ایجاد می‌کند که در آن پنل‌ها در بالا برق تولید می‌کنند و سایه آنها به رشد گیاهان در پایین کمک می‌کند. گیاه «سیستانچه» که به عنوان جینسینگ بیابانی نیز شناخته می‌شود، درختچه‌ای است که بیشتر در زیر پنل‌ها کاشته می‌شود و محصول با ارزش بالا است که بهره‌وری استفاده از زمین را به حداکثر می‌رساند و احیای اکولوژیکی را به فرصت‌های اقتصادی تبدیل می‌کند.

در دنگکو، بیش از ۳۰۰۰ کشاورز محلی در صنعت شن و ماسه مشارکت داشته‌اند که درآمد سالانه آنان را بیش از ۵۰۰۰ یوان (۷۰۰ دلار) افزایش داده است.

گردشگری دنگکو نیز با این سیستم رشد کرده و سال گذشته، ۱.۵ میلیون بازدید گردشگری ثبت کرده که با ۵۵۰ میلیون یوان درآمد همراه بود که افزایشی ۱۳ درصدی نسبت به سال گذشته داشته است.

تحت برنامه «سه کمربند شمالی»، پروژه‌های فتوولتائیک یکپارچه مشابهی در سراسر شمال چین برنامه‌ریزی شده است؛ مکانی که بیابان‌زایی کشاورزی و امنیت آب را تهدید می‌کند.  

سایت چاینا دیلی گزارش کرد، ژانگ جینگبو، مدیر دفتر موسسه تحقیقاتی این برنامه گفت: برنامه «سه کمربند شمالی»، نه فقط ابتکار زیست‌محیطی، بلکه پروژه معیشتی است که رفاه را افزایش می‌دهد. این برنامه مردم مناطق را به سمت افزایش درآمد و رفاه، ترویج توسعه جامع اجتماعی-اقتصادی و دستیابی به مزایای قابل توجه زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی سوق می‌دهد.

انتهای پیام