به گزارش ایسنا، این پزشک بوسنیایی به عنوان یکی از شاهدان نسل‌کشی در بوسنی به مناسبت سی‌امین سالروز این کشتار اظهار کرد: رنجی که متحمل شدم، هنوز تمام نشده و نمی‌توانم آن روزهای سیاه در تاریخ بشریت را فراموش کنم.

او در ادامه اظهارات خود تحولات این روزهای نوار غزه و شرایطی را که فلسطینی‌ها اکنون در غزه دارند، به آنچه آن روزها در سربرنیتسا اتفاق افتاد، شبیه دانست.

این پزشک بوسنیایی که در طول نسل‌کشی سال ۱۹۹۵ در شهر سربرنیتسا واقع در شرق بوسنی و هرزگوین به عنوان پزشک فعالیت داشته، گفت: در آن جنگ که بیش از ۳ سال ادامه داشت، هر روز برای نجات جان افراد جدیدی تلاش می‌کردم، در آن زمان مرگ در همه جا جولان می‌داد، سال ۱۹۹۲ که جنگ در کشور آغاز شد، تصمیم گرفتم داوطلبانه در سربرنیتسا بمانم و من آن زمان پزشک جوان بی‌تجربه‌ای بودم.

او افزود: روح و روان من هنوز اثرات آن کشتار جمعی، جراحت‌ها و رنج‌هایی را که سال ۱۹۹۲ در حق مسلمانان بوسنی آغاز شد، به دوش می‌کشد، من یک پزشک بی‌تجربه و فاقد تجهیزات پزشکی بودم که با جراحات کودکان، جوانان و سالمندان مواجه بودم، تمامی عمل‌های جراجی در سربرنیتسا را بدون داشتن تجربه کافی و با کمبود امکانات انجام دادم.

این پزشک در ادامه گفت: ما دارو نداشتیم و با وجود این شرایط همراه با تیمم توانستیم جان تعداد زیادی را در بیمارستان صحرایی منطقه نجات دهیم، هر یک نفری را که نجات می‌دادیم، برای ما بسیار ارزشمند بود و هر انسانی که از دست می‌رفت، دردی غیرقابل توصیف برای ما بود. بعد از حمله‌ای که با خمپاره انجام شد، بیش از ۳۰ زخمی به بیمارستان آورده شدند و من در آنجا با این واقعیت تلخ مواجه شدم که نمی‌توانم همزمان به همه آنها کمک کنم، فورا درخواست کمک کردم و با کمک گروه‌های داوطلب، توانستیم بیشتر زخمی‌های آن روز را نجات دهیم.

او ادامه داد: بعد از سقوط شهر سربرنیتسا به دست صرب‌ها در ۱۱ ژوئیه ۱۹۹۵، همان جاده معروف به جاده مرگ را که از جنگل عبور می‌کند، در پیش گرفتم، ما ۱۰۰ کیلومتر راه پر از موانع در پیش داشتیم تا به منطقه امن برسیم، ۱۵ هزار فردی که اعتماد خود را به سازمان ملل از دست داده بودند، تصمیم گرفتند این مسیر را طی کنند، ۶ روز و ۶ شب جهنمی داشتم که قابل توصیف نیست و در نهایت به شکل معجزه‌آسایی نجات یافتم. در تمام طول مسیر به وظایف پزشکی خود عمل کردم، تمام مسیر پر از بمب و مین و گازهای سمی بود، آنها نمی‌خواستند حتی یک نفر از ما زنده بماند اما ما تا آخرین لحظه برای نجات جان زخمی‌ها تلاش کردیم.

او تصریح کرد: ما در روزهایی برای زنده ماندن مبارزه می‌کردیم که مرگ همه جا جولان می‌داد، من عمل‌های جراحی را برای دوستان و نزدیکانم انجام دادم.

این منبع افزود: سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ تحت حمایت سازمان ملل قرار داشت، اما در دست جنایتکاران رها شد و ارتش جمهوری صرب بوسنی این نسل‌کشی را در برابر دیدگان جامعه جهانی انجام داد. اکنون نیز جهان در برابر کشتار جدیدی که در حق فلسطینی‌های بی‌گناه در نوار غزه انجام می‌شود، سکوت هولناک خود را تکرار می‌کند.

او با اشاره به نسل‌کشی که رژیم صهیونیستی در غزه مرتکب می‌شود، جامعه جهانی را به دلیل شعار «هرگز تکرار نخواهد شد» درباره نسل‌کشی، به ریاکاری متهم کرد و گفت: این نوع کشتارها در سربرنیتسا تکرار شد و امروز نیز در غزه در حال تکرار است و هزاران انسان جان خود را از دست داده‌اند.

یکی از اساتید دانشگاه «توزلا» نیز اظهار کرد: سربرنیتسا ۳۰ سال قبل نسل‌کشی را تجربه کرد و امروز نیز این اتفاق با اطلاع سازمان ملل در غزه در حال وقوع است.

او گفت: غیرنظامیان مسلمان بوسنی به شکلی سیستماتیک تنها به دلیل متفاوت بودن اسم و دین خود به قتل رسیدند و این لکه ننگ بر پیشانی تمدن بشری باقی است، متاسفانه هویت تمامی آنهایی که در سربرنیتسا به قتل رسیدند، مشخص نشد و تمامی قربانی‌ها آرامگاه ندارند، زنانی که در این کشتار فرزندان و همسران خود را از دست دادند، هنوز حق خود را نگرفته‌اند. بعد از سریرنیتسا امروز شاهد نسل‌کشی در نقطه دیگری از جهان هستیم، در غزه نیز مردم به دلیل متفاوت بودن اسم و دین خود به قتل می‌رسند دقیقا مشابه آنچه در حق مسلمانان بوسنی انجام شد و این لکه ننگی برای تمدن بشری خواهد بود.

در حملاتی که رژیم صهیونیستی از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ علیه ساکنان نوار غزه آغاز کرده و به منزله نسل‌کشی آنها بوده و علاوه بر کشتار شامل گرسنگی دادن، تخریب و کوچاندن فلسطینی‌ها است، و با نادیده گرفتن فراخوان‌های بین‌المللی و دستورالعمل‌های دیوان بین‌المللی دادگستری به آنها ادامه می‌دهد، بیش از ۱۹۴ هزار فلسطینی که بیشتر آنها زن و کودک بودند، شهید و زخمی شده، بیش از ۱۰ هزار تن دیگر از آنها در این حملات مفقود شده و صدها هزار تن دیگر نیز آواره شدند.

انتهای پیام